Bernard Hammelburg | BNR

Simpel gezegd: je hebt mobiele telefonie, en je hebt professionele netwerken die chirurgen bijvoorbeeld gebruiken voor het op het uitvoeren van operaties op afstand. Om mobiele telefonie van 4G naar 5G om te zetten, is niet zo heel moeilijk. T-Mobile en andere providers zijn er een eind mee, maar zeggen deskundigen dat is eigenlijk een beetje nep. Het is een soort 5G light. De professionele netwerken dat is andere koek. En daar ligt Huawei inderdaad voor op concurrenten zoals Ericsson en Nokia. Dreigementen Dat de Britten toch met Huawei in zee willen, heeft geleid tot dreigementen met hel en verdoemenis. Zijn ministers Pompeo van buitenlandse zaken en Esper van defensie herhaalden hun waarschuwingen deze week nog eens. Is dat nou een typisch Trump-ding? Nee, want hij kreeg bijval uit héél onverwachte hoek, en wel van zijn grootste binnenlandse vijand, Nancy Pelosi. De boodschap van de Democratische leider was duidelijk: als wij de verkiezingen mochten winnen, denk dan niet dat wij op dit punt een ander beleid gaan voeren. Luister ook | Afghanistan-leugens De overtuiging dat de Chinezen maar één ding willen, doordringen tot de meest vertrouwelijke en geheime informatie van de westerse wereld en die systematisch jatten of misbruiken, is onder Amerikanen algemeen. Als we niet uitkijken, worden Amerika en Europa volgens hen een soort Chinese satellieten, bestuurd door Xi Jinping persoonlijk. De Chinezen zeggen dat wij spoken zien. En er zijn anderen problemen, zoals het Amerikaanse bedrijfsleven. Amerika heeft een gigantische chipindustrie , en een derde van de productie gaat naar China. Voorsprong Het grootste raadsel is en blijft die voorsprong van Huawei. Is de rest van de wereld, met zijn tech-genieën in bijvoorbeeld Californië, Rusland, Scandinavië, India en Israël nou echt niet in staat even een paar nachtjes door te halen en bij al die providers een USB-stickie langs te brengen met mooie, veilige 5G-technologie? Of blijven we op onze rug liggen, met de pootjes omhoog, en alleen maar mopperen hoe briljant en gemeen de Chinezen zijn.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Misleid? Niet op de hoogte gebracht? Om de tuin geleid? Waar komt die onzin toch vandaan? Het heeft jarenlang gekrioeld van de waarschuwingen, dodelijke analyses, opbiechtende generaals en draaiende politici. Een willekeurige greep: In maart 2009 schreef de Independent uitgebreid over de verloren oorlog. President Obama werd geciteerd: Nee, Amerika is de oorlog niet aan het winnen, en hij erkende dat zijn land aan een exit-strategie dacht. Een maand later appelleerden de Democraten in het Congres. We worden erin gezogen, en komen er nooit meer uit. Vlak daarna, ook in 2009, tekende ik zelf in Afghanistan, uit de mond van Stanley McChrystal, de Amerikaanse bevelhebber van de internationale vredesmacht, dit citaat op: Als je me vraagt hoe het met de oorlog in Afghanistan gaat, is mijn eerlijke antwoord: geen flauw idee. Uruzgan Na de Nederlandse missie in Uruzgan, ging Nederland, op initiatief van GroenLinks en D66, politieagenten trainen in Kunduz. Daar kwam nauwelijks iets van terecht. Er waren te weinig rekruten, ze kregen hooguit een stoomcursusje, en het opleiden kostte per agent een half miljoen euro . De Volkskrant ploos het in 2012 allemaal precies uit. Gepikeerde politici bleven volhouden dat we daar echt goed werk deden. Luister ook | Zwijgende moslimwereld Ook in 2012, wilde GroenLinks, zelf een van de initiatiefnemers, de handdoek in de Afghaanse ring gooien. In 2013 fileerde de Washington Post de mislukte westerse poging om Afghanistan van de opiumteelt af te krijgen. Het was, en is nog steeds, verreweg s werelds grootste opiumproducent. Nederland had in Uruzgan zelfs het kolderieke idee dat je boeren in plaats van papaver aan het verbouwen van saffraan kon krijgen, een project waar we nooit meer iets van hebben gehoord. Om de tuin geleid Ja, we zijn door ministers en generaals stevig om de tuin geleid. Maar van de plotselinge klaagzang van Kamerleden snap ik niets. Alsof ze van al die overtuigende publicaties nooit een letter hebben gelezen. Alsof de eindeloze werkbezoeken die ze zelf brachten, nooit hebben plaatsgevonden. Tijd dus om de vraag om te draaien: waar was de Tweede Kamer eigenlijk zèlf? De klaagzang over achtergehouden of misleidende informatie door de regering is wel érg obligaat.See omnystudio.com/listener for privacy information.

