Bernard Hammelburg | BNR

Met het intrekken van het visum van tennis-superster Novak Djokovic heeft de Australische regering een putdeksel opengetrokken waaruit allerhande vuiligheid naar buiten komt. Het gaat een beetje over Djokovic, maar vooral over Australië zelf. Want tegen wie geen ‘mate’ is, is het land heel wreed. Over Djokovic, die tegen vaccinatie is, mag iedereen denken wat hij wil. Hij heeft bijval, maar ook felle kritiek. Washington Post columnist Max Boot noemt hem ‘de zoveelste zanikende sport-superstar die het te hoog in zijn bol heeft.’ Dat een hoop Australiërs woedend waren dat een anti-vaxxer zomaar naar binnen mocht, terwijl zij zelf hun dierbaren uit het buitenland al twee jaar missen, is begrijpelijk. Minstens zo spannend is het onverwachte inkijkje in de binnenlandse politiek. De staat Virginia had weldegelijk ingestemd met het verlenen van een visum voor de Serviër, die weliswaar niet is gevaccineerd, maar die corona heeft gehad. Maar de immigratiedienst valt onder de federale regering van premier Morrison, en die zit in een verkiezingsjaar. Dus in al die protesten tegen de toelating van Djokovic zag hij een gouden kans. De immigratiedienst sloot hem vervolgens op in een hotel, dat onderdeel uitmaakt van het beruchte Australische stelsel van detentiecentra voor immigranten. Op dat punt is Australië met stip het wreedste land in de democratische wereld. Die detentiecentra doen denken aan Guantanamo. Het zijn gevangenissen, waar de gedetineerden soms jaren wachten op een visum. De kamers zijn cellen, van verzorging is nauwelijks sprake, het eten is barbaars. Bootvluchtelingen komen sinds 2013 terecht op het eiland Nauru, en tot voorkort in Papua Nieuw-Guinea. Een kamp op het eiland Manus is inmiddels gesloten nadat het Hooggerechtshof van Nieuw-Guinea de detentie illegaal noemde. Het is dus begrijpelijk dat de gedetineerden Djokovic via de media hebben opgeroepen om voor hen in actie te komen. Hij heeft het even zelf meegemaakt en met zijn eigen ogen gezien. Voor de vluchtelingen in detentie is de tennisster geen eigenwijze wappie, maar een metafoor voor hun eigen onrecht. Premier Morrison mag met zijn actie misschien wat stemmen winnen, hij had vast niet gerekend op dat putdeksel, dat voor de ogen van de hele wereld openging. Hij kan vast precies uitleggen wat een ‘mate’ is, maar mensenrechten vallen daar niet onder. Over Bernard Hammelburg Buitenlandcommentator Bernard Hammelburg gaat in zijn column in op de zaken van wereldbelang en plaatst de internationale politiek in context. Luister live woensdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/bernard-hammelburg, Apple Podcast of Spotify.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Voor Europa blijkt de politieke boycot, die Joe Biden een maand geleden instelde tegen de Olympische Winterspelen in China, een bijzonder hete aardappel te zijn. Dat Amerika geen officiële delegatie stuurt kreeg bijval van Australië, Nieuw-Zeeland, het Verenigd Koninkrijk en Japan, maar in de EU-lidstaten zitten de regeringen naar elkaar kijken en zie je ze hopen dat deze kwestie vanzelf overwaait.  Koning Willem-Alexander speelt, heel slim, de coronakaart. Hij gaat niet omdat hij het raar vindt om erbij te zijn terwijl de fans vanwege de pandemie niet welkom zijn. De Duitse minister van buitenlandse zaken, Annalena Baerbock, sluit zich aan bij de manoeuvre van Biden – geen delegatie naar China vanwege de mensenrechten – en gaat dus niet, maar dat is een politieke schwalbe, want ministers van buitenlandse zaken gaan zelden naar Olympische Spelen. Bovendien houdt haar eigen Bondskanselier, Olaf Scholz, een slag om de arm.  