De Wereld | BNR

Bernard Hammelburg praat erover met Lily Sprangers, Turkije-deskundige en manager van het Leiden AsiaCenter van de Universiteit Leiden Russisch feestje De Russen hebben zich als eerste land geplaatst voor de volgende ronde van het WK voetbal. wat valt er voor Poetin te winnen met dit WK? Te gast: Hubert Smeets, oprichter van Raam op Rusland Migratiecrisis Jesse Pinster, Europa-verslaggever, over de Duitse en Europese migratiespanningen. Donald Show En in de Donald Show meer migratie. Jan Postma, correspondent in Washington, over kinderen in kooien.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Containerbegrippen en verhullend taalgebruik zijn van alle tijden. Nog zo een die dezer dagen helemaal hip is: duurzaamheid. Volgens de doelstellingen van de Verenigde Naties bestaat dat begrip uit 17 onderwerpen, maar de meeste nadruk ligt op het milieu. De EU heeft zich vastgelegd op het bestrijden van de opwarming van de aarde door het beperken van de uitsloot van CO2, maar hoe precies dat bepalen de lidstaten zelf. Daarbij bekijkt elk lidstaten de ander alsof die niet goed snik is. Zo kijken onze buurlanden met verbijstering naar Nederland dat van het gas af moet'. Van het Groningse aardgas dat snappen ze wel. Maar huizen zonder gas dat begrijpen ze nauwelijks. Krachtcentrales, de zware industrie, de landbouw die kunnen helemaal niet van het gas af, dus waarom de gewone burger wel? De Duitsers zijn juist gek op gas, vinden het best schoon, gebruiken er kolossaal veel van en gaan nog veel meer importeren als de nieuwe pijpleiding vanuit Rusland, Nord Stream 2, klaar is. België gaat ook gewoon door met gas. Polen draait op kolen, wat logisch is, want ze komen erin om. Sterker nog: Poolse institutionele beleggers, zoals pensioenfondsen, zijn verplicht in kolen te beleggen. En de CO2-uitstoot trekt zich echt niets aan van de grens bij Hazeldonk, Vaals of Oberhausen. De moleculen blijven Nederland binnenkomen, zoals de Batavieren enkele millennia geleden. Dus hoe duurzaam is de EU? Eigenlijk nauwelijks. Het is een ratjetoe van wild uiteenlopend beleid, beleid dat in het ene land haaks staat op dat van het andere. De werkelijkheid is dat we vooralsnog helemaal niet van het gas af kúnnen, dat de verslaving aan import, vooral uit Rusland, alleen maar groeit, en dat je de vraag moet stellen of die tienduizenden Nederlanders die van het gas af moeten, niet meer het slachtoffer zijn van de emoties van het Groningse drama dan van wijs beleid. Duurzaamheid is een gascontainerbegrip geworden. Waar het aan ontbreekt, is daar komt-ie weer transparantie.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Iedereen heeft het over de mislukking van de G7. Wat maakt het eigenlijk uit? Robert Bührman stelde de volgende vragen: 1. Wat is die G7 precies? De G7 noemt zichzelf de groep van rijkste industrielanden: Amerika, Canada, Frankrijk, Duitsland, Japan en het Verenigd Koninkrijk. Daar begint de verwarring al, want het is geen officiële organisatie, en bovendien klopt de definitie niet. De rijkste landen zijn Amerika, China, Japan, Duitsland, het Verenigd Koninkrijk, India en Frankrijk. China en India maken geen deel uit van de G7, Italië en Canada wel, maar Brazilië, dat nummer 8 is op de wereldranglijst, weer niet. 2. Hoe is de G7 ontstaan? Dat was in 1975, toen de Franse president Giscard dEstaing Duitsland, Amerika, Italië, Groot-Brittannië, Japan en Amerika uitnodigde om de economische gevolgen te bespreken van de oliecrisis van 1973. In 1977 nam de Amerikaanse president Ford het initiatief over en nodigde ook Canada uit. De agenda bleef, ook in de jaren daarna, voornamelijk economisch, met onderwerpen als werkgelegenheid, monetaire kwesties, energievoorziening en bevolkingsgroei. In 1998 ging ook Rusland meedoen, en toen heette de groep G8. Tot de crisis rond de Krim en Oekraïne in 2014 toen mocht Rusland niet meer meedoen. 3. Een economische praatgroep, dus? Ja, maar door de jaren heen werd het steeds meer politiek, al zit er nog altijd een stevige dosis economie in. Grote crises, zoals de oorlogen in Afghanistan en Irak, en de politieke problemen in Afrika, werden geagendeerd, maar ook valutaschommelingen tussen de dollar en de EMU, de voorganger van de euro. En natuurlijk handelsconflicten. Dat was deze keer ook zo, maar het liep totaal uit de hand. Donald Trump lag dwars, kwam te laat en vertrok voortijdig, maar de overige zes deelnemers konden elkaar niet echt vinden. 4. Was dat wel zo erg als politici en media beweerden? Volgens mij niet. Na de mislukte G7-top gingen de belangrijkste beurzen omhoog, en als de markt zijn schouders ophaalt, moeten wij dat ook maar doen. Als Trump en de zes anderen elkaar in de armen waren gevallen, was dat natuurlijk mooi geweest, maar de wereld draait gelukkig gewoon door. 5. Heeft de G7 dus zijn houdbaarheidsdatum bereikt? Dat denk ik wel, in elk geval als vast ritueel. Grote geopolitieke en economische kwestie kun je net zo goed ad hoc bespreken, en dan tussen Amerika, China en de EU. We kunnen er prima buiten. Dank, Robert Bührman. In de Wereld volgens Hammelburg beantwoord ik elke zaterdag vijf vragen over een internationaal thema. Heeft u een onderwerp? Stuur dan een mail naar onlineredactie@bnr.nl.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Hoe loopt deze nucleaire cliffhanger af? Dat hoor je live vanaf de Spaanse trappen op de Faculteit Governance and Global Affairs van de Universiteit Leiden in Den Haag. Presentator Bernard Hammelburg praat met Jaap de Hoop Scheffer over het gevaar van dit conflict en de kansen op een oplossing. Met Remco Breuker bespreekt Bernard het Noord-Koreaanse perspectief, terwijl Amerika-correspondent Jan Postma vanuit Washington verslag doet. Gasten: - Jaap de Hoop Scheffer, voormalig secretaris-generaal van de NAVO, oud-minister van Buitenlandse Zaken en verbonden aan de Faculteit Governance and Global Affairs; - Remco Breuker, hoogleraar Koreastudies aan de Universiteit Leiden; - Jan Postma, correspondent in de Verenigde Staten voor BNR Nieuwsradio.See omnystudio.com/listener for privacy information.

