Dear Asian Americans

Meet David Kim!We celebrate his achievements, personal, academic, and professional, especially his placement in the top two of the primary to be on the ballot this November for US Congress CA-34! We support his campaign to bring to the constituents of CA-34 and all Americans Financial Freedom, Love, and Justice. We are inspired by his story of living an authentic life and being his true amazing self. //About David from DavidKim2020.com:My name is David (full name: David Yung Ho Kim), and I’m a music/immigration attorney, author, neighborhood council board member and community activist here in Los Angeles. I’m running to be the U.S. Representative of California’s 34th Congressional District, Los Angeles, which covers Downtown Los Angeles, Koreatown, Boyle Heights, Chinatown, Lincoln Heights, Little Tokyo, Highland Park, Eagle Rock, Glassell Park, Westlake, MacArthur Park, Historic Filipino Town, Little Bangladesh and surrounding neighborhoods.//Connect with David!Web: http://www.DavidKim2020.comTwitter: http://www.twitter.com/davidkim2020Instagram: http://www.instagram.com/davidkimforcongressFacebook: http://www.facebook.com/davidkimforcongress//Listen to Dear Asian Americans on all major platforms:Transistor.fm: http://www.dearasianamericans.comApple: https://apple.dearasianamericans.comSpotify: https://spotify.dearasianamericans.comStitcher: https://stitcher.dearasianamericans.comGoogle: https://google.dearasianamericans.com Follow us on Instagram: http://www.instagram.com/dearasianamericans  Like us on Facebook:http://www.facebook.com/dearasianamericans Subscribe to our YouTube:http://www.youtube.com/dearasianamericans Learn more about DAA Producer and Host Jerry Won:LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/jerrywon/Instagram: https://www.instagram.com/jerryjwon///Join the Asian Podcast Network:Web: https://asianpodcastnetwork.com/Facebook Group: https://www.facebook.com/groups/asianpodcastnetwork/Instagram: https://www.instagram.com/asianpodcastnetwork/Dear Asian Americans is produced by Just Like Media:Web: http://www.justlikemedia.comInstagram.com: http://www.instagram.com/justlikemedia

A reading of the Letters for Black Lives translated into Khmer. Written and edited by the Letters For Black Lives Team. Translated by the #Translation-Khmer Team. Read by Brandy Myers.Video available on: Instagram: www.instagram.com/dearasianamericans Facebook: www.facebook.com/dearasianamericans YouTube: www.youtube.com/dearasianamericans Transcripts of the letter below and also available at: https://lettersforblacklives.com/ //ម៉ាក់ ប៉ា ពូ មីង លោកតា លោកយាយ និងក្រុមគ្រួសារទាំងមូលខ្ញុំមានពាក្យខ្លះចង់និយាយ៖ម៉ាក់ ប៉ា ពូ មីង លោកតា លោកយាយ និងក្រុមគ្រួសាររបស់យើងប្រហែលជាមិនសូវមាន មិត្តភកិ្ត មិត្តរួមការងារ ឫ អ្នកស្គាល់គ្នាដែលជាជនជាតិស្បែកខ្មៅនោះទេ ប៉ុន្តៃខ្ញុំមាន។ ពួកគេគឺជាមនុស្សមួយក្រុម ដែលមានសារៈសំខាន់នៅក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ៖ ពួកគេគឺជាមិត្តភកិ្ត ជាអ្នកជិតខាង និងជាក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំព្រួយបារម្ភចំពោះពួកគាត់ខ្លាំងណាស់។នៅថ្ងៃទី ២៥ ខែ ឧសភា នេះ ប៉ូលិសស្បែកសម្នាក់នៅក្នុងរដ្ឋមីនីសូតា (Minnesota) បានសម្លាប់បុរសស្បែកខ្មៅម្នាក់ឈ្មោះ George Floyd ដោយយកជង្គង់សង្កត់ករបស់គាត់អស់រយៈពេលជិត ៩ នាទី ហើយមិនខ្វល់ពីការស្រែកអង្វររបស់បុរសស្បែកខ្មៅនោះ ថាគាត់ដកដង្ហើមមិនរួចឡើយ។ ប៉ូលិសពីរនាក់ទៀតនៅទីតាំងកើតហេតុ បានជួយសង្កត់ Floyd ចុះ ហើយក្នុងពេលនោះប៉ូលិសទី៤ ដែលជាជនសាសន៍អាសុី បានត្រឹមតែឈរបាំងហើយ មិនព្រមជួយសោះឡើយ។  Floyd មិនមែនជាជនរងគ្រោះតែម្មាក់នោះទេ។ ក្នុងឆ្មាំ ២០២០ នេះ ប៉ូលិសផ្សេងទៀត បានសម្លាប់ជនស្បែកខ្មៅដទៃទៀត ក្នុងចំណោមនោះគឺ Dreasjon Reed នៅរដ្ឋឥណ្ឌាអាណា (Indianna) ព្រមទាំង Tony McDade នៅរដ្ឋហ្លូរីដា (Florida) កាលពីខែឧសភានេះ និង Breonna Taylor នៅរដ្ឋឃិនថាគី (Kentucky) កាលពីខែមិនានេះ។ អតីតអ្នកស៊ើបអង្កេតម្នាក់បានសម្លាប់ជនស្បែកខ្មៅម្នាក់ទៀត ឈ្មោះ  Ahmaud Arbery  នៅរដ្ឋចូចា(Georgia) កាលពីខែកុម្ភៈនេះ។ លើសពីនេះទៅទៀត ក្រុមប៉ូលិសទាំងនោះមិនទាន់បានទទួលការផ្ដន់ទានទោស ពីការប្រព្រឹត្តអំពើរឃាតកម្មទៅលើជនជាតិស្បែកខ្មៅទេ ទោះ​បី​ជាមានពេលមាន ការផ្សព្វផ្សាយតាមបណ្តាញពត៌មានយ៉ាងណាក៏ដោយ។ ចូរពិចារណា មើលថាតើមានហេតុការដូចនេះចំនួនប៉ុន្មានថែមទៀតដែរ បើគ្មាននរណាថតវីដេអូ​ ឬអ្នកធ្វើជាសាក្សីសោះ។នេះគឺជាធាតុពិតគួរឲ្យរន្ធត់សម្រាប់ជនជាតិស្បែកខ្មៅទាំងឡាយ ដែលខ្ញុំព្រួយបារម្ភ ត្រូវប្រឈមមុខជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ម៉ាក់ ប៉ា ពូ មីង លោកតា លោកយាយ និងក្រុមគ្រួសារទាំងមូលប្រហែលជាកំពុងគិតថា ពួក​យើងក៏ជាជនជាតិភាគតិចដែរ។ ពួកយើងបានខិតខំនាំគ្នាមកនៅសហរដ្ឋអាមេរិក ទាំងដៃទទេ និងតស៊ូកសាងជីវិតឲ្យបានសុខ ទោះបីជាមានការរើសអើងមកលើពួកយើងក៏ដោយ តើហេតុអ្វី ជនជាតិស្បែកខ្មៅមិនតបទល់ដូចពួកយេីងដែរ? ជាការពិតណាស់ ដែលជនជាតិខ្មែរសញ្ជាតិអាមេរិកាំងភាគច្រើន បានមកដល់ទឹកដីអាមេរិកជាជនភៀសខ្លួនជាមួយនិងលុយកាក់តិចតួចប៉ុណ្ណោះ។ ក្នុងនាមជាជនជាតិខ្មែរ យើងតែងតែដឹងច្បាស់ថា យើងអាចពឹងពាក់គ្នាទៅវិញទៅមកបាន ពីព្រោះពួកយើងសុទ្ធតែមកដល់សហរដ្ឋអាមេរិក ក្នុងគោលបំណងដើម្បីកសាងជីវិតឲ្យបានកាន់តែប្រសើរ។ ផ្ទះសំបែងរបស់យើងពឹងផ្អែកទៅលើសហគមន៍ដ៏រឹងមាំ។ ប៉ុន្តែពួកយើងក៏មិនអាចមានទីលំនៅក្នុងប្រទេសនេះឡើយ ប្រសិនបើ មិនមានជនជាតិស្បែកខ្មៅ ធ្វើការទាមទារសិទ្ធិឲ្យពួកយើងនោះ។ ដូចនេះ ជនជាតិស្បែកខ្មៅក៏ជាផ្នែកនៃសហគមន៍របស់យើងផងដែរ។ នាថ្ងៃនេះ ពួកយើងត្រូវតែរួមសហការគ្នា ដើម្បីឲ្យជនជាតិស្បែកខ្មៅមានអារម្មណ៌ថាពួកគេមានសុវត្ថិភាព និងមានការស្វាគមន៍នៅក្នុងសហគមន៍របស់ពួកយើង។ ខ្ញុំសូមឲ្យម៉ាក់ ប៉ា ពូ មីង លោកតា លោកយាយ និងក្រុមគ្រួសារយល់ពីទស្សនៈរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំជម្រាបនូវរឿងរ៉ាវទាំងនេះដោយក្តីស្រឡាញ់ ពីព្រោះខ្ញុំចង់ឲ្យសកលលោកទាំងមូល រួមទាំងខ្ញុំផងដែរ ធ្វើឲ្យបានល្អជាងនេះនាថ្ងៃខាងមុខ។សម្រាប់ជាតិសាសន៍យើងភាគច្រើន ពេលដែលយើងធ្វើដំណើរតាមផ្លូវសាធារណៈ មនុស្សដទៃប្រាកដជាមិនមើលមកពួកយើងជាមនុស្សគួរឲ្យខ្លាច ឬជាជនឧក្រិដ្ឋនោះទេ។ គ្មានគ្រាណាមួយដែលពួកយើងមានអារម្មណ៌ថា ពេលដែលពួកយើងឈានជើងចេញពីផ្ទះ យើងនឹងអាចគ្មានឱកាសត្រលប់មកជួបជុំក្រុមគ្រួសារវិញឡើយ។ យើងគ្មានភាពភ័យខ្លាចថាយើងអាចនឹងបាត់បង់ជីវិតទេ ប្រសិនបើប៉ូលិសឃាត់យើងនៅតាមផ្លូវ។  ប៉ុន្តែសម្រាប់ករណីនៃមិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំដែលជាជនស្បែកខ្មៅវិញ គឺមិនដូចពួកយើងនោះទេ។ ក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្តនៃសហរដ្ឋអាមេរិក ជនជាតិស្បែកខ្មៅភាគច្រើនត្រូវបានគេលក់ដូរជាទាសករ និងត្រូវបានគេបញ្ជូនមកទីនេះដោយការបង្ខំ។ សម្រាប់ជនជាតិខ្មែរយើងវិញ ត្រឹមតែរយៈពេល ៣ឆ្នាំ ៨ខែ និង ២០ថ្ងៃ ប៉ុណ្ណោះក្រោមរបបប៉ុលពត បានធ្វើឲ្យសង្គមខ្មែរទាំងមូលប្រែប្រួល និងបែកបាក់យ៉ាងសម្បើម។ យើងចំណាយពេលវេលាអស់ជាច្រើនឆ្នាំ ដើម្បីកសាង និងប៉ះប៉ូវនូវអ្វីដែលសង្គមរបស់យើងបានបាត់បង់។ អស់រយៈពេលរាប់ទស្សវត្តមកហើយ ដែលសហគមន៍ គ្រួសារ និងបុគ្គលស្បែកខ្មៅជាច្រើន ត្រូវបានគេរំលោភបំពានប្រៀបដូចជាវត្ថុ ឬទំនិញសម្រាប់យកជាប្រាក់ចំណេញ។ ទោះជាក្រោយរួចពីរបបទាសករក៏ដោយ រដ្ឋាភិបាលអាមេរិក មិនបានអនុញ្ញាត ឲ្យពួកគាត់កសាងជីវិត យ៉ាងសុខស្រួលនោះទេ ដោយព្រមទាំងបដិសេធនឹងសិទ្ធិនៃការបោះធ្នោត សិទ្ធិទទួលការអប់រំ ព្រមទាំងសិទ្ធិកាន់កាប់ផ្ទះសំបែងនិងមុខជំនួញផងដែរ។ វិសមភាពទាំងនេះ ត្រូវបានអនុវត្តទៅលើពួកគាត់ ដោយមន្ត្រីប៉ូលិស និងពន្ធនាគារ ដែលអាចមានដានត្រលប់ទៅ ការល្បាតទាសករ និងការធ្វើចំការ ដែលគ្រប់គ្រងដោយក្រុមជនជាតិស្បែកស។ ក្រុមជនស្បែកខ្មៅ តែងតែស្ថិតនៅក្រោមការគំរាមកំហែងជាហឹង្សា រហូតដល់នាបច្ចុប្បន្ននេះ។ ការដែលក្រុមស្បែកសជិះជាន់ និងរំលោភសិទ្ធិរបស់ក្រុមស្បែកខ្មៅ មិនទាន់បានបញ្ចប់នៅឡើយទេ គ្រាន់តែការរំលោភសិទ្ធិនាបច្ចុប្បន្ននេះត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរទ្រង់ទ្រាយខ្លះ។ ក្រុមជនជាតិស្បែកខ្មៅ មិនត្រឹមតែបានទ្រាំទ្រនឹងការជិះជាន់ ព្រមទាំងបានតស៊ូ ប្រឈមមុខចំពោះរាល់ឧបសគ្គកន្លងមក។ ពួកគាត់ត្រូវបានវាយដំដាក់ពន្ធនាគារ និងសម្លាប់ដោយប៉ូលិស ខណៈពេលពួកគាត់ប្រយុទ្ធ ដើម្បីទាមទារសិទ្ធិដែលយើងទទួលបានរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ។ ទោះបីជាយើងកំពុងតែរស់នៅក្នុងប្រព័ន្ធមានភាពអយុតិ្តធម៌ដែលធ្វើឲ្យយើងរើសអើងគ្នាទៅវិញទៅមក ក្រុមសកម្មជនស្បែកខ្មៅ បានជួយបញ្ឈប់ ការបែងចែកពូជសាសន៍សម្រាប់ពួកយើងដែលជាជំនាន់ក្រោយ៖ ពួកគាត់បានបញ្ចប់នូវភាពអយុតិ្តធម៌របស់ច្បាប់អន្តោប្រវេសន៍នៃឆ្នាំ ១៩២៤ ដោយអនុម័តច្បាប់អន្តោប្រវេសន៍នៃឆ្នាំ ១៩៦៥ ដែលជាច្បាប់ អនុញ្ញាតជនភៀសខ្លួនដូចជាជនជាតិខ្មែរយើងជាដើម នាំក្រុមគ្រួសារមកសហរដ្ឋអាមេរិក។ទោះបីជាមានការរីកចម្រើនខ្លះ តែប្រព័ន្ធដ៏អយុតិ្តធម៌នេះនៅតែបន្តទៅមុខ។ ឆ្លងកាត់រយៈពេលរាប់រយឆ្នាំកន្លងមក មន្ត្រីប៉ូលិសនៅតែធ្វើការសម្លាប់ជនជាតិស្បែកខ្មៅ ហើយបានរួចខ្លួន និងមិនមានជាប់ទោសអ្វីឡើយ។ខ្ញុំយល់ថាម៉ាក់ ប៉ា ពូ មីង លោកតា លោកយាយ និងក្រុមគ្រួសារទាំងមូល ព្រួយបារម្ភ និងភ័យខ្លាច នៅពេលដែលឃើញការលួចហើយបំផ្លាញអគារ រថយន្ត និង ហាងទំនិញជាដើម។ ប៉ុន្តែខ្ញុំសូមឲ្យលោកទាំងអស់ចូររួមពិចារណា ថាតើវានឹងមានការឈឺចាប់ប៉ុណ្ណា ប្រសិនបើប្រជាជនទូទៅ ខ្វល់ខ្វាយអំពីការបាត់បង់ទ្រព្យសម្បតិ្ត ជាងការបាត់បង់ជីវិតរបស់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់លោកអ្នក។ តើមានអ្វីដែលយើងមិនព្រមលះបង់នោះ ប្រសិនបើយើងអាចមានឧកាស ជួបជុំក្រុមគ្រួសារ ដែលបានបាត់បង់ជីវិតនៅរបបខ្មែរក្រហមជាថ្មីវិញ។ តើការឈឺចាប់នេះមានដល់កំរិតណា ទើបបង្កឲ្យមនុស្សរួមគ្នា ធ្វើបាតុកម្ម ក្នុងរយៈពេលដែលមានជម្ងឺរាតត្បាតពេញ​សកលលោកដូចនេះ។ ចូរពិចារណា ថាតើវាមានភាពហត់នឿយយ៉ាងណា ដែលកូនចៅជំនាន់ក្រោយ ត្រូវប្រឈមនឹងអំពើហឹង្សារដូចដែល បុព្វបុរសរបស់យើងបានឆ្លងកាត់រួចហើយនោះ។ នេះគឺជាមូលហេតុដែលខ្ញុំធ្វើការគាំទ្រនូវចលនា៖ ជីវិតរបស់ជនជាតិស្បែកខ្មៅមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងណាស់។ផ្នែកនៃការគាំទ្រចលនានេះមានន័យថា ខ្ញុំត្រូវតែនិយាយឡើង នៅពេលដែលខ្ញុំបានឃើញ ក្រុមគ្រួសារ ឬអ្នកនៅក្នុងសហគមន៍របស់ខ្ញុំ ប្រព្រឹត្តិអំពើណាមួយ ដែលធ្វើឲ្យមនុស្សជាតិរបស់ជនជាតិស្បែកខ្មៅអន់ថយ។ ខ្ញុំយល់ ថានេះជាប្រធានបទ ដែលលោកអ្នកអាចមានភាពលំបាកក្នុងការពិភាក្សា ប៉ុន្តែបើយើងជ្រើសយកការស្ងៀមស្ងាត់ជំនួសវិញ នោះក្រុមដែលជិះជាន់សិទ្ធិជនជាតិស្បែកខ្មៅ នៅបន្តសកម្មភាពរបស់ពួកគេ ជីវិតរបស់ជនជាតិស្បែកខ្មៅនឹងបន្តបាត់បង់ដូចគ្នាផងដែរ។ ខ្ញុំនឹងដឹងគុណជានិច្ច ព្រោះលោកទាំងអស់បានទ្រាំ និងតស៊ូរស់នៅក្នុងប្រទេសមួយ ដែលគ្រាខ្លះបានចោទ និងបន្ទោសថា ពួកយើងជាអ្នកនាំភាពក្រីក្រ ជម្...

