De Wereld | BNR

Dat de verontwaardiging over Rusland de gekste vormen aanneemt, is geen nieuws. In concertzalen zijn Rachmaninov, Stravinsky en Tsjaikovski in de ban gedaan, Russen die in het buitenland wonen worden met de nek aangekeken, en nu ligt ook Kate Middleton, de toekomstige Britse koningin, in de Britse pers onder vuur.  Wat heeft Kate dan misdreven? Nou, ze heeft als lid van de Firma – zoals de Britten het koninklijk huis noemen – de euvele moed gehad de winnares van Wimbledon de Venus Rosewater Bokaal uit te reiken, de beroemde kampioenstrofee. Aan Elena Rybakina, een Russin – foei. Oliver Brown, chef-sport bij de Telegraph, pakte eens stevig uit. ‘Hoongelach was hoorbaar in de gangen op Wimbledon. De foto van Kate en Elena deed iedereen op de Russische ambassade glunderen boven zijn glas wodka.’  Alleen: Rybakina is al sinds 2018 staatsburger van Kazakhstan, het land waarvoor ze uitkomt, al heeft ze nog wel een flat in Moskou. En laat Kazakhstan nou toevallig een van de voormalige Sovjetstaten zijn die zich krachtig verzet tegen Poetin en de Oekraïense oorlog. De regering werkt aan een maatregel om het vervoer per spoor van goederen die onder sancties van de EU vallen te verbieden. President Takajef heeft een defensieovereenkomst met Belarus opgezegd, uit verontwaardiging over de achter Poetin aanhuppelende Belarussische president Loekasjenka. De politieke en militaire steun die Belarus aan Rusland geeft is volgens een regeringswoordvoerder in Kazachstan ‘in strijd met de fundamentele principes en normen van het internationale recht.’ Voor Poetin is kritiek uit de voormalige Sovjetstaten een bittere pil. En zeker uit Kazakhstan, waarmee hechte banden bestaan. Zo staat de beroemde Russische Soyuz-lanceerbasis al sinds de jaren vijftig in Kazakhstan. Het personen- en goederenvervoer van en naar het Internationale Ruimte Station verloopt vrijwel helemaal van daaruit.  Terug naar Wimbledon, dat voor het toernooi van dit jaar alle Russische spelers had uitgesloten. Voor Rybakina gold dat, als staatsburger van Kazakhstan, gelukkig niet. Je zou kunnen zeggen: het is een beetje een truc. Maar om Kate Middleton meteen weg te zetten als een soort landverrader – dat is natuurlijk krankzinnig. Maar voor kranten als de Telegraph en Express valt deze koninklijke lariekoek allemaal in de categorie Rachmaninov, Stravinsky en Tsjaikovski.  See omnystudio.com/listener for privacy information.

De oorlogseconomie in Rusland hapert. Tekorten zorgen ervoor dat het land in de oorlog in Oekraïne terug moet grijpen op oud materieel, zegt Bart Groothuis, Europarlementariër namens de VVD. Maar ook de defensie-industrie in Europa heeft volgens Groothuis flinke aandacht nodig. Verder hebben Finland en Zweden officieel getekend voor NAVO-lidmaatschap, wat betekent dat er nog maar een paar Europese landen niet bij de NAVO horen. En zelfs Ierland beweegt voorzichtig naar NAVO-lidmaatschap, ziet Groothuis.  Luister ook | Oud-minister Rosenthal: 'Neem onderhandelingen met Turkije serieus' Poetin blijft populair Als je de peilingen mag geloven, is Poetin in eigen land zo ongeveer even populair als Kim Jong-Un in Noord-Korea. Poetin claimt dat hij de provincie Loegansk heeft ‘bevrijd’, en ondertussen gaat het leven in Moskou gewoon door. Is er nog iets over van de oppositie in Rusland? Hierover Laura Starink, journalist en verbonden aan Raam op Rusland.  Kantelpunten in Europa Europa-verslaggever Geert Jan Hahn ziet verschillende kantelpunten in de oorlog in Oekraïne. Het gaat deze week op het internationale podium niet alleen over wapenleveranties, of wanneer Poetin er een keer mee ophoudt. Maar er is ook een voedselcrisis, er wordt gesproken over de wederopbouw van Oekraïne, en donderdag 14 juli is er een grote bijenkomst in Den Haag, over een Oekraïne-tribunaal. Luister ook | #70 Europees transport is geopolitiek Postma in Amerika | Independence day Publieke radiozender NPR breekt met een jarenlange traditie. Voor het eerst in 33 jaar wordt de onafhankelijkheidsverklaring daar niet voorgelezen. Dit jaar besloot NPR het anders aan te pakken. Amerika-correspondent Jan Postma luisterde er goed naar.  Luister ook | #134 Trumps razernij  See omnystudio.com/listener for privacy information.