In Wuhan, het epicentrum van het coronavirus, lijken ze er hun hand niet voor om te draaien. Epidemie? Dan trekt de Chinese regering een blik architecten en ingenieurs open, roept 150 artsen uit de krijgsmacht op en haalt vierduizend bouwvakkers uit het hele land. En, ja hoor, bij de Sars-epidemie in 2003 duurde het nog zeven dagen om een draaiend ziekenhuis op te zetten, maar nu kan het nog een dag sneller. 10.000 bedden, intensive care, laboratorium, radiologie het is er allemaal. Luister ook | Brexitmoeras Gesteggel Het is een beetje appels en peren, maar de bouw van het Slingerland Ziekenhuis in Doetinchem, bijvoorbeeld, duurt nog een jaar of drie. Veel gesteggel over de samenwerking in het projectteam, inspraak van magazijnbediende tot chirurg, goedkeuring van gemeente en provincie, onderhandelingen met verzekeraars en banken. Als ik denk dat het best sneller kan, krijg ik vast van alle kanten van onderuit de zak. Woningbouw dan, dat is toch een stuk simpeler. Nou, vergeet het maar, de gemiddelde doorlooptijd van een woningbouwproject is tien jaar. Onteigening van grond en bestemmingsplannen zijn de grootste belemmeringen. Wat zou Xi Jinping zeggen als hij dat hoorde? Alle grond is al van mij, en een bestemmingsplan, wat is dat eigenlijk? Miljoenensteden Je ziet in China in recordtempo nieuwe miljoenensteden verrijzen. Een stad als Beijing wordt zo ongeveer elke vijf jaar uitgebreid met een nieuw Manhattan, en almaar nieuwe ringwegen, inmiddels al zeven. Zoiets als de Amsterdamse Zuidas en de bijbehorende wegen en viaducten bouwen ze, bij wijze van spreken, op een achternamiddag. Dossier | Coronavirus Kunnen we van de dictatuur iets leren? Moeten we af van de openbare aanbestedingen, de vergunningen, de inspraak, de democratische besluitvorming, de juridische beroepsmogelijkheden, de Raad van State of de Brusselse oppermacht? Vast niet. Maar als je kijkt naar de blamage van het almaar niet halen van de doelstellingen in de woningbouw, dan kun je niet anders concluderen dan dat al die procedures krankzinnig lang duren. Wat maanden of jaren duurt, kan ook best in dagen of weken. Laten we ons eens laten inspireren door de Chinezen dat doen we niet alle dagen. See omnystudio.com/listener for privacy information.

