De Wereld | BNR

Bert Koenders, voormalig minister van Buitenlandse Zaken, en Geert-Jan Haan, Europa-verslaggever, analyseren de Nexperia-rel en de impact op de Europese politiek. Koenders wijst op de strategische timing van het ingrijpen van de Nederlandse regering en de risico's van Europese afhankelijkheid van China. Haan legt de zorgen van de Duitse auto-industrie uit door chiptekorten en Peking's dreigende maatregelen. Samen verkennen ze de noodzaak van meer samenwerking binnen de EU om technologische soevereiniteit te waarborgen.

Het fragiele bestand tussen Israël en Hamas blijft gevaarlijk, vooral zolang gijzelaars niet zijn teruggegeven. De snel verlopen conferentie in Sharm el-Sheikh levert slechts symbolische resultaten op, met Trump die zich laat bewonderen om zijn oorlogen. Ondertussen blijkt het ontwapenen van Hamas onrealistisch, terwijl zij juist krachtiger optreden in Gaza. Er zijn plannen voor een stabiliteitsmacht en een bestuurlijk orgaan, maar wantrouwen blijft de grootste uitdagingen voor een duurzame vrede.

In deze aflevering zijn Arend Jan Boekestijn, historicus en commentator; Tara Kenkhuis, correspondent Midden-Oosten; en Jaap de Hoop Scheffer, voormalig NAVO-secretaris-generaal, te gast. Ze bespreken de politieke en historische impact van het vredesbestand tussen Israël en Hamas. Arend Jan belicht Netanjahoe's binnenlandse uitdagingen, terwijl Tara de reacties van de Gazanen en de regionale politiek uiteenzet. Jaap analyseert de diplomatieke risico's en de cruciale noodzaak voor humanitaire stappen, en ze reflecteren op Europa's beperkte invloed in het conflict.

Het bestand tussen Israël en Hamas is er dan eindelijk. Donald Trump heeft Netanyahu en Hamas genoeg tot elkaar gekregen om akkoord te gaan met een bestand. Maar dat wil niet zeggen dat het conflict daarmee dichterbij een oplossing komt. 'Het is geweldig nieuws dat de oorlog nu stopt', zegt oud-minister van Buitenlandse Zaken Ben Knapen 'maar de route tot een overzichtelijke combinatie van mensen en grondgebied, daar ben je nog ver van verwijderd.' Luister ook | 'Meest logische oplossing is het bombarderen van Russische dronefabrieken' Daarmee doelt Knapen op de tweestatenoplossing. Die staat in punt negentien van Trumps plan. 'Dat is helemaal aan het eind. En bij het Midden-Oosten kijken we toch vaak van: we zien wel.' Eerst gaat het er volgens hem om dat de oorlog stopt. Dat lijkt nu te zijn gelukt. Volgens Knapen heeft Trump een prestatie geleverd door deze deal voor elkaar te krijgen, maar dat wil niet zeggen dat de Europese aanpak van sancties en dreigementen niet heeft gewerkt. 'Het is zinvol om uiting te geven aan ontevredenheid of een schending van iets waar wij voor staan. Sancties horen ook bij het uiten van de publieke opinie.' Lees ook | Experts waarschuwen na ‘historische deal’ Hamas en Israël: ‘Zo ver is het nog lang niet’ Oekraïners willen doorvechten In grote delen van Oekraïne is de oorlog ver weg, maar toch zetten heel veel mensen zich in voor de soldaten aan het front, vaak meer dan duizend kilometer verderop. Dat zag Europa-verslaggever Geert Jan Hahn op reis door West-Oekraïne. 'Oekraïners weten dat de Russen altijd weer terugkomen. Dus moeten ze doorvechten.' Hahn beschrijft de voorbeelden van individuen die wapens en munitie maken voor het leger, of juist houdbare soep maken die door drones in de loopgraven worden gedropt. Luister ook | Amerika Podcast Felle campagne vóór uitzettingen | Postma in Amerika In heel Amerika zijn er ICE-acties. Immigranten worden daar opgezocht en opgepakt. De Trump-regering is daar maar wat trots op. Sterker nog: er worden zelfs spotjes uitgezonden op Instagram en tv waar onder meer ICE-agenten worden gerekruteerd. Dat ziet Amerika-correspondent Jan Postma.