Reizen met het vliegtuig is binnen enkele maanden veranderd in één kolossale belediging van de passagier. En nee, dit gaat niet alleen over Schiphol, de chaos heeft zich over de westerse wereld verspreid als een pandemie. En dat terwijl de reis- en verblijfkosten tot zeker half augustus buiten alle proporties zijn. In deze context krijgt de uitdrukking ‘the sky is the limit’ een heel bijzondere betekenis.  Dat is niet uit de lucht gegrepen: ondanks de spectaculaire prijzen barsten populaire toeristenbestemmingen zowat uit hun voegen. Amerika, Thailand, Italië, Frankrijk, Mexico en Israël worden overstroomd. Voor het Pantheon in Rome staan rijen die doen denken aan de incheckbalies op vliegvelden. Maar de luchtvaart slaat alles.  Sprekend voorbeeld waarmee Bloomberg kwam. Een Duitse passagier was voor een zakenreis op 29 juni geboekt op een vlucht van Montreal, via Frankfurt naar München. Dat laatste stukje werd geannuleerd. United Airlines boekte hem om via Washington en Brussel. Vervolgens werd de vlucht van Brussel naar München geannuleerd, en werd hij omgeboekt via Zürich. Na een reis van 26 uur, moest hij nog een uur in het toestel blijven omdat er geen bagagepersoneel voorhanden was. Europa, schrijft Bloomberg, is het epicentrum van de reischaos. Nergens worden zoveel vluchten gecanceld of zijn vertraagd.  Maar Amerika kan er ook wat van. In het afgelopen Fourth of July weekend waren er 12.000 vluchten vertraagd en werden er 1.100 geannuleerd. JetBlue bood cabinepersoneel een bonus als ze alsjeblieft kwamen opdagen, American Airlines betaalde piloten drie keer hun normale salaris.  Het gekst maakt Delta het. Deze op een na grootste luchtvaartmaatschappij heeft voor de rest van de zomer dagelijks 100 vluchten geschrapt. En doet, zoals elke maatschappij, aan overboeken, omdat onder normale omstandigheden tussen 5 en 15 procent van de passagiers niet komt opdagen. Tenzij ze zich wél allemaal melden, zoals op een korte vlucht van Michigan naar Minnesota. Daar bood Delta acht passagiers een vergoeding aan 10.000 dollar als ze hun plaats wilden afstaan. Uiteindelijk meldden zich er maar vijf. Zien we de KLM zoiets doen? Vergeet het maar.  De moraal? Het kan echt veel gekker, en in het Schiphol-infarct word je wel meer dan twee tot drie uur vernederd met wachten, maar doorgaans kom je gewoon weg.  Over Bernard Hammelburg Buitenlandcommentator Bernard Hammelburg gaat in zijn column in op de zaken van wereldbelang en plaatst de internationale politiek in context. Luister live woensdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/bernard-hammelburg, Apple Podcast of Spotify.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Met de deal over Finland en Zweden op de NAVO-top heeft Turkije laten zien dat het een 'loyale partner' van het Westen is, dat vindt oud-minister van Buitenlandse Zaken Uri Rosenthal. Door de dwarsverbanden tussen NAVO en EU en de mogelijkheid dat Amerika een andere politieke koers gaat varen, denkt Rosenthal dat Europese landen niet moeten schromen om meer met Turkije samen te werken. Europa-verslaggever Geert Jan Hahn duidt de overeenkomsten en verschillen tussen NAVO en EU. Luister ook | Jaap de Hoop Scheffer: 'Niet realistisch dat Oekraïne één geheel blijft' Hongkong is 25 jaar Chinees Hongkong beleeft bijzondere dagen. De speciale bestuurlijke regio van China krijgt een nieuwe leider en er wordt stilgestaan bij de overdracht van Hongkong door het Verenigd Koninkrijk aan China precies 25 jaar geleden. President Xi Jinping zal daarbij aanwezig zijn, en dat is opvallend aangezien hij alleen bij de Olympische Spelen in het openbaar kwam. Te gast is oud-CDA-Kamerlid Kathleen Ferrier die in Hongkong heeft gewoond. Luister ook | #69: NAVO-staren in Madrid - live vanaf de Top Postma in Amerika | Conservatieve media verdeeld over Trump Amerika stond deze week met zijn oren te klapperen bij de laatste hoorzitting van de 6 januari-commissie. Cassidy Hutchinson, de voormalige rechterhand van Trumps stafchef, deed uit de doeken wat Trump deed rond de bestorming van het Capitool. Amerika-correspondent Jan Postma zag hoe conservatieve media verdeeld reageerden. Luister ook | Amerika PodcastSee omnystudio.com/listener for privacy information.