A reading of the Letters for Black Lives translated into Hindi. Written and edited by the Letters For Black Lives Team. Translated by the #Translation-Hindi Team. Read by Aishwarya Bhadouria.Video available on: Instagram: www.instagram.com/dearasianamericans Facebook: www.facebook.com/dearasianamericans YouTube: www.youtube.com/dearasianamericans Transcripts of the letter below and also available at: https://lettersforblacklives.com/ //आदरणीय परिवार जन और दोस्तों, हमें आप सब से एक ज़रूरी बात करनी है |हो सकता है अभी तक ब्लैक लोग आपके दोस्त या साथी न रहे हों, इसलिए आप उनसे परिचित नहीं हैं, लेकिन हमें ब्लैक लोगों के लिए आज बहुत डर लग रहा है | बचपन से ब्लैक लोग हमारे दोस्त, पड़ोसी, और साथ पढ़ने वाले रहे हैं | इन में से कई लोग रिश्तेदार से कम नहीं है, और हम उनके खिलाफ होने वाले अत्याचारों को और नज़रअंदाज़ नहीं कर सकते | तीन हफ्ते पहले, मिनेसोटा में, एक वाइट  पुलिस अफ़सर ने जॉर्ज फ्लॉयड (George Floyd) नाम के एक ब्लैक आदमी की जान ले ली | नौ मिनट के लिए, उसने अपने घुटने से जॉर्ज की गर्दन दबा कर उसकी सांस खींच ली | “मैं सांस नहीं ले पा रहा हूँ”, दोहराते-दोहराते जॉर्ज मर गया | मरते वक़्त उसने अपनी माँ को दर्द और पीड़ा-भरी आवाज़ में याद किया, और किसी ने उसकी नहीं सुनी | दो और पुलिस वालों ने फ्लॉयड को कस के पकड़ रखा और एक एशियाई अफ़सर खड़े-खड़े देखता रहा | फ्लॉयड अकेला नहीं है : इसी साल, पुलिस वालों ने इंडिआना के ड्रैसजोन रीड (Dreasjon Reed), फ्लोरिडा के टोनी मक-डेड (Tony McDade), और केंटकी की ब्रीओना टेलर (Breonna Taylor) की भी जानें ले लीं | फरवरी में भी, एक विरत अफ़सर के हाथ बेगुनाह अहमौद आरबेरी (Ahmaud Arbery) की जॉर्जिया में हत्या हुई |बार बार, नाइंसाफी की जीत हो रही है |  सबूत और गवाह होने के बावजूद, ब्लैक लोगों को मारने वाले पुलिस-अफसरों  को सज़ा नहीं मिलती, चाहे समाचार में कितनी भी खबर क्यों न मिले | ये ऐसी घटनाएँ हैं जिन्हें हम समाचार पर देख पाए है; सोचिये और कितनी ऐसी घटनाएँ होंगी जो अनदेखी और अनसुनी रह गयी होंगी |यह हमारे ब्लैक भाइयों, बहनों, और दोस्तों की एक भयानक सच्चाई है, जिस के साथ वे रोज़ जीते हैं; और इसी लिए, आज हमारा बात करना ज़रूरी है |हम अक्सर यह सोचते हैं कि माइनॉरिटी होते हुए, भेदभाव के बावजूद, हमने भी अमरीका में कामयाबी पायी है, तो वे  क्यों नहीं पा सकते? हमें यकीन है की अगर हम सब साथ में काम करें, तो हम समाज की यह गलत फहमी दूर कर सकते हैं | हमको वाइट होने की सुविधा भले न हो, लेकिन हमको ब्लैक न होने का फायदा ज़रूर मिलता है | आम तौर पर, लोग हमें खतरा नहीं समझते | अगर पुलिस हमें सड़क पर रोक भी ले, तो कम-से-कम हमें मरने का डर तो नहीं लगता | हमारे ब्लैक दोस्त इसी डर के साथ रोज़ जीते हैं | सदियों पहले, ब्लैक लोग अपनी इच्छाओं के खिलाफ, यहाँ ग़ुलामी के लिए लाये गए थे | तब से, वाइट लोगों ने अपने फायदे के लिए उनके समाज, परिवार, और शरीर का  इस्तेमाल किया | ग़ुलामी के ख़त्म होने के बाद भी, सरकार ने उनको अपनी ज़िंदगी बनाने का हक़ नहीं दिया | वे चुनावों में हिस्सा नहीं ले पाए, पढ़ाई नहीं कर सके, और घर खरीदना भी उनके लिए मना था | आज के ज़माने में भी ऐसी कड़वी सच्चाइयाँ इनकी ज़िंदगी में मौजूद हैं! आज भी पुलिस और अमरीका के कैद-खाने ऐसी बेइंसाफ़ियों को लगातार जारी रखते हैं, जो सदियों पहले हाकिम ग़ुलामों पर रखते थे | उनके ज़ुल्म ख़त्म नहीं हुए; बस उनके ज़ुल्मों का रूप बदला है |यह सच है कि अमरीका में हम भी भेदभाव और बेरहमी के शिकार रह चुके हैं | आपको शायद 9/11 के बाद वाले हादसे याद होंगे, जब हम जैसे लोगों पर आतंकवादी होने का आरोप लगाया गया था | तब से, हवाई अड्डे और आप्रवासी के अफ़सर हमारे भाई-बहनों को परेशान भी करते आ रहे हैं और गिरफ्तार भी | 9/11 को हुए 20 साल होने वाले हैं और आज भी हम नफ़रत के  शिकार हैं | हमारे मंदिर, मस्जिद, और गुरुद्वारे निगरानी, गुंडा-गिरी और गोलियों के भी निशाने बन चुके हैं | दरअसल यह हिंसा नयी नहीं है | सौ साल पहले, अंग्रेज़ों से बचने के लिए जब हिंदुस्तान से लोग कैलिफ़ोर्निया और वाशिंगटन आये, तब भी उन्होंने पुलिस और दंगों का सामना किया | इन में से कुछ लोगों ने भारत  की स्वतंत्रता के लिए इस  देश में भी अंग्रेज़ों के खिलाफ लड़ाई जारी रखी, जिस में ब्लैक लोगों ने उनका हाथ थामा | 20 साल बाद, उन्ही-की सिविल राइट्स (Civil Rights) की लड़ाई की बदौलत, अमरीका के अन्यायी क़ानूनों का नाश हुआ | आज उन्हीं की मदद के कारण, इस देश में दक्षिण एशिया (भारत, पाकिस्तान, बांग्लादेश, श्री लंका, नेपाल, और भूटान) के 45 लाख लोग रह पा रहे हैं | ब्लैक लोगों ने जेल में वक़्त काटा, पुलिस से मार खायी, और जान भी दी, सब उन्हीं अधिकारों के लिए जिनका अनुभव हम आज कर रहे हैं |शहरों में लूट-मार, तोड़-फोड़, और दंगों की वजह से आपका डर और आपकी चिंता को हम समझ सकते हैं | लेकिन आप विरोध की ताक़त जानते हैं | जब अंग्रेजों ने हिंदुस्तान आ कर, हमारा काम और जान लूटा, हमने बिना हार माने विरोधों के बल पे ही उन से आज़ादी पायी | अगर आपको उसी हिंसा के खिलाफ लड़ना पड़े  जिस-से आपके पुरख लड़े, और वह भी उसी देश में जो आपकी मज़दूरी के बलबूते खड़ा है, तो क्या आप नहीं थकेंगे? सोचिये, अगर आपकी ज़िंदगी से ज़्यादा अहमियत दुकानों और खिड़कियों को दी जाती, तो क्या आप नहीं गुस्साएंगे ? आपका घाव इतना गहरा होता, तो कोरोनावाइरस के बीच में क्या आप   विरोध करने में मजबूर नहीं होंगे? इसी वजह से मैं ब्लैक लाइव्स मैटर के पक्ष में हूँ | इस सहयोग में हमारी आवाज़ बहुत ज़रूरी है, खास कर कि जब हमारा समाज -- हमारा परिवार भी -- ब्लैक समाज के अस्तित्व को नीचे उतारता है |हंसी-मज़ाक के नाम पर हम ...