Als je praat over winnen of verliezen, dan heeft in elk geval schijnbaar Kim goud. Hij werd volledig als gelijke behandeld, haalde van Trump de belofte binnen dat de Amerikaans-Zuid-Koreaanse militaire oefeningen zijn opgeschort en gaf niets concreets weg over zijn nucleaire en raketprogramma. Maar die redenering is erg kort door de bocht. Trumps persconferentie (één uur en vijf minuten) mag dan rammelend, onduidelijk en in hoge mate zelfpromotie zijn geweest, één ding was duidelijk: hij hoopt op meer topconferenties, en op succesvolle onderhandelingen door diplomaten, maar als het over een half jaar allemaal blijkt vast te lopen, stapt Amerika er weer uit. Bovendien blijven de sancties gewoon in stand. Dat de Amerikanen de schijn wekten Kim als volledige gelijke te behandelen, was heel slim. Ze weten dat erkenning als om het even simpel te houden echt land voor Kim misschien wel het allerbelangrijkste is. Ze weten ook dat Kim aan zijn eigen volk een lastige boodschap moet gaan verkopen: ontmanteling of buiten werking stelling van zijn kroonjuweel het nucleaire programma. Door het allemaal zo te spelen, geven ze Kim een steuntje in de rug. Tenslotte: op korte termijn gaat het Trump om één ding, het buiten werking stellen van Kims langeafstandsraketten. Als dat lukt, is voor Amerika zélf het acute gevaar geweken, en met die boodschap kan Trump het lastige gevecht aangaan met zijn eigen Republikeinse partij, die hem in deze kwestie een beetje een slapjanus vindt. Critici beschuldigden Trump ook van het negeren van het mensenrechtendrama in Noord-Korea. Het gaat daar inderdaad barbaars aan toe, met concentratiekampen, massamoord en slavernij. Maar toen Richard Nixon in 1972 de relatie met China herstelde een van de belangrijkste momenten uit de moderne geschiedenis hoorde je niemand over de Culturele Revolutie die toen woedde. Nixon keuvelde in Beijing ontspannen met Mao Zedong, moordenaar van miljoenen Chinezen. Dus, ja, je kunt zeggen het was een flut-top, en Trump schiet nu eenmaal graag uit de heup. Maar het kan ook een schot in de roos worden, en dan noemen we die merkwaardige vertoning in Singapore misschien alsnog een toppie-top. En tenslotte: als het niet Trump maar Obama was geweest, zouden de reacties dan ook zo zuur zijn geweest?See omnystudio.com/listener for privacy information.