Demissionair minister van Buitenlandse Zaken, Ben Knapen, stak niet onder stoelen of banken dat hij het lastig vond dat Biden de EU met zijn besluit had overvallen. Wel of niet meedoen aan zo’n politieke boycot kan alleen, zei hij, binnen EU-verband. Onder geen beding gaat Nederland een eigen standpunt innemen. China is misschien een Goliath, maar het kleine Nederland is geen David – daar kwam het op neer. Tijdens een EU-top, een paar weken geleden, werd de kwestie wel geagendeerd, maar er kwam geen conclusie. Litouwen was wél duidelijk: geen delegatie. Maar dat was omdat het land toch al knallende ruzie met China heeft vanwege het aanhalen van de banden met Taiwan. Hongarije vond de hele discussie zinloos, en Oostenrijk meent dat je van de Spelen geen politieke pion moet maken.  Dat Europese standpunt komt er dus simpelweg niet. Voor China is daarmee al meer bereikt dan het hoopte, want Biden heeft in Chinese ogen de Europese landen in deze kwestie uit elkaar gespeeld. En IOC-voorzitter Thomas Bach verwacht dat een meerderheid van minstens 80 deelnemende landen sowieso een regeringsdelegatie stuurt.  Bidens Olympische manoeuvre heeft zeker irritatie gewekt. Maar de Spelen beginnen al op 4 februari – te snel om het nog eens met de Amerikanen of onder EU-lidstaten uit te praten. En, zoals een goed ingevoerde diplomaat het zegt: dan is de discussie over het WK voetbal in Qatar nog niet eens begonnen. Welke regering durft daar een delegatie heen te sturen? See omnystudio.com/listener for privacy information.

Nu Omikron het beeld van corona verandert – veel meer besmettingen, maar milder – is het extra interessant om te zien wat het draconische beleid oplevert dat de stad New York deze week invoerde. Simpel gezegd: als je ouder bent dan 5 mag je nergens meer in, tenzij je bent gevaccineerd. Dus geen toegang tot restaurants, kantines, theaters, zwembaden, sportscholen, maar ook niet tot je werk. Werkgevers zijn verplicht van al hun werknemers bij te houden of en wanneer ze zijn gevaccineerd, van kleine winkeltjes tot het grootste bedrijf. En de sancties zijn pittig: duizend dollar boete per niet gecontroleerde werknemer. Oostenrijkse toestanden, dus. Maar vaccinatieplicht is onder Amerikaans recht niet mogelijk, dus wie niet wil, hoeft nog steeds niet. Alleen komt hij simpelweg nergens meer binnen. Dat burgemeester De Blasio met zijn decreet waarschijnlijk hele series wetten, en ongetwijfeld ook grondrechten, schendt, lijdt geen twijfel. De Texaanse gouverneur Abbott draait het om door zich te verzetten tegen vaccinatiedwang, of de plicht om mondkapjes te dragen. Enkele maanden geleden ging hij nog verder: werkgevers die werknemers zouden controleren op vaccinatie, konden daarvoor duizend dollar boete krijgen. Tot nu toe waren het juridische schermutselingen, hoewel – voornamelijk onder Republikeinen – het schuim van woede al op de lippen komt als het woord vaccin zelfs valt. Nu is het plotseling vooral een statistische kwestie geworden: gaat die superstrenge New Yorkse vaccinatieplicht leiden tot een daling van het aantal besmettingen, in een metropool waar 9 miljoen mensen op een kluitje wonen? Dat is waarschijnlijk, maar als het zo is, wat gaat de samenleving met die kennis doen? Er zijn beroemde, absurdistische statistiekjes uit het wegverkeer: hoe lager de