A reading of the Letters for Black Lives translated into Indonesian. Written and edited by the Letters For Black Lives Team. Translated by the #Translation-Indonesian Team. Read by Silvia Lin.Video available on: Instagram: www.instagram.com/dearasianamericans Facebook: www.facebook.com/dearasianamericans YouTube: www.youtube.com/dearasianamericans Transcripts of the letter below and also available at: https://lettersforblacklives.com/ //Ibu, Bapak, Ayah, Bunda, Mama, Papa, Om, Tante, Kakek, Nenek, Opa, Oma, Kakak, Adik:Ada yang perlu kita bicarakan.Mungkin kalian tidak punya banyak sahabat, teman, rekan kerja, atau kenalan berkulit Hitam, tetapi aku punya. Orang berkulit Hitam adalah bagian penting dalam hidupku: mereka adalah sahabatku, teman-temanku, tetanggaku, dan juga keluargaku. Aku khawatir akan keadaan mereka.Baru-baru ini, di Minnesota, Amerika Serikat, seorang polisi berkulit putih membunuh seorang pria berkulit Hitam bernama George Floyd. Polisi ini berlutut untuk menindih lehernya selama hampir 9 menit, mengabaikan Floyd yang berulang-ulang berteriak bahwa dia tidak bisa bernapas. Dua polisi lagi membantu menahannya, sementara seorang petugas keturunan Asia hanya berdiri dan tidak ikut campur tangan. Floyd tidak sendiri: tahun ini, aparat kepolisian membunuh Dreasjon Reed di Indiana dan Tony McDade di Florida pada bulan Mei, dan Breonna Taylor di Kentucky pada bulan Maret. Seorang mantan detektif membunuh Ahmaud Arbery di Georgia pada bulan Februari.Bahkan dalam kasus-kasus yang sudah diliput dan diberitakan secara luas, pihak kepolisian sering kali tidak mendapatkan konsekuensi apapun setelah membunuh orang berkulit Hitam, apa lagi dalam kasus-kasus yang tidak pernah direkam atau disaksikan banyak orang.Ini adalah kenyataan mengerikan yang dijalani setiap hari oleh orang-orang berkulit Hitam yang ada di sekitarku.Kalian mungkin berpikir: Kita juga kaum minoritas. Kita dan nenek moyang kita telah berhasil datang ke negeri orang tanpa modal apapun dan akhirnya bisa membangun kehidupan yang baik untuk diri kita sendiri meskipun kita mengalami diskriminasi. Jadi, mengapa mereka tidak bisa?Aku ingin berbagi dengan kalian bagaimana aku melihat situasi ini. Aku memberitahu kalian atas dasar cinta dan hormat. Aku ingin kita semua, termasuk diriku sendiri, untuk berbuat lebih baik.Ketika kita bepergian, kebanyakan orang tidak menganggap kita sebagai ancaman. Kita bisa pergi keluar rumah tanpa bertanya-tanya apakah kita bisa pulang dengan selamat. Kita tidak perlu takut bahwa kita bisa mati jika kita diberhentikan polisi.Tidaklah demikian untuk teman-teman kami yang berkulit Hitam.Kebanyakan penduduk Amerika Serikat yang berkulit Hitam adalah keturunan budak-budak yang dijual dan dibawa ke Amerika secara paksa. Selama berabad-abad, komunitas, keluarga, dan tubuh mereka disiksa dan direndahkan sebagai aset untuk keuntungan ekonomi. Bahkan setelah era perbudakan, pemerintah Amerika Serikat menelantarkan mereka untuk membangun kembali kehidupan mereka. Pihak pemerintah sudah pernah menyangkal hak-hak mereka untuk memilih dalam pemilihan umum, mendapatkan pendidikan, dan memiliki rumah dan bisnis. Lembaga kepolisian juga memperparah ketidakadilan ini. Jika ditelusuri, sejarah lembaga kepolisian di Amerika Serikat lahir dari pasukan patroli budak di lahan-lahan pertanian. Sekarang, dengan ancaman kekerasan yang masih berlanjut sampai hari ini, penindasan mereka belum berakhir, hanya berubah bentuk.Orang berkulit Hitam tidak hanya bertahan, tetapi mereka juga melawan segala rintangan. Mereka dipukuli, dipenjara, bahkan dibunuh sewaktu mereka memperjuangkan hak-hak yang kita peroleh sekarang. Bahkan di tengah ketidakadilan yang selalu memecah-belah kita semua, para pemimpin berkulit Hitam sudah membantu kita mencabut undang-undang imigrasi Amerika Serikat yang tidak adil dan memberhentikan sistem pemisahan berdasarkan ras dan etnis.Memang sudah ada kemajuan, tetapi ketidakadilan pada sistem ini masih menguasai. Selama ratusan tahun, kasus-kasus orang berkulit Hitam yang dibunuh oleh lembaga-lembaga pemerintah masih belum ditindak hukum.Aku mengerti segala kekhawatiran dan ketakutan kalian karena media terus meliput penjarahan dan kerusuhan. Tetapi, bayangkan seberapa sakitnya jika kita mendengar orang lain lebih mempedulikan materi yang bisa diganti daripada nyawa orang yang kita kasihi. Kemarahan macam apa yang harus kita rasakan sampai kita turun ke jalan untuk demonstrasi di tengah masa pandemi? Bayangkan betapa lelahnya jika kita harus terus-menerus melawan kekerasan pemerintah yang juga dilawan nenek moyang kita selama empat abad.Inilah sebabnya aku mendukung gerakan Black Lives Matter (Hidup Orang Berkulit Hitam Penting).Salah satu dukunganku dalam gerakan ini adalah dengan berbicara kepada komunitasku — termasuk keluargaku sendiri — ketika aku