1. Bestaat er een internationale Sociaal Economische Raad? Nee. Er zijn wel veel landen die een SER hebben, maar de Nederlandse is toch wel een beetje een uitzondering. Daar is het overleg tussen bonden, werkgevers, kroonleden en regeringsvertegenwoordigers zo hecht dat grote arbeidsconflicten en stakingen uitzonderlijk zijn. De SER is misschien wel het meest ultieme voorbeeld van polderen. 2. Hoe zijn werkgevers en werknemers internationaal georganiseerd? VNO-NCW is als Nederlandse werkgeversorganisatie lid van de Europese Federatie van Ondernemingen, die uit 34 lidstaten bestaat, dus ook niet-EU-landen. Dan bestaat er ook een wereldwijde organisatie, Uniapac, maar dat is een katholieke club. De vakbeweging maakt deel uit van de International Labour Organization. Prachtige instituten, maar het is voor de bühne, want individuele landen hebben er niets aan. 3. Het internationale bedrijfsleven denkt over mogelijkheden om de bevolkingsgroei in de wereld te beperken. Is dat niet een beetje griezelig? Ja, dat vind ik ook, want het klinkt alsof je wordt ontslagen of de gevangenis ingaat als je teveel kinderen hebt. De discussie over bevolkingsgroei en geboortebeperking is noodzakelijk, maar daarin hoort de burger zelf centraal te staan. Vakbonden, werkgevers, de politiek, de kerk, de medische wereld ze mogen allemaal iets vinden, maar hier wint het respect voor het individu. 4. Ligt er een taak voor de Verenigde Naties om bonden en werkgevers bij elkaar te brengen om een gezamenlijke agenda te ontwikkelen? Sterker nog, zon club bestaat: het VN Departement van Economische en Sociale Zaken. En dat heeft weer een onderafdeling die Bevolkingsdivisie heet. Daar maken kwesties als bevolkingsomvang deel uit van een bredere agenda, zoals de groei van de steden, migratie, duurzaamheid, voedselschaarste en dus ook geboortebeperking. Bij de vaststelling van de millenniumdoelstellingen en klimaatakkoorden spelen zij echt een belangrijke rol. 5. Komt het er dus op neer dat werkgevers en vakbonden alleen maar in hun eigen landen kunnen opereren? Ja, daar komt het op neer. En zelfs dan niet altijd met succes. Kijk maar naar Frankrijk. Dat heeft ook een SER, maar je krijgt de indruk dat er meer wordt gestaakt dan gewerkt. Evenwichtig leven heeft vooral met het volkskarakter te maken, denk ik. Over dat polderen en de vergadercultuur bij ons wordt vaak gegniffeld en gemopperd, maar het werkt wél. Dank, Rob van Haarlem. In De Wereld volgens Hammelburg beantwoord ik elke zaterdag vijf vragen over een internationaal thema. Hebt u een onderwerp? Stuur dan een mail naar onlineredactie@bnr.nlSee omnystudio.com/listener for privacy information.

Bernard Hammelburg praat erover met Marietje Schaake, Europarlementarier voor D66 MH17 De Tweede kamer vindt niet unaniem dat onomstotelijk is bewezen dat Rusland verantwoordelijk is voor de ramp met de MH17. En dan bemoeit de Amerikaanse ambassadeur Pete Hoekstra zich er ook nog eens mee door Nederland op te roepen extra sancties tegen Rusland in te stellen. Daarover Han ten Broeke, buitenlandwoordvoerder voor de VVD. Blik op Europa De Europese Volks Partij, de grootste fractie van het Europees parlement, waartoe ook het CDA en de partij van Angela Merkel behoren, is bijeen. En Europaverslaggever Jesse Pinster is er bij. Donald Show En een nieuwe update van correspondent Jan Postma vanuit de Verenigde Staten van Trump over het succes van Kim, niet Jong-un, maar Kardashian.See omnystudio.com/listener for privacy information.