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Joe Biden mag dan in het recent verschenen boek ‘Original Sin’ zijn ontmaskerd als een man die al vroeg in zijn presidentschap versleten was en dementeerde, op 18 oktober 2023 had hij een helder moment. ‘Maak niet de fout die wij hebben gemaakt’, zei hij, op solidariteitsbezoek bij Bibi Netanyahu. Hij refereerde aan de Amerikaanse oorlogen in Afghanistan en Irak, begonnen uit wraak en woede en geëindigd in nederlagen tegen de Taliban en sjiitische milities. Het was elf dagen na de inval van Hamas in Israël, en Israël was meteen begonnen met een gigantisch Gaza-offensief, om de gijzelaars te bevrijden en Hamas te verslaan. Zelfs nu, tijdens onderhandelingen in Cairo over Donald Trumps vredesplan, zijn die doelstellingen nog niet bereikt. Had Israël dan niets moeten doen? Nee, maar dan op eenzelfde manier waarop het Hezbollah en Iran versloeg, met militaire tovertrucs als exploderende portofoons en uitschakeling van de offensieve middelen van Hezbollah en Iran. Een offensief in Gaza, met mega-bombardementen, zonder strategisch plan en zonder exit-strategie, was militair en politiek suïcidaal. In die eerste dagen na de inval van Hamas was het Israëlische verwijt aan het Westen: jullie begrijpen het niet. Terwijl wij het best begrepen. Sinds de Holocaust was er nooit zo’n grote en beestachtige slachtpartij onder Joden geweest. En we begrepen de ironie: veel slachtoffers van de slachtpartij waren linkse anti-Bibi Israëliërs, vaak vredesactivisten die aan de pro-tweestaten-kant stonden. Mensen die misschien wel hadden mee-gedemonstreerd met de rode lijn-beweging. Of misschien hadden we het inderdaad niet begrepen. Anders was niet al meteen het antisemitische riool opengetrokken waarin elke Jood als medeverantwoordelijk wordt gezien voor het oorlogsdrama. Een holocaust – toe maar, een vergelijking met de enige industriële massamoord uit de geschiedenis. Want een Jood is ongetwijfeld zionist, en dus een potentiële massamoordenaar. Zionisme, dat stromingen kent van uiterst links tot rechts, is niets meer dan een traditioneel verlangen naar een eigen staat. Maar in het nieuwe jargon betekent het zoiets als een SS’er.  Dit vergoelijkt allerminst het drama in Gaza, waar weldenkende mensen van huiveren, inclusief meer dan 70 procent van de Israëliërs. Elk pleidooi om die gruwelijke strijd te beëindigen is terecht, evenals het verlangen om de gijzelaars te zien terugkeren. Maar voor waar die tsunami van antisemitisme vandaan komt moeten we niet bij Bibi of Israël zijn, maar bij onze eigen samenleving, waar dit giftige, latente racisme heeft gewacht op een aanleiding om uit de coulissen te stappen. Krijg die geest maar eens terug in de fles.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Hoewel het vooral gaat over de politieke wil en het financiële plaatje leeft er bij de Europese leiders wel degelijk een gevoel van angst over de dreigende situatie met de Russische drones. Oost-Europese landen willen graag een 'dronemuur'. Maar veel andere Europese landen hebben daar twijfels bij. Die twijfels begrijpt Pieter Cobelens, voormalig hoofd van de Militaire Inlichtingen- en Veiligheidsdienst (MIVD). Luister ook | Van Weel: ‘Erkenning Palestina zien we als een kaart die we kunnen inzetten’ Volgens Cobelens is het logischer om de plekken te raken waar de Russische drones vandaan komen. 