De Wereld | BNR

Hij is opgegroeid in Kansas, liefdevol opgevoed als weeskind. Ontwikkelt zich tot een voorbeeldige journalist bij de Daily Planet, verdediger van fatsoen en eerlijkheid. In zijn vrije tijd is hij de bovennatuurlijke redder van Amerika en omstreken, plus de gehele Melkweg. Kortom: Superman. De nieuwste film over de 87 jaar geleden ‘geboren’ held staat met stip op nummer één van best bezochte films. Dit tot ongenoegen van een deel van de harde kern van MAGA. Superman is geboren op de planeet Krypto, die op het punt van vernietiging staat. Zijn ouders sturen hem naar zijn voorbeeldige stiefouders op de planeet Aarde. Maar wacht even, dan is Superman dus geen Amerikaan, maar een buitenlandse – of buitenaardse – vluchteling, en dus ook een immigrant. Wat héét: hij is een illegale vreemdeling, en een die in het dagelijks leven werkt voor een linkse krant. Dat gaat zomaar niet. Een schermvullende kop op Fox News luidde: ‘Superwoke’. Voormalig Trump-adviseur Kellyanne Conway zegt: ‘We gaan niet naar de bioscoop om de les te worden gelezen en iemands ideologie over ons uitgestort te krijgen’. De bedenkers van de Superman-stripverhalen, Jerry Siegel en Joe Shuster waren kinderen van uit nazi-Duitsland gevluchte immigranten, en zagen Amerika als het beloofde land, toen ze in 1938 hun eerste album publiceerden. Op een van hun tekeningen zegt Superman: ‘Als je ooit iemand tegen een klasgenoot of wie dan ook iets hoort zeggen over zijn godsdienst, ras of afkomst, laat het dan niet lopen en vertel hem dat dit soort praatjes on-Amerikaans zijn’.  Een snuggere snoeshaan op het Witte Huis bedacht een poster waarop Trump staat als ‘de man van staal’, zoals Superman wordt genoemd. Het ministerie van Binnenlandse Veiligheid vond dat maar niks en haalde het beroemde silhouetplaatje van stal van ET op de fiets. Met als tekst: ‘Go home’. Het is dat hij zo sterk is, anders zou de grenspolitie ICE Superman in de boeien slaan en deporteren. Niet naar Krypto, want dat bestaat niet meer, maar naar El Salvador, of zo. Of Guantanamo Bay. Hoewel hij dan waarschijnlijk even door de atmosfeer naar het Witte Huis vliegt om de kwajongen mee te nemen die het daar voor het zeggen heeft. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Gerben Jan Gerbrandy is D66-Europarlementariër en pleit voor een efficiëntere EU-begroting, die moet stijgen van 1.200 naar 2.000 miljard. Geert Jan Hahn legt uit dat het landbouwbudget onder druk staat, wat kansen biedt voor wijzigingen. Commodore Frans Osinga bespreekt de nood aan gezamenlijke investeringen in defensie, vooral met de oorlog in Oekraïne op de achtergrond. Ze analyseren ook de impact van Donald Trump op de EU's financiële en defensie-strategieën, waarbij de geopolitieke spanningen centraal staan.

Donald Trump's absurd plan voor wapenleveranties aan Oekraïne wordt uitvoerig besproken. De NAVO, met Mark Rutte aan het roer, kiest voor diplomatie in plaats van chaos. De unieke constructie van quasi-parallelle import van wapens biedt Amerika een kans om zijn wapenindustrie te voeden. Dit levert miljarden op en creëert banen. Terwijl isolationisten furieus zijn over deze strategie, lijkt de rest van de NAVO zich te schikken in de nieuwe realiteit van indirecte steun aan Oekraïne.

Koen Petersen, Amerikanist en expert op het gebied van politieke ontwikkelingen in de VS, en Anna van Zoest, directeur van de Atlantische Commissie, delen scherpe inzichten over de huidige handelsspanningen tussen de VS en Europa onder Trump. Ze bespreken hoe deze handelsoorlogen de NAVO-veiligheidsverhoudingen beïnvloeden en wat dit betekent voor Oekraïne. Van Zoest benadrukt de ongelijkheid in de relatie tussen de VS en Europa, terwijl ze ook pleit voor een assertievere onderhandelingshouding van Europa. Spanningen, economische belangen en de onduidelijkheid over Amerikaanse steun komen aan bod.