toegestane snelheid, hoe geringer het aantal ernstige ongelukken. Als je al het verkeer volledig verbiedt, weet je zeker dat het aantal ongelukken naar nul zal dalen. Veel Amerikanen hebben het gevoel dat New York nu zo’n surrealistische situatie aan het bereiken is. Natuurlijk, voor veel New Yorkers is thuiswerken of -studeren een optie, maar voor miljoenen gaat dat simpelweg niet. Daarmee wordt de New Yorkse regel een model voor een steeds duidelijker wordend dilemma: wat doe je met de weigeraars – ongetwijfeld onevenredig vaak besmet – in een land waar een sociaal vangnet ontbreekt? Daar hebben ze niet over nagedacht. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Hopelijk komt er zo snel mogelijk een parlementaire enquête over de coronacrisis, en hopelijk blijkt dan waarom Nederland op minstens twee essentiële momenten heeft geblunderd. Eerst met het stilleggen van het net gestarte vaccinatieprogramma, vanwege bijeffecten bij één derde persoon, dat honderden extra besmettingen, 60 IC-opnamen en 20 doden tot gevolg had. En nu de booster-blunder van de afgelopen maanden, die een hele samenleving straft die zich best goed aan de regels houdt. Inmiddels geeft Hugo de Jonge toe dat Nederland zowat hekkensluiter is in het booster-tempo. Maar, zo klinkt het verontschuldigend, onze buren hebben vergelijkbare omikron-problemen. Oh ja? Denemarken, door De Jonge als voorbeeld genoemd, sluit de kunstsector, maar verder gaat het leven min of meer gewoon door. Een verdere blik op Europa: Frankrijk boostert zich helemaal suf, en zonder vaccinaties plus booster ben je persona non grata, net als Italië en Duitsland, die vastberaden tot een 2G-beleid zijn overgegaan. In Oostenrijk ben je welkom, maar ook alleen gevaccineerd. In België zijn er beperkingen, maar de kunstwereld is open en tot 23.00 uur kun je gewoon dineren. Zelfs in Groot-Brittannië, waar omikron keihard toeslaat, blijven voorlopig de pubs open. Hier, in het linkse New York, is alles open. In een stad waar pressie en dwang ondenkbaar waren, geldt nu vaccinatieplicht voor iedere werknemer, van een winkeltje tot een beursgenoteerde onderneming, en een strikte toegangscontrole in elk theater, museum en restaurant. Prikken en boosteren kan zo’n beetje op elke hoek, bij elke drogist, en vaak 24 uur per dag. Overwerkte artsen en verpleegkundigen? Ja, maar het is hun vak, en nood breekt wet. In Nederland worden we geframed om twee redenen: wij blijven de beschaamde eigenaar van het geringste aantal IC-units in de westerse wereld. En om de booster-blunders te verhullen. In augustus en september waren er internationaal al overtuigende resultaten met boosters, maar de Gezondheidsraad vond het, in al zijn wijsheid, op 14 september alleen nodig om voorbereidingen aan te bevelen, want er was nog geen bewijs. Op 3 november nam de Tweede Kamer een motie aan om er met volle boosterkracht tegenaan te gaan. In plaats daarvan stortte een batterij aan ambtenaren, GGD-bobo’s en elkaar tegensprekende pennenlikkers bij OMT en RIVM zich in tenenkrommend beleidsberaad over de opzet en de uitvoering. En dit terwijl de kans op een omikron-infectie aantoonbaar drastisch afneemt na een derde prik. Dat zegt Hugo de Jonge zelf ook, maar als poortwachter van de volksgezondheid is hij kennelijk de sleutels kwijt. Op naar die parlementaire enquête.  Over Bernard Hammelburg Buitenlandcommentator Bernard Hammelburg gaat in zijn column in op de zaken van wereldbelang en plaatst de internationale politiek in context. Luister live woensdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/bernard-hammelburg, Apple Podcast of Spotify.