Hoe moeten we omgaan met Rusland als de oorlog eenmaal voorbij is? Het is een puzzel waarover de G7 zich afgelopen dagen boog, en nu de NAVO op haar topconferentie in Madrid. Want Rusland wordt niet opgeheven, en de kans dat Poetin het veld ruimt is gering. NAVO-baas Jens Stoltenberg zegt: de relatie is voorgoed verpest, wat stoer klinkt, maar niet erg realistisch is.  Niet realistisch, alleen al als we even buiten onze cocon kijken, dus buiten Amerika, Canada en de EU. Om te beginnen Poetin zelf. President Joko Widodo van Indonesië heeft hem uitgenodigd voor de G20-bijeenkomst in november, op Bali, en volgens een woordvoerder heeft Poetin de uitnodiging aanvaard. Widodo heeft trouwens ook de Oekraïense president Zelensky uitgenodigd, hoewel dat land geen lid is van de G20. In dit alles zit belangrijke symboliek. Net als veel andere Aziatische landen, kiest Indonesië geen partij. Wat voor de westerse leiders misschien een probleem wordt. De Duitse bondskanselier Scholtz twijfelt of hij onder deze omstandigheden de G20 misschien moet overslaan.  Japan, Zuid-Korea en Taiwan doen mee aan de westerse sancties tegen Rusland, maar India, Pakistan, Bangladesh, Laos en Mongolië, die uitstekende handelsrelaties met Rusland hebben, blijven nadrukkelijk neutraal, China zou je pro-Russisch kunnen noemen. Dus, op een enkel land na, kun je stellen dat Azië de oorlog negeert.  Nog duidelijker geldt dat voor Afrika. Zelensky hielt eerder deze maand een toespraak voor de Afrikaanse Unie. Van de 55 lidstaten schakelden er welgeteld vier in. Zeven lidstaten hielden tegelijkertijd in Nairobi een conferentie over de Grote Meren en zagen geen reden om die tien minuten te onderbreken – langer duurde Zelensky’s toespraak niet. Als je al over de stemming in Afrika kunt spreken, is die eerder pro-Russische dan pro-Oekraïens of prowesters. Wat wellicht te maken heeft met de steun die de Sovjetunie destijds gaf aan veel vrijheidsbewegingen.  Commentaren in de Afrikaanse politiek en journalistiek gaan voornamelijk over één onderwerp: graan, want veertig procent daarvan wordt geïmporteerd uit Oekraïne en Rusland. Een acuut probleem, dus, maar verwijten aan Poetin hoor je nauwelijks.  Is het belangrijk dat Afrika en Azië het Westen niet steunen? Ja, want die doen gewoon zaken met Rusland en halen dus een streep door onze redenering dat Rusland zowat bezwijkt onder al die sancties. Hoewel we dat, in onze cocon, blijven denken.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Het Westen moet pal voor de rechten van Oekraïne blijven staan in de oorlog daar. Maar het is 'niet realistisch' dat De Donbas en De Krim voor Oekraïne behouden zullen blijven. Dat zegt Jaap de Hoop Scheffer, voormalig secretaris-generaal van de NAVO in BNR De Wereld. De Hoop Scheffer schaart zich daarmee achter de woorden van de voormalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Henry Kissinger. Luister ook | Oud-minister Knapen: 'EU moet totaal hervormen voor lidmaatschap Oekraïne' Oekraïne en de EU De regeringsleiders van de EU-lidstaten buigen zich over een kandidaat-lidmaatschap van Oekraïne en Moldavië. Al ziet het er naar uit dat de regeringsleiders het advies van commissievoorzitter Von der Leyen over Oekraïne overnemen. Of het alleen echt zo ver gaat komen bespreekt Bernard Hammelburg met Kati Piri, PvdA-Tweede Kamerlid en voormalig Europarlementariër. Luister ook | #132 Bullshit en crazy stuff Postma in Amerika | Ruzie binnen Democraten dreigt President Biden wil de accijnzen op brandstof tijdelijk verlagen in de strijd tegen de inflatie. Maar nu dreigt hij ruzie te krijgen binnen zijn eigen partij. Ondertussen gaat de 6 januari-commissie door met de verhoren over de bestorming van het Capitool van vorig jaar. Je hoort Amerika-correspondent Jan Postma.