melihat mereka mengatakan atau melakukan hal-hal yang merendahkan orang berkulit Hitam. Kebisuan kita menghancurkan. Kita tidak boleh berdiam saja. Kita perlu bertindak dan berbicara tentang hal ini.Aku sangat bersyukur dan berterima kasih untuk usaha kalian di negara yang sering tidak ramah ini. Kita pernah dituduh sebagai penyebab kemiskinan, penyakit, terorisme, dan kejahatan. Kalian sudah berjuang hidup untuk masa depanku di tengah banyaknya prasangka terhadap kalian.Tetapi semua tuduhan dan prasangka itu berarti bahwa kita semua terlibat dalam perjuangan yang sama, dan kita tidak bisa menikmati rasa aman sampai keamanan untuk semua orang berkulit Hitam terjamin, baik untuk teman-teman kita, orang-orang yang kita cintai, dan juga tetangga-tetangga kita. Dunia yang kita inginkan adalah dunia tanpa ketakutan. Inilah masa depan yang aku inginkan — dan aku harap yang kalian inginkan juga.Dengan cinta, hormat, dan harapan,Anak-anak kalian//Mom, Dad, Uncle, Auntie, Grandfather, Grandmother, Family:We need to talk. You may not have many Black friends, colleagues, or acquaintances, but I do. Black people are a fundamental part of my life: they are my friends, my neighbors, my family. I am scared for them.Recently, in Minnesota, a white police officer killed a Black man named

A reading of the Letters for Black Lives translated into Tagalog. Written and edited by the Letters For Black Lives Team. Translated by the #Translation-Tagalog Team. Read by Rhodette Grace Saguid.Video available on: Instagram: www.instagram.com/dearasianamericans Facebook: www.facebook.com/dearasianamericans YouTube: www.youtube.com/dearasianamericans Transcripts of the letter below and also available at: https://lettersforblacklives.com/ //Mahal Kong Nanay, Tatay, Tito, Tita, Lolo, Lola, Pamilya:Kailangan po nating mag-usap.Siguro po ay hindi ganoon karami ang mga kaibigan o kakilala niyo na Itim. Pero para po sa akin, mahalagang bahagi sila ng buhay ko: ilan sa kanila ay mga kaibigan, kabarkada, kapitbahay, katrabaho, at kapamilya ko. Natatakot po ako para sa kanila. Hindi man sila bahagi ng buhay niyo, pero hindi niyo naman po kailangang magkaroon ng relasyon sa kanila para maintindihan ang mga nangyayari.Kamakailan lang sa Minnesota, pinatay si George Floyd, isang Itim, ng puting pulis. Mapwersang lumuhod ‘yung pulis sa leeg ni Floyd at sinakal siya ng halos 9 minutes, kahit na paulit-ulit nang nagmakaawa si Floyd na hindi siya makahinga. Dinaganan si Floyd ng dalawang pulis, habang ang pang-apat na pulis, isang Asian, ay tumayo lang at walang ginawa. Hindi nag-iisa si Floyd. Ngayong taon pa lang, si Dreasjon Reed ng Indiana at si Tony McDade ng Florida ay ipinaslang din ng kapulisan noong Mayo. Ganito rin ang nangyari kay Breonna Taylor sa Kentucky noong Marso. Noong Pebrero naman, pinatay pa ng isang dating police detective  si Ahmaud Arbery sa Georgia.Kahit na madalas ang balita sa media at malakas ang ebidensiya, walang pananagutan ang mga pulis sa pagpatay nila sa mga Itim. Isipin natin kung ilan pang kaso at aksidente ang hindi alam ng publiko dahil hindi nakuhanan ng video. Ito po ang nakakatakot na reyalidad na pinagdadaanan ng mga Itim araw-araw.Baka iniisip niyo po, minority rin tayo; nakakaranas din tayo ng diskriminasyon. Dumating tayo sa Amerika at nagkaroon ng disenteng buhay. Nagsimula tayo ulit sa wala at nagsumikap sa kabila ng paghihirap at diskriminasyon. Baka naiisip niyo, kung nagawa natin ‘to, bakit hindi rin kayang magawa ng mga Itim?Gusto ko pong sabihin ang pananaw ko. Sinasabi ko po ‘to sa inyo kasi mahal ko kayo, at naniniwala akong kailangan nating lahat gawin ang tama. Tuwing naglalakad tayo sa labas, bihirang-bihira tayong ituring na mapanganib ng mga tao. Umaalis tayo ng bahay nang hindi iniisip kung makakabalik pa tayo. Hindi rin tayo takot na papatayin tayo ng pulis kung mahuli man tayo habang nagmamaneho.Hindi ‘to ang sitwasyon para sa mga Itim. Ang mga ninuno nila ay pwersahang dinala sa Amerika bilang mga alipin, matapos silang ibenta o dukutin. Ilang daang taon na inabuso at tinratong pag-aari ang mga katawan nila, at ginamit sa pagpapayaman ng iba. Kahit pagkatapos gawing ilegal ang slavery, patuloy na pagpapahirap ang dala ng gobyerno sa kanila—ipinagbawal silang bumoto, makapag-aral, at makapag may-ari ng lupa o negosyo. Ang mga pang-aaping ito ay dahil sa kapulisan at sistema ng kulungan—mga bagay na diretsong nanggaling sa mga slave patrol at plantation. Namumuhay ang mga Itim sa ilalim ng patuloy na banta ng karahasan na nangyayari pa rin hanggang ngayon. Patuloy ang pang-aapi sa kanila; ang nag-iba lang ay ang anyo nito.Nagpumilit at nagpursiging lumaban ang mga Itim sa kabila ng lahat ng ito. Sila ay nagulpi, napakulong at napaslang na ng mga pulis dahil pinagtaguyod nila ang mga karapatang pinakikinabangan nating lahat ngayon. Kahit