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Vitriool is niet alleen buiten, maar ook in de politiek in korte tijd gemeengoed geworden. In 1996 oordeelde de Nederlandse rechter nog dat een oproep van de politicus Janmaat om ‘de multiculturele samenleving af te schaffen,’ strafbaar was. Nu scheldt het nieuwe rechtse Franse politieke wonderkind Eric Zemmour jonge migranten uit voor ‘dieven,  moordenaars en verkrachters.’ In het Amerikaanse Congres noemt een Republikeinse vrouw een collega ‘terrorist.’  Ook in 1996 vonden heel wat Nederlanders het Janmaat-vonnis bekrompen, en ook toen klonk alom de mening dat in een democratie de vrijheid van meningsuiting vrijwel onbeperkt is. Janmaat werd gazien als gezien, maar verlaagde zich niet tot ordinaire scheldkanonnades. De rel tussen een aantal Republikeinse vrouwen is andere koek. De Republikeinse Lauren Boebert noemde haar Democratische collega Ilhan Omar, links en moslim, een ‘terrorist.’ Dat vond de Republikeinse Nancy Mace te ver gaan, en dat leidde weer tot een uitval van Marjorie Taylor Greene, die Mace verweet aan te schurken tegen een ‘Jihad Squad.’  Zemmour, zoon van Algerijnse immigranten, die in Frankrijk in de politieke arena treedt tegen Emmanuel Macron en Marine LePen, trekt alle registers open tegen immigratie en de islam. Daarvoor wordt hij regelmatig aangeklaagd, maar het lijkt hem alleen maar te sterken.  Net als in veel landen, heeft corona, naast haat tegen migranten, een pole position veroverd in de strijd om de populistische gunst. Viroloog Marion Koopmans liet deze week wat zien van de dreigmail op Twitter waarmee ze wordt ondergesneeuwd, met termen als ‘jouw grote corona rotkop’ en ‘jij vuil goor monster van Dachau.’  Maar ook in de Tweede Kamer kunnen ze er wat van. In een debat over noodopvang voor asielzoekers deden PVV en Forum een wedstrijd ver-plassen. Markuszower van de PVV: “De continue en ongecontroleerde instroom van veelal kansarme, gevechtsklare, mannelijke, westerse cultuur hatende, want uit islamitische landen afkomstige immigranten walst Nederland plat.” Jansen van Forum: “Zonder immigranten hadden we al die criminaliteit en straatoverlast niet. Dan hoefden we onze natuur- en landbouwgronden niet op te offeren voor overtollige woningen. Dan was er gezelligheid en vertrouwen. Dan hoefden de deuren en de fietsen niet op slot. Dan hoefde je niet over je schouder te kijken bij een pinautomaat. Dan konden meisjes onbezorgd alleen over straat.”  Het goede nieuws is dat de meerderheid van de kiezers, of het nu Frankrijk is of Nederland, dit soort vitriool langs zich af laat glijden. Maar het slechte nieuws is dit: een liberale democratie verzet zich tegen extremisme. Als het extremistische geluid niettemin prominent klinkt, verschuift er iets. Dan zegt de samenleving: we weten best hoe het hoort, maar er zijn mensen die er anders over denken. Dat extremisme promoveert tot ‘een van de meningen,’ is precies waarnaar zij streven. Dan is vitriool gewoon onderdeel geworden van de mainstream.  Over Bernard Hammelburg Buitenlandcommentator Bernard Hammelburg gaat in zijn column in op de zaken van wereldbelang en plaatst de internationale politiek in context. Luister live woensdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/bernard-hammelburg, Apple Podcast of Spotify.See omnystudio.com/listener for privacy information.