De stemming, vandaag, is een formaliteit, zeggen de Britse en Europese onderhandelingsteams. En dan kunnen Boris en Donald aan de slag om de wereld te veroveren met een klinkende deal. Immers: Europese lidstaten kunnen niet onafhankelijk handelsovereenkomsten met andere landen sluiten, maar niet-leden kunnen doen wat ze willen. De Elyseese Velden van de handelseuforie stralen de twee leiders tegemoet. Het laatste waarop ze hadden gerekend was het moeras waarin ze dreigen terecht te komen. Zaakjes voor elkaar Steve Mnuchin, de minister van financiën in team-Trump, haalt Boris onverwacht onderuit. Voordat we met een handelsovereenkomst beginnen, moet je eerst zorgen dat je de zaakjes met Europa voor elkaar hebt, waarschuwde Mnuchin. Als, aan het einde van de nu beginnende Brits-Europese onderhandelingsperiode van elf maanden, alsnog een harde Brexit dreigt, geeft Amerika even niet thuis. Fikse conflicten Er zijn ook fikse conflicten tussen de Britten en Amerikanen. Amerika eist dat het VK vlees met groeihormonen en met chloor behandelde kip koopt, en dat het Britse ziekenfonds de ban tegen de Amerikaanse mega-farma-industrie opheft. Dan is er slaande ruzie over de digitax, die de Britten gaan heffen op diensten van Amerikaanse techreuzen, zoals Google en Facebook. En ook over 5G en de rol van Huawei zijn ze nog niet uitgeruzied. Luister ook | Johnson wil wel 5G van Huawei Dat laatste zit ingewikkelder in elkaar dan bijvoorbeeld voor Nederland. Amerika en het VK maken deel uit van s werelds oudste defensie-alliantie, de Five Eyes Allies', een verdrag tussen inlichtingendiensten om spionagerapporten te delen met Amerika, het VK, Australië, Nieuw-Zeeland en Canada. De Amerikanen dreigen daaruit te stappen als gevolg van een Britse deal met Huawei. Dan gaat het plotseling niet meer over douane of tarieven, maar over de westerse veiligheid. En dus ook over ons. Die goedkeuring van het Europese Parlement van vandaag opent de poort naar het Brexitmoeras. See omnystudio.com/listener for privacy information.

In de kwestie-Libië blijkt dat zonneklaar. De Europese Unie is formeel op de hand van de officiële regering van Fayez al-Sarraj, maar Frankrijk speelt een dubbelrol en steunt intussen diens vijand Khalifa Haftar, die vooral overeind wordt gehouden door een huurlingenleger van het Russische bedrijf Wagner. De Fransen denken dat Haftar, die zowat het hele land in handen heeft, een betere garantie biedt tegen het oprukkende jihadisme in Libië, maar omdat Haftar nu ook heer en meester is over de oliebronnen, en dus het Franse Total, gaat het ook doodgewoon om de pegulanten. Luister ook | Oplossing Libië niet dichterbij met top in Berlijn De Fransen erkennen hun steun, vooral in de vorm van wapens, niet openlijk, en babbelen gewoon mee met de EU, zoals op de Libië-top van afgelopen weekend in Berlijn. Maar in feite staan ze lijnrecht tegenover de rest van de Unie, en vooral Italië, dat in zijn voormalige kolonie Libië grote belangen en invloed heeft. Terrorisme en vluchtelingen De EU maakt zich, behalve over olie, druk over twee zaken: terrorisme en vluchtelingen. Om het dreigende terrorisme in Libië te lijf te gaan, heb je maar één optie: een gigantische legermacht, met cyber, drones, commandos, luchtmacht en grondtroepen, die zich voor vele jaren ingraaft. Daar wil geen enkel EU-land aan. Vluchtelingen houd je misschien tegen door een nieuwe zeeblokkade, die buitenlandchef Borell wel wil, maar dan moet je niet tegelijkertijd met vrome praatjes komen over het lijden van het Libische volk. Je houdt dan immers ook Libiërs tegen