'De meest logische oplossing is het uitschakelen van fabrieken en steunpunten waar die drones gemaakt worden. Je moet het probleem bij de wortel aanpakken.' Ook vindt Cobelens dat we in Nederland en Europa eerst onze eigen doelen moeten zien te verdedigen. Denk aan grote steden en belangrijke economische regio's zoals Brainport Eindhoven. Europa-verslaggever Geert Jan Hahn beschrijft de positie van de Europese landen en de verschuivingen die zichtbaar zijn. Lees ook | Qatar en VS bellen over vredesplan Gaza, druk op Hamas neemt toe Wachten op Hamas Het is nog wachten op het antwoord van Hamas op het vredesplan van Donald Trump. Maar Netanyahu krabbelt ook al een beetje terug nu hij ontkent dat er een Palestijnse staat zal komen. Dat is namelijk wel wat één van de punten in het vredesplan van Trump zegt. Te gast is Jan van Benthem, buitenlandcommentator van het Nederlands Dagblad. Luister ook | Amerika Podcast Mariachi-shutdown | Postma in Amerika Het Witte Huis gaat vol in de aanval over de shutdown. Er worden AI-filmpjes gemaakt met mariachi-muziek waarin Democraten belachelijk worden gemaakt. Die noemen dat racistisch, vicepresident Vance kan er juist weer om lachen. Je hoort Amerika-correspondent Jan Postma.See omnystudio.com/listener for privacy information.

De discussie over een mogelijk bestand in Gaza roept vragen op over de keuzes van Hamas. Artikel 19 van Trumps plan biedt een mogelijke route naar Palestijnse zelfbeschikking, maar Netanyahu lijkt daar niet achter te staan. De uitdaging voor Hamas is het ontwapeningsverzoek vanuit de Arabische wereld, terwijl de optie van doorvechten ook aanwezig is. Trumps nadruk op diplomatie in plaats van sancties maakt het vredesplan uniek en complex, vergeleken met andere westerse strategieën.

Frankrijk, Canada, het Verenigd Koninkrijk, België. Het zijn westerse landen die deze week de Palestijnse staat hebben erkend. Voor Nederland is het volgens David van Weel, demissionair minister van Buitenlandse Zaken, nu nog niet het juiste moment. ‘We zien het als een chip, een kaart die we hebben, die we in willen zetten op het moment dat wij denken dat dat het politieke proces een stapje verder kan brengen.’ Lees ook | Van Weel: ‘Erkenning staat Palestina zien we als een kaart die we kunnen inzetten’ Van Weel ontkent dat Nederland 'problemen' heeft met de erkenning van de staat Palestina, maar noemt het 'een timing-vraag'. 'Vroeger zeiden we als Nederland: we doen dat helemaal aan het einde van het proces, als we alles weten, waar de grenzen liggen, hoe het bestuur eruitziet, hoe de economie in elkaar zit. Daar zijn we van afgestapt. Vooralsnog geen erkenning, net zomin als een volledige handelsboycot, aldus Van Weel. 'Israël is een hele belangrijke handelspartner voor ons geweest en de EU is ook heel belangrijk voor Israël. Daarom vinden wij het ook een goed signaal als het handelsdeel van het associatieakkoord nu zou worden opgeschort om een duidelijk signaal te geven waar het pijn doet dat we dit niet accepteren. Maar voordat je tot een volledige handelsboycot overgaat, dat zijn nog een aantal stappen op het ganzenbord', aldus Van Weel. Luister ook | 'Persoonscultus zoals bij Trump hebben we niet eerder gezien' Geen ‘Italiaanse toestanden’ meer door Giorgia Meloni Het gaat goed met Italië. Zo goed zelfs dat de kredietwaardigheid van het land is verhoogd door beoordelaars S&P en Fitch. Maar niet alleen dat, ook politiek gezien is het er voor het eerst in tijden rustig en zijn de ‘Italiaanse toestanden’ voorbij. Dat is te danken aan premier Giorgia Meloni die het nu al drie jaar volhoudt. Volgens Italië-kenner Donatello Piras is Meloni één van de slimste politici in Europa. . Al moeten er volgens hem nog wel hervormingen worden doorgevoerd die ook pijn gaan doen in het land. Lees ook | Fitch verhoogt kredietwaardigheid Italië: ‘Goed nieuws, ook voor Nederland’  Zelensky de Trump-fluisteraar? President Zelensky van Oekraïne lijkt er steeds behendiger in te worden: omgaan met Trump. Dat zag ook Europa-verslaggever Geert Jan Hahn, die door Oekraïne reist. In dat land zijn op dit moment wat meer mensen dan normaal en Geert Jan legt uit waarom.