China is nijdig op Joe Biden vanwege zijn ‘politieke boycot’ tegen de Olympische Winterspelen. Dus geen officiële Amerikaanse delegatie, waarover de Chinese ambassade in Washington trouwens ook iets grappigs zegt: En is ‘nog helemaal niemand uitgenodigd,’ en ‘het interesseert trouwens niemand of die mensen komen of niet.’ Los van het feit dat ‘politieke boycot’ een taalkundige primeur is (ga maar een Googelen), is het een raar besluit van Biden. In de eerste plaats is het een verkeerd signaal aan de sporters en TV-kijkende fans, die in een officiële delegatie hun nationale trots vertegenwoordigd zien. Een koning, prinses, presidentsvrouw of minister op de tribune – het zijn symbolen die bij Olympiades horen. In de tweede plaats omdat bondgenoten in verlegenheid raken. Japan en Zuid-Korea, bijvoorbeeld, kronkelen zich in diplomatieke bochten, want die willen gewoon een delegatie sturen. En wat moet Nederland nou? Ook geen delegatie sturen is niet wat Den Haag wil, al is het alleen al om de onvermijdelijke Chinese wraak. Wel een delegatie sturen is meteen een wig tussen bondgenoten en een dikke anti-Amerikaanse opsteker voor de Chinezen. De vraag is ook wat de Amerikaanse boodschap is. Boos over mensenrechten? Dat is een beetje de pot verwijt de ketel, want in Amerika tiert het racisme welig, is de kloof tussen arm en rijk kolossaal en blijft de doodstraf populair. Nee, geen dictator, maar tot voor kort eentje die er dicht tegenaan zat. Nee, geen concentratiekampen, maar wel troosteloze getto’s en tentenkampen met daklozen. Waar het verhaal echt lastig wordt is als je kijkt naar de handel. Na Canada en Mexico is China de grootste Amerikaanse handelspartner. Als je kijkt naar de goederenstroom, dan komt zo’n beetje elk essentieel product uit China, van simpele en geavanceerde elektronica tot stoelen en autopetten. Meer dan 90 procent van de Amerikaanse antibiotica komt uit China. 1.100 biljoen dollar van de Amerikaanse staatsschuld is in Chinese handen. Dus als China kwaad wil, dan heeft het nogal wat middelen, bijvoorbeeld door de export van medicijnen stil te leggen, of van geassembleerde iPhone’s, of van autopetten, of door die staatsschuld te dumpen. Wil Amerika zich daar tegen wapenen, dan is een handelstransitie nodig van enorme omvang. En wat dat betreft zitten de bondgenoten in hetzelfde schuitje. Overleg tussen China’s handelspartners, zoals wij, over een werkelijk effectief Chinabeleid is heel wat zinvoller dan een diplomatieke slag in de lucht.  Over Bernard Hammelburg Buitenlandcommentator Bernard Hammelburg gaat in zijn column in op de zaken van wereldbelang en plaatst de internationale politiek in context. Luister live woensdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/bernard-hammelburg, Apple Podcast of Spotify.  See omnystudio.com/listener for privacy information.

In 2010 legden Israël en Amerika het Iraanse nucleaire programma stil met het Stuxnet-virus, dat het besturingssysteem liet smelten. Dat was een militaire operatie. Inmiddels hebben beide zijden begrepen dat cyberaanvallen op burgerdoelen simpeler en doeltreffender zijn: ze zijn veel makkelijker uitvoerbaar, ze zijn goedkoop, en ze brengen veel meer schade toe, zonder dat er ook maar één dode valt. Waterzuiveringsbedrijven In april 2020 viel een deel van de Israëlische waterzuiveringsbedrijven stil, naar al spoedig werd erkend als gevolg van een Iraanse cyberaanval. In mei volgde een Israëlische aanval op de belangrijkste Iraanse haven. De Israëliërs lieten de beveiligingsinstallaties ongemoeid, maar richtten zich op de laad- en losapparatuur, met enorme chaos tot gevolg. Iraanse hackers met de toepasselijke naam Black Shadow legden de hand op alle informatie van een Israëlische ziekteverzekeraar, en verkochten duizenden persoonlijke gegevens op het dark web. Het opmerkelijke is niet alleen de verplaatsing van militaire naar civiele doelen, maar ook het gemak waarmee beide kanten erkennen dat ze doelwit zijn. Toen alle Iraanse benzinepompen bijna twee weken niet werkten, gaf Iran toe het slachtoffer