ipagtapat pa ng sistema ang mga Itim sa katulad natin, silang mga Itim pa ang tumulong ibasura ang mga hindi patas na batas laban sa imigrasyon. Sila rin ang nagpawalang-bisa sa racial segregation para sa ating lahat. Patuloy man ang pag-usad natin, umaangat pa rin ang hindi patas na sistema. Sa paglipas ng daan-daang taon, malaya pa ring pinapaslang ng gobyerno ang mga Itim.Naiintindihan ko naman kung bakit kayo natatakot at nag-aalala sa mga looting na nangyayari. Pero isipin niyo kung gaano kasakit marinig ang ibang taong sabihin na mas mahalaga pa ang materyal na bagay, bagay na pwede namang palitan, kaysa sa buhay ng mga taong mahal natin. Isipin niyo kung gaano kahirap mag-protesta sa gitna ng pandemic. Isipin niyo ‘yung pagod na dulot ng paulit-ulit na laban sa karahasan ng gobyerno na noon pang nilalabanan ng ninuno niyo. Ito po ang mga dahilan kung bakit ko sinusuportahan ang Black Lives Matter movement.Bahagi ng pagsuporta ko ang pagtutuwid ko sa mga kakilala ko tuwing minamaliit nila ang pagkatao ng mga Itim. Kahit ang sarili kong pamilya ang gumawa nito, sinasadya man o hindi. Ang katahimikan natin ay may kapalit, at kailangan natin ‘tong pag-usapan. Habang-buhay kong utang na loob ang pagsusumikap niyo sa bansang ito, ang bansang  minsan na ring nagpadama ng pang-aapi sa inyo. Ipinagkait sa atin ang mga oportunidad na pinagsikapan natin sa Pilipinas dahil hindi turing na sapat ang mga kredensyal natin dito sa America. Nagdusa at nakaranas kayo ng diskriminasyon para lang magkaroon tayo ng maginhawang buhay.Pero ang mga pagsubok na ito ang nagpapalarawang sama-sama tayo sa paglaban, at hindi tayo magiging ligtas hangga’t ang mga Itim ay ligtas din. Ang kailangan natin ay ang mundo kung saan pwedeng mabuhay ang lahat nang walang takot. Ito ang gusto kong kinabukasan--at sana ito rin ang gusto niyo.Lubos na nagmamahal at umaasa,  Ang inyong mga anak//Mom, Dad, Uncle, Auntie, Grandfather, Grandmother, Family:We need to talk. You may not have many Black friends, colleagues, or acquaintances, but I do. Black people are a fundamental part of my life: they are my friends, my neighbors, my family. I am scared for them.Recently, in Minnesota, a white police officer killed a Black man named George Floyd by kneeling on his neck for almost 9 minutes—ignoring his repeated cries that he was unable ...

A reading of the Letters for Black Lives translated into Vietnamese. Written and edited by the Letters For Black Lives Team. Translated by the #Translation-Vietnamese Team. Read by Thuy Phan.Video available on: Instagram: www.instagram.com/dearasianamericans Facebook: www.facebook.com/dearasianamericans YouTube: www.youtube.com/dearasianamericans Transcripts of the letter below and also available at: https://lettersforblacklives.com/ //Đây là phiên bản tiếng Việt của một lá thư chung của dự án Letters for Black Lives (Những Lá Thư Cho Mạng Sống Người Da Đen). Qua dự án này, mọi người có thể soạn thảo và phiên dịch các tài liệu về sự kỳ thị người Da Đen cho cộng đồng của mình để cùng bày tỏ sự đoàn kết với phong trào #BlackLivesMatter (Mạng Sống Người Da Đen Đáng Tôn Trọng). Lá thư này được soạn thảo và chuyển ngữ với sự hợp tác của hàng trăm cá nhân với mong muốn có được một cuộc đối thoại thẳng thắn và kính trọng với ba mẹ mình về một vấn đề hết sức quan trọng đối với họ.Kính thưa Ông Bà, Ba Mẹ, các Cô Chú, Cậu Dì, và Gia Đình,Con muốn tâm sự với mọi người về một vấn đề quan trọng đang xảy ra.Đã có quá nhiều người Da Đen bị giết hại bởi cảnh sát, và con không muốn những người con yêu quý trở thành một nạn nhân kế tiếp. Những người Da Đen là một thành phần không thể thiếu trong cuộc sống, xã hội, và thế giới của chúng ta. Con rất lo sợ cho họ.Gần đây, tại tiểu bang Minnesota, một cảnh sát da trắng đã giết hại một người Da Đen tên George Floyd bằng cách ghì đầu gối lên cổ anh ấy gần đến 9 phút, phớt lờ sự van xin của George rằng: "Tôi không thở được." Chẳng những không can ngăn sự bất công này, hai người cảnh sát khác cũng tham gia ghì anh ấy xuống mặt đường, trong khi người thứ tư, một người cảnh sát gốc Á, chỉ ngoảnh mặt làm ngơ và không hề can thiệp. Án mạng của George Floyd không phải là trường hợp duy nhất. Chỉ trong năm nay, cảnh sát đã giết chết rất nhiều người Da Đen như cô Breonna Taylor ở Kentucky vào tháng Ba, anh Dreasjon Reed ở Indiana và anh Tony McDade ở Florida vào tháng Năm. Một cựu thám tử cảnh sát đã giết Ahmaud Arbery ở Georgia vào tháng Hai. Số liệu này cho thấy, cảnh sát đã sát hại ít nhất một người vô tội mỗi tháng.Trong hầu hết mọi trường hợp, cảnh sát đã không phải đối mặt với công lý cho việc sát hại người Da Đen, ngay cả khi những vụ việc này được báo chí và truyền hình đưa tin rầm rộ. Con không dám tưởng tượng đã có biết bao nhiêu trường hợp tương tự khác xảy ra mà không hề được đề cập hay biết đến.