die de barbarij in hun land willen ontvluchten. Alleen maar aandringen op een wapenembargo en onderhandelingen, terwijl je weet dat het allemaal dooddoeners zijn, is volksverlakkerij. Luister ook | Column Bernard Hammelburg | Zwijgende moslimwereld Primair belang EU-politici blijven zeggen dat de situatie in Libië een primair belang is voor Europa. Maar als het topjesfabriekje niet verder komt dat die dooddoeners, kunnen we beter eerlijk zijn en ons helemaal van Libië distantiëren. Als de ware passie van de Libiërs niet vrede is, maar elkaar overhoop scheten, laten ze dan vooral hun gang gaan. Dan kan het topjesfabriekje weer fris aan de slag met het volgende probleem waarbij de gezamenlijke vuist ontbreekt Iran, of zo, of Oost-Oekraïne. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Het is een tenenkrommend verhaal. Die commandant meende dat het Oekraïense verkeersvliegtuig een Amerikaanse kruisraket was. Elke amateur kan het verschil zien tussen het radarprofiel van een kruisraket en een verkeersvliegtuig. Maar die commandant dus niet, en zijn baas was onbereikbaar. Luister ook | Iran-winst voor Trump Na de liquidatie van Soleimani trok een menigte de straat op om te protesteren tegen de duivelse moordenaar Trump. Dat was goeddeels geënsceneerd. Na het neerschieten van PS752 trok een menigte de straat op om te protesteren tegen dictator Khamenei. Daar was niets geënsceneerds aan. Dood aan de dictator klonk weer eens anders dan het gebruikelijke dood aan Amerika. En geestelijken, rot op hoor je ook niet alle dagen in Iran scanderen. Honkbalpet Een aantal dingen gebeurde niet. Tot verbijstering van Trump nam het Amerikaanse volk niet vol ontzag de honkbalpet af voor zijn heldendaad, vooral toen zijn eigen minister van defensie, Esper, hem tegensprak over op handen zijnde aanvallen op Amerikaanse ambassades. Tot verbijstering van team-Trump knielde ook het Iraanse volk niet nederig voor het uitschakelen van roverhoofdman Soleimani. Tot verbijstering van team-Trump waren de bondgenoten niet euforisch, maar sceptisch. Luister ook | Column Bernard Hammelburg | Fabels Averechts Er gebeurde nog iets niet. De spontane woede-uitval in Iran over het neerhalen van PS752 bracht team-Khamenei niet aan het wankelen. Aanmoedigingen van Trump goed zo, jongens, grijp de macht, zet die bejaarde moellahs af werken averechts. Het antwoord op de protesten was de gebruikelijke jacht op demonstranten. Maar feit is dat áls er ooit een Iraanse contrarevolutie komt, die mafkees met die ene raket daaraan meer heeft bijgedragen dan de Irandeal, het annuleren daarvan, het eindeloze gekronkel van Europese diplomaten en sancties bij elkaar. De moellahs gaan waarschijnlijk toch iets nerveuzer de verkiezingen van volgende maand in dan ze hadden gedacht. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Fabel 1: De Iraanse roverhoofdman Soleimani was een volksheld. De rouwende miljoenenmenigte bij zijn begrafenis, met de wenende opperayatollah Khamenei in de hoofdrol, was knap geregisseerd, maar de Iraniërs zijn niet gek. Er zijn ook miljoenen die denken: van die met geld smijtende megalomaan zijn we af. Fabel 2: Amerika en de anti-IS-coalitie blijven in Irak. Echt niet. Westerse politici blijven elkaar wijsmaken dat Irak ons nog nodig heeft, maar Duitsland en het Verenigd Koninkrijk zijn realistisch. Zij zijn begonnen met het onvermijdelijke: terugtrekking van hun troepen. De rest gaat volgen. Fabel 3: Wij zijn bondgenoten van Irak. Dat denkt een enkele naïeve westerse politicus misschien nog, maar de sjiitische Iraakse meerderheid ziet ons