te zijn van een Israëlische aanval. En omgekeerd: toen een Israëlische LGBT-dating site werd gehackt, en duizenden naaktfotos, videos en persoonsgegevens werden gepubliceerd, inclusief informatie over HIV-besmetting, ontkenden de Israëliërs niet dat ook hier het Iraanse Black Shadow achter zat. Nerds Je kunt zeggen: griezelig allemaal, net als ransomware aanvallen. De Amerikanen waarschuwen dat hier weldegelijk sprake is van een zeer ernstige dreiging. Een oude vrees, die nooit helemaal serieus werd genomen, is terug: met dit soort acties kunnen vijanden het elektriciteitsnet uitschakelen, of de verkeersleiding op het spoor en op luchthavens, of de systemen van hulpdiensten. Je ziet de generaals, paraat als altijd, met hun sterren, strepen en medailles, plaatsmaken voor nerds in shorts en T-shirts, die weinig anders nodig hebben dan het Internet. Wat ons terugbrengt op die Stuxnet-aanval in 2010. Iran deed daarna iets slims door het nucleaire programma los te koppelen van het Internet. Het zou best kunnen dat de meest essentiële onderdelen van onze samenleving in die richting moeten denken. Leven zonder Internet zou het kunnen? Over Bernard Hammelburg Buitenlandcommentator Bernard Hammelburg gaat in zijn column in op de zaken van wereldbelang en plaatst de internationale politiek in context. Luister live woensdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/bernard-hammelburg, Apple Podcast of Spotify.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Biden, die zaterdag 79 wordt, had een darmonderzoek ondergaan, wat een uur en 25 minuten duurde, en had de macht overgedragen aan Harris. Routine op die leeftijd, maar ja. Biden heeft volgens zijn arts een paar kwaaltjes: een middenrifbreuk waardoor zijn maag een beetje wordt afgekneld, met maagzuur en dat bekende hoestje tot gevolg. En slijtage van rug en voeten, waardoor hij wat moeilijk beweegt. Over het neurologische deel van het onderzoek ontbreken details, maar, zegt de dokter, Biden is kerngezond. Fox News had al meteen een professor aan tafel die twijfel zaaide, want de scans zijn niet gepubliceerd. Volgens een peiling van Politico denkt maar 40 procent dat Bidens gezondheid in orde is, en maar 46 procent acht hem geestelijk in staat het land te leiden. Kortom: het verhaal wordt meteen de opening van het nieuws, terwijl niemand het kan controleren. De gezondheid van het staatshoofd of regeringsleider is vrijwel nergens in de wereld publiek domein. Ja, je leest wel eens dat Kim Jong-un van Noord-Korea is afgevallen, of ontkenningen dat Poetin Parkinsons heeft. Maar in gewone democratieën is de gezondheid van de leiders privé, evenals trouwens hun belastingaangifte, die in Amerika ook openbaar wordt gemaakt. Er is geen wettelijke plicht om dat te doen, en iedereen herinnert zich Donald Trump, die simpelweg weigerde. Wat we alweer vergeten zijn is dat Bill Clinton de diagnoses van zijn artsen ook geheim wilde houden, en dat Barack Obama sputterend één A4-tje vrijgaf met een nietszeggende samenvatting. Het hangt ook af van het karakter. Eisenhower hield de ernst van zijn hartkwaal verborgen, de artsen van John Kennedy ontkenden glashard dat hij de Ziekte van Addison had, maar Lyndon Johnson trok zonder schaamte zijn overhemd omhoog om de journalisten het litteken van een galblaasoperatie te laten zien. We zouden raar opkijken als de samenleving zou gaan roepen om de gezondheidsgegevens en belastingaangiften van Rutte, Merkel of Macron. Die informatie houden ze lekker voor zich, en gelijk hebben ze. Oh ja, wat deed Kamala Harris in die één uur en 25 minuten dat de president van de Verenigde Staten was? Woedend bellen met Poetin, of Xi, of zo? Nee, hoor, ze keek op kantoor naar het begrotingsdebat in het Capitool.