n een interview met BNR verwijt hij de regering-Rutte veel te voorzichtig te zijn. Kom met sancties tegen Rusland, is zijn advies. Tegen Nord Stream 2, de Russische pijpleiding die door de Oostzee naar Duitsland gaat lopen, een deal waarin ook de GasUnie participeert. Alsof Duitsland en andere EU-landen zomaar aan die sancties zouden meedoen. Sancties voor de regering-Trump een geconditioneerde reflex, en meestal een foute. Het is een gotspe van het land dat nota bene juist sancties heeft ingesteld tegen Nederland en de andere EU-landen. Ze noemen het tarieven op staal en aluminium, maar het zijn doodgewoon sancties tegen bondgenoten. Amerika zou Nederland steunen met nieuwe sancties, zegt Hoekstra. Das makkelijk, vanuit zijn leunstoel. Amerika doet nauwelijks zaken met Rusland, Nederland juist wel. Hij probeert Nederland in het Amerikaanse frame te wurmen. Dat wil niet zeggen dat Nederland het allemaal even handig speelt. Het Joint Investigation Team dat de ramp onderzoekt, bestaat uit Nederland, Australië, België, Maleisië en Oekraïne. Alleen Nederland en Australië hebben Rusland nu formeel verantwoordelijk gesteld. Maleisië zegt: we zien niet voldoende bewijs, maar het vreemdste is België. Geen woord. Twijfelen de Belgische onderzoekers ook? De stilte uit de Brusselse Wetstraat is oorverdovend. Dat die Buk-raket uit Rusland kwam is logisch, want het wapen wordt alleen in Rusland geproduceerd. Dat het projectiel afkomstig was van de 53-ste Russische Brigade zal best kloppen. Maar hoe en door wie? De illegale wapenhandel in het grensgebied tiert welig, en trouwens: geen enkele krijgsmacht waarvan zoveel materieel uit wandelen gaat of van een vrachtwagen valt als de Russische. Dat weet Poetin natuurlijk, maar hij zal het nooit toegeven. Het betreft de grootste massamoord op Nederlanders sinds de TweedeWereldoorlog. Om de waarheid te achterhalen, en uit respect voor de nabestaanden, zou ik zeggen: speur nog goed verder, probeer uit te vissen of die Buk-raket is geleverd of gesmokkeld, blijf bij de Russen aandringen op medewerking en ga niet dreigen met sancties. Dat is ook ongeveer wat minister Blok van Buitenlandse Zaken in een reactie op het BNR-interview zegt. Liever slabberdewatskies dan Trumpianen. See omnystudio.com/listener for privacy information.

China verovert de wereld met de nieuwe Zijderoute. Goed of slecht nieuws? Lodewijk Hof mailde de volgende vragen: 1. Wat is die Chinese zijderoute precies? De Chinese Han-dynastie bouwde ruim 2250 jaar geleden een handelsroute vanuit de toenmalige hoofdstad Xian naar Antiochië in Zuid-Turkije, voor de export van zijde en de invoer van vee, graan en heel belangrijk kennis. Het moderne China laat die gedachte herleven met een landroute via Rusland, Oost-Europa naar Rotterdam, en een zeeroute, via Singapore, Pakistan, India, de Hoorn van Afrika, via de Rode Zee naar Athene en Rotterdam. Ze noemen het Eén Gordel, één Weg. 2. Klinkt spannend. Wat wil China? Hangt ervan af wie je het vraagt. Ze stoppen er een biljoen dollar in, met projecten in meer dan zestig landen. In Oost-Europa bouwen de Chinezen spoorlijnen, ze hebben de Griekse haven Piraeus in handen, en ook grote belangen in de haven van Rotterdam. Dat biedt enorm perspectief voor groeiende handel. Critici zeggen: het zijn allemaal Chinese investeringen, waarin partnerbedrijven hooguit een minderheidsbelang hebben. Dus China koopt langzaam de wereld op. 3. Wat is daarop tegen? Die Chinese investeringen zijn aantrekkelijk, maar andersom, dus investeren in Zijderoute-projecten is vrijwel onmogelijk. Bovendien zien tegenstanders het als een van de Chinese trucs om westerse kennis te bemachtigen. Net als de oorspronkelijke Zijderoute, die ook diende om westerse uitvindingen naar China te halen. Het gaat dus om intellectueel eigendom. En om macht. Om hegemonie in de wereld. 4. In de Belgische luchtvaartmaatschappijen VLM en Air Belgium zit Chinees geld. Is dat onderdeel van de Zijderoute? Je kunt zeggen: het gaat om land- en een zeeroutes, geen luchtroutes. Aan de andere kant, volgens de Belgische media is het doel in dit geval: veel nieuwe vluchten naar China. 5. Wat hebben we er in Nederland aan? Hangt er ook weer vanaf aan wie je het vraagt. Logistieke bedrijven vinden het grandioos. Nederland participeert in de Asian Infrastructure Investment Bank, die de projecten financiert. Maar in regeringskringen en in Brussel heerst er veel wantrouwen. Chinees imperialisme, zoals het wel wordt genoemd daar willen we niet graag aan. Dank, Lodewijk Hof. In de Wereld volgens Hammelburg beantwoord ik elke zaterdag vijf vragen over een internationaal thema. Hebt u een onderwerp? Stuur dan een mail naar onlineredactie@bnr.nl See omnystudio.com/listener for privacy information.

Bekijk hieronder de vragenronde na de show, op ongeveer 23 minuten. Te gast: - Dr. Jaap Verheul - Universitair hoofddocent cultuurgeschiedenis en auteur van De Atlantische pelgrim; - Charles Groenhuijsen, Amerika-deskundige, oud-correspondent voor de NOS in de Verenigde Staten en auteur van de boeken President Donald Trump en Oh oh Amerika; - Jan Postma, Amerika-correspondent voor BNR (live vanuit de Verenigde Staten). See omnystudio.com/listener for privacy information.