als bezetters. Dat komt door het misverstand dat Irak één land is. Fabel 4: Irak is één land. Nee, er is een autonoom Koerdisch deel in het noorden, een restantje van Saddam Hoesseins soennitische minderheid rondom Bagdad, en dan het overgrote sjiitische deel dat meer opheeft met het sjiitische Iran dan met het duivelse Amerika. Het parlement weerspiegelt dat. Fabel 5: Het sjiitische Iran en het sjiitische deel van Irak zijn twee handen op één buik. Nee, hoor, de Iraakse sjiieten zijn Arabieren, en Perzen kijken neer op Arabieren. Zij zijn bovendien de Iraakse invasie van hun land in 1980 en de daarop volgende achtjarige oorlog nog niet vergeten. Het gaat Iran om macht, niet om vriendschap. Fabel 6: Door het omleggen van een massamoordenaar krijgt Trump Iran op de knieën. Iran wás al op de knieën door de Amerikaanse sancties. Maar de filialen van de Republikeinse Gardes in Syrië, Irak, Libanon en Gaza voelen zich juist gesterkt. Fabel 7: Bondgenoten Saoedi-Arabië en Israël zijn Trump dankbaar. Vergeet het maar. Heel stoer, die moord op de roverhoofdman, maar de tienduizenden raketten van Hezbollah en de Jemenitische Hoethies, gericht op Israël en Saoedi-Arabië, staan nu op scherp. Dus tel uit, je winst. Een moordenaar vermoorden, daar heeft Trump geen moeite mee. Maar, om terug te komen op die 1001 nachtmerries, hij krijgt Aladin niet meer in de fles. Luister ook | De wraak van Soleimani Luister ook | Rohani en Trump lachen de EU recht in het gezicht uit See omnystudio.com/listener for privacy information.

Voor de Chinezen is het concentratiekamp niets bijzonders. Tijdens en na de communistische revolutie, in de jaren 50, verdwenen er miljoenen zogenoemde contrarevolutionairen in. Wij zouden het oppositie noemen. In de jaren 60 en 70 gingen miljoenen slachtoffers van de Culturele Revolutie naar concentratiekampen, en rond de Tiananmen-opstand van 1989 opnieuw. De omstandigheden waren en zijn er barbaars. Luister ook | Hoe ziet de toekomst van de Oeigoeren eruit? Pisnijdig Er zijn talrijke oorgetuigenverhalen, zoals onlangs nog, door onthullingen in de New York Times en de Volkskrant. Tot grote woede van China, dat pisnijdig wordt als iemand de provincie Xinjang Oost-Turkestan durft te noemen. Dat deed de Duitse voetballer Mesut Özil, die voor Arsenal speelt, in een serie tweets waarin hij het opnam voor zijn moslimbroeders en -zusters, met als gevolg dat de Chinese staatstelevisie CCTV de wedstrijd Arsenal-Manchester City uit de programmering schrapte. Chinese fans waren boos en teleurgesteld xdoor Mesut Özil, schreef Beijings Engelstalige propagandablad Global Times in een verontwaardigd artikel. Misschien nog wel interessanter was de kernboodschap van Özils tweets. Daarin stelt hij dat er in de Westerse wereld uitvoerig aandacht wordt besteed aan het lot van de Oeigoeren, maar in de islamitische wereld vrijwel niet. Korans worden verbrand, moskeeën gesloten, religieus onderwijs verboden, religieuze leiders een voor een vermoord. De mannen gaan de kampen in, Chinese mannen nemen hun plaats en onze zusters worden gedwongen Chinese mannen te trouwen. Maar de moslimwereld zwijgt. Luister ook | Column Bernard Hammelburg: Golf van aanslagen Steunbetuiging Özil is een optimist, want het is nog veel erger. Van de zomer tekende een groep Arabische landen een steunbetuiging aan China, vanwege de goede stappen ter verbetering van de mensenrechten. Onder de ondertekenaar waren Algerije, Bahrein, Egypte, Koeweit, Oman, Saoedi-Arabië, Soedan, Syrië en de Verenigde Arabische Emiraten. Wat moet je daar nou op zeggen? Ja, misschien dat het met de mensenrechten altijd erger kan dan in China zoals in deze landen. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Lees ook | Partijloyaliteit ondergeschikt bij Britse verkiezingen De Irish Times schreef zaterdag: Het is een teken van de waanzin van de huidige Britse politiek dat verkiezingen die een nieuw tijdperk inluiden worden geleid door twee onvermijdelijke verliezers. Als je de peilingen mag geloven, gaat Johnson wel winnen, maar haalt hij geen meerderheid in het Lagerhuis. Schandalen Johnson is een grootmeester in het creëren van schandalen. Hij weigert te vertellen hoeveel kinderen hij heeft. Hij pikte de telefoon van een verslaggever af, waarop een foto stond van een jongetje met longontsteking dat in een ziekenhuis aan een infuus op een betonnen vloer ligt omdat er geen bed beschikbaar is. Luister ook | Koperen ploert Antisemitisme Corbyn kan er ook wat van. Zijn antisemitisme en dat van zijn Labourpartij dreigt het verkiezingsresultaat zo te torpederen dat partijprominent John McDonnel er openlijk zijn zorgen over uit. Corbyns recente onthulling over geheime plannen van Johnson om het Britse ziekenfonds, de National Health Service, te verpatsen aan Amerikaanse farmaceuten en verzekeraars blijkt de zoveelste Russische cyber-stunt te zijn. Luister | Boris Het is, kortom, electoraal geen frisse boel aan gene zijde van het Kanaal. En wij maar denken dat met de uitslag van morgen ook het lot van Brexit is bezegeld. In dat geval zouden de eigenlijke, inhoudelijke en jarenlange onderhandelingen over de toekomstige relatie met de Europese Unie pas beginnen. Maar zelfs daar is niet veel uitzicht op. Morgen is dus geen finale, maar de opmaat naar een nieuwe ronde van waanzin, naar alle waarschijnlijkheid met dezelfde fantast en radicaal in de hoofdrollen. Waar zou dat keurige Britse volk van weleer zich hebben verstopt? Lees en beluister hier alles over de BrexitSee omnystudio.com/listener for privacy information.

Nederland tobt over meer elektrische autos, 6 uur treinen in plaats van een uurtje vliegen, een fatwa tegen aardgas en een koeienquotum, VN-chef Antonio Guterres waarschuwt voor het point of no return' - toe maar, de onafwendbare ondergang loert, de koperen ploert verschroeit onze bloedjes van kinderen. Of misschien juist niet. Ik zit met een hoop vragen niet over hoe erg het allemaal is, het is vast héél erg. Maar simpele dingetjes: - over de fonkelnieuwe gaspijplijn van Rusland naar China, - over de fonkelnieuwe oliepijplijn van Rusland naar China, - over de 100 miljoen ton kolen die Rusland naar China exporteert de helft van de totale Russische kolenexport. - over China, dat nu toch weer meer steenkool gaat verbranden dan ooit tevoren de helft van alle steenkool in de wereld, - over China, dat nu twee keer zoveel vervuilt als Amerika, - over maar 15 landen die samen 72 procent van al het broeikasgas produceren, met China, Amerika, India, Rusland, Japan en Duitsland als top 6. Als ik het goed begrijp, gaat dat allemaal gewoon door. Aan wat sommige vervuilers doen valt geen touw vast te knopen. Ze verhandelen emissierechten, wat volgens simpele zielen zoals ik aan de emissie zelf nauwelijks iets doet. Ze breken records in het plaatsen van zonnepanelen, zoals in China, waardoor dat, als je het mij vraagt, tegelijkertijd het schoonste en smerigste land is. Of ze sjoemelen met Natura-2000-gebieden omwille van een schijnberekening. Gelukkig komt Madrid net op tijd met alle antwoorden en oplossingen. En we leefden nog koel en gelukkig.See omnystudio.com/listener for privacy information.