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Santorum, die fel campagne voerde tegen euthanasie, gebruikte voor zijn krankzinnige redenering, rapporten en dubieuze bronnen. Maar als je kijkt naar recente analyses van wat zich momenteel in Nederland afspeelt, had hij niet in alles ongelijk. In de eerste plaats houdt corona ons de spiegel voor over het destijds zo trots gepresenteerde middel van de marktwerking in de zorg. Dat leidde tot wangedrochten, zoals het kapitaliseren van een mensenleven. Dat mocht 80.000 euro per jaar kosten. Je krijgt dus berekeningen over de kosten van behandelingen van bejaarden, en voor tachtigers met een stevig kwaaltje krijgt die rare Santorum wel een beetje gelijk. Pilletje wordt erg duur, IC is zinloos dus op naar de hospice. Budgetteren leidt tot bezuinigen, en in de zorg is dat grootschalig gebeurd. De Volkskrant fileerde het probleem van het tekort op de arbeidsmarkt. Zolang er geen bijzondere omstandigheden zijn, is er qua materieel en personeel eigenlijk niet zoveel aan de hand. Maar het systeem is duidelijk niet bestand tegen een ernstige crisis. Het voornemen om de capaciteit te vergroten, zoals vorig jaar toegezegd, was onhaalbare symboolpolitiek. Doekle Terpstra, de aftredende voorzitter van de Commissie Welzijn en Zorg, verwijt instellingen dat ze personeel bij elkaar wegkapen door twee salarisstapjes méér te bieden. 'Instellingen,' zegt Terpstra, 'kijken alleen naar hun eigen capaciteit, niemand denkt aan elkaars problemen. Ziekenhuizen moeten hun productie halen. Dat is inherent aan ons stelsel van marktwerking.' Gelukkig komt er voor de bejaarden een boosterprik, nog deze maand, zei Hugo de Jonge. Ook dat blijkt een illusie. Want nu maken De Jonge & Co plotseling een keuze tussen ongevaccineerden en bejaarden. Die ongevaccineerden willen doorgaans niet, en die bejaarden staan te springen. Maar ja, het systeem, weet je wel. Rick Santorum lacht in zijn vuistje. Over Bernard Hammelburg Buitenlandcommentator Bernard Hammelburg gaat in zijn column in op de zaken van wereldbelang en plaatst de internationale politiek in context. Luister live woensdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/bernard-hammelburg, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Nog even de feiten. Terwijl in een aantal landen al volop werd ingezet op een derde prik, kwam de Gezondheidsraad, op 14 september, in al zijn wijsheid, met het advies zon derde prik alleen te geven aan mensen met een afweerstoornis. Anderen? Niet zinvol. Nog geen twee maanden later herziet de Gezondheidsraad, in al zijn wijsheid, zijn advies: zwakkeren en iedereen boven de 60 krijgt een booster, beginnend in december vanaf de oudste groepen . Voor jongeren: niet zinvol. Zorgbestuurders trekken in Nieuwsuur aan de bel: die derde prik moet er komen, en wel onmiddellijk. Het hoofd van de IC-afdeling van het Amsterdam-AMC noemt het wachten op de boosterprik tegenover AT5 onbegrijpelijk. Wij zijn geen virologen of epidemiologen, maar die jongens, meisjes en transgenders van de Gezondheidsraad hebben die vast in huis, of kunnen zo snugger zijn om even buiten de grenzen te kijken. In Amerika, Italië, Denemarken, Duitsland en Israël zijn ze al een eind op weg. Israël is het interessantste voorbeeld. Dat land begon als eerste met vaccineren, stuitte, net als wij, desondanks op een nieuwe golf, en ging meteen, in augustus al, over tot het zetten van een derde prik. Overal zijn mensen die geen vaccin willen, dus ook daar. Maar de rest heeft die derde prik allang gehad, en je ziet de besmettingen en ziekenhuisopnamen kelderen. Sterker nog: kersvers Israëlisch onderzoek wijst uit dat die derde prik een maand of tien helpt, met geluk iets langer. Hier ligt een uitdaging voor de stroperige combo Gezondheidsraad-RIVM-OMT-minister: wees iedereens nou eens voor, en begin nu alvast na te denken over de vierde prik. Misschien worden we ooit nog eens kampioen met een corona-formule. Formule-C, of zo. Dat we het met de Formule-1 konden, had ook niemand ooit gedacht. Over Bernard Hammelburg Buitenlandcommentator Bernard Hammelburg gaat in zijn column in op de zaken van wereldbelang en plaatst de internationale politiek in context. Luister live woensdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/bernard-hammelburg, Apple Podcast of Spotify. See omnystudio.com/listener for privacy information.