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Met democratieën kan het wel eens vreemd lopen. Frankrijk staat op zijn achterste benen omdat de partij van president Macron bij de parlementsverkiezingen geen absolute meerderheid heeft behaald. ‘Frankrijk is onbestuurbaar,’ luidden vele koppen. ‘Macron wordt vijf jaar een lame duck,’ schreven anderen. Gevolgd door speculatie over nieuwe verkiezingen.  Op een korte periode onder Mitterand na, heeft de partij van de Franse president de afgelopen 65 jaar een meerderheid in de assemblee gehad. En dus vinden de Fransen dat normaal, en met hen de democratische wereld. Het lijkt wel alsof de Franse kiezer van zelfverklaarde democraten een standje krijgt omdat die nu afwijkt en het heeft gewaagd ook voor de linkse en rechtse oppositie te stemmen. Hoe durven ze.  Het is een mechanisme dat de democratische wereld in de greep heeft gekregen: prachtig dat er verkiezingen worden gehouden, maar dan verwachten we wel dat de uitslag binnen de liberaal-democratische kaders vallen. Amerikanen die op Trump hebben gestemd, en dat wellicht weer gaan doen: foei! Hongaren die op Orban stemmen: schande. Boris Johnson, die liegt en bedriegt en gewoon blijft zitten: nou já.  Vooral binnen de Europese Unie is het tegenwoordig modieus om volkeren bestraffend toe te spreken als ze het liberale centrum verlaten en voor de linker- of rechterflank gaan. De Europese Commissie is een soort keuringsdienst van democratische waarden geworden, waar vaak maanden, en soms jaren wordt onderhandeld om de geest van een eigenwijs-dissidente lidstaat weer in de Brusselse fles de krijgen. Nu dus zelfs in Frankrijk, met een discussie of Macron volgens de grondwet nieuwe verkiezingen kan uitschrijven, of dat hij een jaar moet wachten.  De grondgedachte is merkwaardig. Los van de aanzienlijke kans dat Macrons partij ook bij nieuwe verkiezingen geen meerderheid haalt, is het de vraag of het allemaal zo erg is. Eén telefoontje naar Mark Rutte en hij krijgt zo een lijstje tips om tijdens een kabinetsperiode incidentele coalities te vormen.  De EU is een verbond van soevereine democratieën. Het zijn dus, in laatste instantie, niet hun leiders die de dienst uitmaken, maar hun kiezers. Het is het volste recht van de kiezer om te stemmen op wat in de ogen van menig toeschouwer een foute kandidaat is. Ook als de gevestigde orde dan vreselijk moet spartelen. Zoals Macron nu.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Ben Knapen - tot 10 januari van dit jaar nog minister van Buitenlandse Zaken - vindt dat Europa empathie moet tonen richting Oekraïne wat betreft het kandidaat-lidmaatschap voor de EU. Maar voor Oekraïne daadwerkelijk lid kan worden moet er nog heel wat gebeuren, ook bij de EU. 'De EU kan dit helemaal niet aan. De EU moet totaal hervormd worden voor het zover is.' Knapen is te gast en Europa-verslaggever Geert Jan Hahn neemt de overwegingen door. Luister ook | Han ten Broeke: 'Oneens met kritiek op Merkel' Mogelijk eindspel in de oorlog De oorlog in Oekraïne duurt nu al bijna 4 maanden en hij is nog lang niet afgelopen. Daar zijn defensie-experts het wel over eens. Toch kijken analisten nu al naar het mogelijke eindspel in deze oorlog. We nemen de scenario’s door met Peter Wijninga, defensiespecialist van het Den Haag Centrum voor Strategische Studies. Luister ook | Amerika Podcast Postma in Amerika | Musk gaat voor DeSantis Elon Musk lijkt erg pro-Trump te zijn, maar op Twitter 'endorsed' hij nu een andere Republikein. Het is Ron De Santis, gouverneur van Florida en toch een beetje de kroonprins van de partij om Trump als leider op te volgen. Amerika-correspondent Jan Postma praat je bij.