Meneer de president, wat bent u toch een geweldig mens. Chapeau voor het bombardement op Iran en voor die vijf procent. U verdient de Nobelprijs voor de Vrede, de aanvraag is al op de post. U bent de redder van de wereld – wat héét, van het heelal. Wilt u nog een Cola Light? Mogen we uw teennagels knippen?  En wilt u dan alstublieft, alstublieft, alstublieft voor ons land een ietsepietsie lagere heffing instellen? Hoe komt het toch dat vrijwel elk land in de wereld zich zo laat intimideren door deze ene man? Dat, als hij zegt brieven te gaan vesturen aan twaalf landen over de te verwachten extra heffing, in zowat alle hoofdsteden staatshoofden en regeringsleiders met geknepen billen schietgebedjes prevelen in de hoop dat de toorn van de keizer niet op hen neerdaalt, maar een landje verderop?  Het gaat er niet om of de keizer gelijk heeft. Het is helemaal niet zo’n gek idee om invoerrechten beter met elkaar af te stemmen, maar dan gebaseerd op redelijkheid en de behoefte van de industrie. Het is misschien nog wel een beter idee om de Wereld Handels Organisatie eens stevig door elkaar te schudden. China, de tweede economie ter wereld, staat daar nog altijd te boek als ontwikkelingsland. Van de ratten besnuffeld is dat.  Maar als de keizer met een of andere bizarre heffing komt, waarom zeggen landen dan niet ‘zoek het eens lekker uit’? En dat kán, want Amerika is wel de grootste, maar niet de enige economie ter wereld. Het Amerikaanse handelstekort met allerhande landen is het gevolg van de behoefte aan buitenlandse producten, omdat die niet alleen vaak goedkoper zijn, maar ook beter. Toyota is de bestverkochte auto ter wereld, en een van de beste, maar door Japan met een heffing van 25 procent te treffen gaan de Amerikanen niet plotseling over op een minder degelijke Amerikaanse auto.  De tactiek is slim. Eerst dreigen met een absurde heffing, dan uitstel, dan onderhandelen, en dan zijn landen dolblij als ze er met een Amerikaanse minimumheffing van ‘maar’ tien procent  vanaf komen. Hoezo blij? Die tien procent kwam op 5 april, des keizers ‘bevrijdingsdag’, uit het niets, en nu zeggen al die bevende regeringsleiders en staatshoofden: gelukkig maar, we komen met de schrik vrij. Hallo, die tien procent is een hoop geld!  Het is een race naar de afgrond. De dag komt naderbij waarop een klein staatshoofdje uit een klein landje opstaat en roept: de keizer heeft geen kleren aan. Maar wel keurig geknipte teennagels.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Isa Kahraman, buitenlandwoordvoerder van NSC en met Arameese roots, praat over de opheffing van sancties tegen Syrië en de schokkende geweldsuitbarstingen, waarbij vooral minderheidsgroepen lijden. Patrick Bolder, defensie-expert, geeft inzicht in de militaire situatie in Oekraïne met toenemende Russische aanvallen en de ingewikkelde geopolitieke dynamiek met de VS en Turkije. Beide gasten bespreken de rol van Europa, de dringende mensenrechtenkwesties en de impact van geopolitieke beslissingen op de regio.

De breuk tussen Trump en Musk heeft veel stof doen opwaaien. Wat ooit een hechte samenwerking was, eindigt nu in een publieke vete. Musk's mislukte besparingen en de controversiële wetten van Trump zorgen voor spanningen. De discussie over schuld en belastingvoordelen brengt beide mannen in felle oppositie. Musk overweegt zelfs om een nieuwe politieke partij op te richten. Wat een dramatisch schouwspel, waar de toekomst van de Amerikaanse politiek op het spel lijkt te staan!

Kajsa Ollongren, oud-minister van Defensie en voormalig secretaris-generaal voor Mark Rutte, bespreekt de recente NAVO-top. Ze benadrukt dat de nieuwe norm van 5 procent een noodzakelijke stap was, maar dat de omgang met Trump nooit meer op deze manier zou moeten. Ollongren uit kritiek op de ongelijkheid tussen leiders en bespreekt de ontgoocheling over de beperkte ruimte voor Oekraïne. Toch ziet ze mogelijkheden, zoals het 50 minuten durende gesprek met Trump. Ook het belang van gezamenlijke defensie-uitgaven komt aan bod.

Te gast is Rob de Wijk, hoogleraar internationale betrekkingen aan de Universiteit Leiden en oprichter van het Den Haag Centrum voor Strategische Studies. Hij belicht de nieuwe NAVO-norm van 5% defensie-uitgaven en de betekenis daarvan voor de toekomst van de alliantie. De spannende 'bromance' tussen Trump en Rutte komt aan bod, net als de impact van de oorlog in Oekraïne. Ook grappige opmerkingen over de kwaliteit van het eten tijdens de top maken duidelijk dat zelfs op hoge niveaus de samenwerking zijn eigen uitdagingen kent.

Rob de Wijk, hoogleraar internationale betrekkingen en oprichter van het Den Haag Centrum voor Strategische Studies, en Geert Jan Hahn, Europaverslaggever, bespreken de opmerkelijke 'bromance' tussen Trump en Rutte. Ze analyseren de impact van Trump op Europese defensie, met aandacht voor de strategische veranderingen en de noodzaak voor Nederland om proactief te zijn in veiligheidsbeleid. De rol van Rusland als bedreiging wordt belicht, net als de toekomst van de NAVO en de complicaties van hun onderlinge relaties.