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Voordat het Watergateschandaal Richard Nixon in augustus 1974 het politieke ravijn in zou sleuren, deed hij een beroemd geworden poging om het tij te keren. 20 oktober 1973 zou de geschiedenis ingaan als ‘The Saturday Night massacre’, het bloedbad van zaterdagavond. Op die datum gaf hij minister Elliot Richardson van justitie opdracht speciaal Watergate-aanklager Archibald Cox te ontslaan. In plaats daarvan nam Richardson onmiddellijk zelf ontslag. Nixon week uit naar onderminister William Ruckelshaus, die ook meteen aftrad. Nixon zei dat hij hen had ontslagen – een pure leugen. Nixons overwegingen waren een mix: wraak op de vijanden die het lef hadden een onderzoek in te stellen, en de stellige ontkenning dat hij ook maar iets kwaads op zijn geweten had. Daar doet Trumps jacht op wat hij beschouwt als kwelgeesten sterk aan denken.  Hij heeft minister van justitie Pam Bondi toegebeten om vaart te zetten achter de vervolging van zijn vijanden. Dat is op zichzelf al een novum: de president bemoeit zich rechtstreeks met het opsporingsbeleid van het ministerie van justitie, waarmee hij de scheiding der machten aan zijn laars lapt. Hij eist vervolging van de oud-directeur van de FBI, James Comey en minister van justitie Letitia James van New York vanwege hun rol in de afzettingsprocedures tegen Trump. De openbare ministeries in Virginia en New York stelden onderzoeken in tegen Comey en James, maar vonden geen enkel strafbaar feit.Dat is voor Trump onaanvaardbaar. ‘Ze hebben twee keert een impeachment tegen me ingesteld en me vijf keer aangeklaagd, OM NIETS. ER MOET NU RECHT WORDEN GEDAAN!!! schreef hij aan Bondi, in zijn bekende kapitalen en met uitroeptekens. Dat kwam een dag nadat – en daar komt de parallel met Nixon – Trump van een hoofdaanklager, Erik Siebert, eiste dat hij rechtszaken zou beginnen tegen Comey en James. Siebert nam onmiddellijk ontslag. Trump loog dat hij Siebert heeft ontslagen.  Trums wraak zicht zich ook op de media. Hij was euforisch over het ontslag van talkshow-presentator Jimmy Kimmel  door ABC vanwege zijn commentaar op de moord op Charley Kirk, en zal nog bozer zijn dat die zijn baan terugkrijgt. Stephen Colbert, ontslagen door CBS, mag niet terug. Beide omroepen hebben schikkingen met Trump getroffen. Zijn strategie is om alle media die kritisch over hem berichten juridisch te vervolgen. Bondi probeert een onderscheid te maken tussen de grondwettelijk gewaarborgde vrijheid van meningsuiting en een persoonlijke aanval op de president, wat daarbuiten zou vallen. Ook dat is een novum in de Amerikaanse geschiedenis: dreigende censuur. Wees niet verbaasd als er dezer dagen een MAGA-krant wordt opgezet die De Waarheid heet. In het Russisch vertaald: Pravda.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Koen Petersen, Amerikanist en commentator, bespreekt de politieke polarisatie in de VS, vooral na de aanslag op Charlie Kirk. Hij wijst op Trumps neiging om critici te negeren en zijn persoonscultus te versterken, maar gelooft dat de democratie niet in gevaar is. Stefan de Vries, voormalig Frankrijk-correspondent, werpt een kritische blik op de politieke chaos en stakingen in Frankrijk. Hij stelt dat het land steeds meer afdrijft van de EU en er dringend hervormingen nodig zijn, maar de toekomst is onzeker.