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Dmitri Peskov, woordvoerder van Vladimir Poetin, is een echte Slavische brombeer, die de ene cynische opmerking op het andere sarcastische commentaar stapelt, maar hij is wel een oude rot in het vak. ‘In de moderne wereld is het onmogelijk om een land te isoleren, vooral als het zo groot is als Rusland,’ zei hij, als commentaar op de totaal mislukte ‘Top van de Amerika’s,’ in Los Angeles.  Die topconferentie, die af en toe wordt gehouden, brengt de Noord- en Zuid-Amerikaanse landen bijeen, en dit keer was Joe Biden de gastheer. Hij begon met een diplomatieke faux-pas door de presidenten van Venezuela, Nicaragua en Cuba niet uit te nodigen. Met als gevolg dat de leiders van Mexico, El Salvador, Guatemala en Honduras uit protest wegbleven. Zo werd, schreef Politico, de ‘Top van de Amerika’s’ een ‘Top van sommige Amerika’s'. Het had allemaal te maken met Rusland. De landen die Biden niet uitnodigde  hebben uitstekende banden met Rusland. Maar dat geldt voor veel andere Latijns-Amerikaanse landen ook. Met de Braziliaanse president Bolsonaro – bijgenaamd ‘de Trump van de Tropen’ – had hij wél een ontmoeting, hoewel die daags voor de inval in Oekraïne nog bij Poetin was langs geweest, en de handelsrelatie met Rusland gewoon voortzet. Wat Biden probeerde was de Latijns-Amerikaanse handen op elkaar te krijgen voor een gezamenlijk anti-Ruslandbeleid. Daar hadden de bezoekende regeringsleiders geen oren naar. Sterker nog, net als veel Aziatische landen, zien die niets in het isoleren van Poetin als middel om de oorlog in Oekraïne te beëindigen.  Op de agenda stond ook een debat over migratie, maar dat vinden de Latijns-Amerikaanse leiders een Amerikaans probleem – en terecht, want het gaat alleen over de bestorming van de Mexicaans-Amerikaanse grens door vluchtelingen. En dan de keuze van Los Angeles als plaats van samenkomst. ‘Een van de meest diverse steden,’ noemde de Californische gouverneur Newsom het in een welkomstwoord. Premier Briceño van Belize zag het net even anders: ‘Het beste en het slechtste van de Amerika’s,’ noemde hij het. De stad is vergeven van zwervers en daklozen, maar in het restaurant, op de 71ste verdieping van het hotel waar alle gasten zaten, koste een torentje zeevruchten 175 dollar. De top eindigde zonder dat iemand begreep waar die eigenlijk over was gegaan. Joe Biden, kon het niet uitleggen. Kennelijk had hij zelf ook geen idee. Over Bernard Hammelburg Buitenlandcommentator Bernard Hammelburg gaat in zijn column in op de zaken van wereldbelang en plaatst de internationale politiek in context. Luister live woensdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/bernard-hammelburg, Apple Podcast of Spotify.   See omnystudio.com/listener for privacy information.

Voormalig bondskanselier Angela Merkel heeft geen spijt van haar jarenlange 'appeasementpolitiek' jegens Rusland. Han ten Broeke, directeur politieke zaken van het Den Haag Centrum voor Strategische Studies, is het met haar eens. Bernard Hammelburg bespreekt met hem hoe Europa voor zijn eigen veiligheid moet zorgen. Luister ook | Militaire NAVO-topman: 'Oorlog gaat misschien nog wel een jaar duren' Hulp uit Moskou De Nederlandse ondernemer Jeroen Ketting is na het uitbreken van de oorlog in Oekraïne in Rusland gebleven, dit in tegenstelling tot veel andere ondernemers. Sterker nog: hij heeft zelfs een hulpactie opgezet voor Oekraïne: Lifeline-Ukraine. Ketting is te gast en legt uit waarom hij dit is gaan doen. Luister ook | #66: Ursula's Overrule of Law - een reconstructie Europa Update | Iedereen is boos Europa mag wat betreft Oekraïne dan wel grotendeels eensgezind opereren. Deze week is iedereen boos op elkaar, zo boos zelfs dat er zelfs gedreigd wordt met het ten val brengen van de Europese Commissie. Europa-verslaggever Geert Jan Hahn legt uit wat er aan de hand is, en ook Han ten Broeke praat mee.See omnystudio.com/listener for privacy information.