Đúng là chúng ta cũng có lúc bị kỳ thị vì là người gốc Á ở nước này. Nhưng hầu hết, khi chúng ta ra đường, không ai coi mình là tội phạm. Khi ra khỏi nhà, chúng ta không cần nghĩ rằng, “hôm nay mình có trở về nhà được hay không?” Khi gặp phải cảnh sát, người Việt mình cũng ít khi phải lo đến sự sống chết.Nhưng những người bạn Da Đen của chúng ta không được may mắn tận hưởng sự an toàn và tự do này. Đây là một sự thật đáng sợ mà họ phải sống và đối diện hàng ngày.Ông Bà, Ba Mẹ có thể cho rằng: Người Việt chúng ta cũng là thành phần thiểu số. Chúng ta đã đến nước Mỹ với hai bàn tay trắng và đã gầy dựng được một cuộc sống tốt, bất chấp sự kỳ thị, thì tại sao những người Da Đen lại không làm được? Ngay cả khi chúng ta nghe về những sự nguy hiểm mà người Da Đen phải đối mặt, đôi lúc chúng ta chỉ chú tâm đến những điểm khác biệt giữa mình và họ. Con muốn chia sẻ với gia đình cách nhìn của con về vấn đề này.Phần đông người Mỹ Da Đen là con cháu của những người đã bị đưa đến nước Mỹ để làm nô lệ, trái với ý nguyện của họ. Trải qua nhiều thế kỷ, cộng đồng, gia đình, và bản thân họ đã bị lạm dụng như những món hàng để người khác sinh lợi. Kể cả sau thời kỳ nô lệ, chính quyền vẫn ra sức cản trở người Da Đen gầy dựng lại cuộc sống. Thông qua luật pháp, người Da Đen bị tước quyền bầu cử, quyền được học tập, quyền sở hữu nhà cửa, và kinh doanh. Chính quyền đã sử dụng cảnh sát và nhà tù để thực thi những điều bất công này. Đây là một hình ảnh tương đồng với những sự kiện lịch sử khi các chủ điền da trắng và các đồn điền nô lệ thuở xưa dùng mọi cách chà đạp người Da Đen. Từ đó cho đến nay, sự đàn áp nhân quyền của người Da Đen vẫn chưa chấm dứt mà chỉ chuyển đổi sang hình thái khác. Mặc dù xã hội Mỹ đã có những cải tiến, hệ thống bất công này vẫn đang tồn tại. Trải qua hàng trăm năm, chính phủ Mỹ vẫn chối bỏ toàn bộ trách nhiệm khi giết hại người Da Đen. Người Da Đen vẫn bị cảnh sát đàn áp, bỏ tù và giết hại rất nhiều trong khi họ đấu tranh cho nhiều quyền lợi mà tất cả chúng ta đang được hưởng thụ ngày hôm nay. Ngay cả trong chế độ bất công chia rẽ, họ đã phản đối để chống lại luật nhập cư bất bình đẳng.Trong lịch sử, người Da Đen đã biểu tình và kết quả là nước Mỹ đã tạo ra Đạo Luật Di Trú Và Quốc Tịch của năm 1965 (Immigration and Naturalization Act of 1965) cho phép chúng ta đến đây tị nạn sau năm 1975. Người Việt chúng ta và người Da Đen đã chung vai sát cánh xây dựng lại cộng đồng sau cơn bão Katrina. Trong suốt chiều dài lịch sử của nước Mỹ, người Da Đen đã chống lại sự kỳ thị chủng tộc để chúng ta ngày nay có được một cuộc sống công bằng hơn.Người Việt chúng ta đã từng bị kỳ thị, bị cho rằng đã đem sự nghèo nàn, bệnh tật, tội phạm và kể cả khủng bố đến quốc gia này. Như với trận đại dịch đang xảy ra, nhiều người cho rằng người gốc Á chúng ta là thủ phạm khiến vi-rút COVID-19 phát tán. Con hiểu nỗi lo trong lòng mọi người về tình trạng phá hoại tài sản và cướp bóc xảy ra trong thời gian qua. Con không có ý cho rằng những hoạt động mà một số người bạo loạn đang làm là đúng hay sai, nhưng điều quan trọng là chúng ta phải tập trung vào các mục tiêu và thông điệp của các cuộc biểu tình đang xảy ra. Con khẩn cầu ông bà và ba mẹ hãy đặt mình vào vị trí của những người Mỹ Da Đen: chúng ta sẽ phẫn nộ và kiệt sức như thế nào khi phải đối đầu  với một hệ thống chính quyền đầy bạo lực và định kiến qua nhiều thế hệ từ ông bà đến thời con cháu hiện nay? Mình sẽ tức giận như thế nào khi phải chứng kiến người khác đề cao giá trị vật chất hơn mạng sống của bạn bè và người thân trong gia đình của mình? Vì những lý do này, con quan tâm đến mạng sống của người Da Đen và con ủng hộ chiến dịch Black Lives Matter (Mạng Sống Người Da Đen Đáng Tôn Trọng). Con tin rằng chúng ta có trách nhiệm để tiếp tục đứng lên chống lại nạn kỳ thị chủng tộc cho các c...

A reading of the Letters for Black Lives translated into Chinese Cantonese. Written and edited by the Letters For Black Lives Team. Translated by the #Translation-Burmese Team. Read by Joann Wu.Video available on: Instagram: www.instagram.com/dearasianamericans Facebook: www.facebook.com/dearasianamericans YouTube: www.youtube.com/dearasianamericans Transcripts of the letter below and also available at: https://lettersforblacklives.com/ //這是「為黑人生命致信」（Letters for Black Lives）公開信的繁體中文版（简体版在此）。義工團隊為聲援黑人維權運動，對抗反黑，正在翻譯成多國語言，鼓勵多方的社群與 #黑人的命也是命（#BlackLivesMatter）、 #BLM 團結。這封信是由數百人協作撰寫和翻譯的，參予者希望和他們的家人朋友就此切身的議題深入討論。親愛的爸爸媽媽、叔叔阿姨、爺爺奶奶、公公婆婆、家人們：我有件要緊的事情需要跟您談談。在您認識的人當中，黑人可能很少，但我身邊的卻不少。他們是我生活中重要的一部分：是我尊敬的師長，是和我同甘共苦的朋友，也是跟我一起成長的同學和同事。我為他們的處境感到很害怕。最近，在美國明尼蘇達州，一名白人警察殺害了一名叫喬治．弗洛伊德（George Floyd）的黑人。在將近九分鐘的暴行中，警察用膝蓋跪壓在弗洛伊德的頸部，完全不理他反覆的求救聲「我不能呼吸」。在場的其他三位警察當中，有兩位加入將他強壓在地。還有一位亞裔警察站崗，袖手旁觀。弗洛伊德的悲劇並非單一案例，光是今年就已經發生數起：警察五月在印第安納州殺害了德里肖恩．里德（Dreasjon Reed）、五月在佛羅里達州殺害了托尼．麥克達德（Tony McDade）、三月在肯塔基州殺害了布里安娜．泰勒（Breonna Taylor）。一位已被罷職的警探二月在喬治亞州殺害了艾哈邁德．阿爾伯里（Ahmaud Arbery）。媒體雖然有廣泛報導，但大多數殺害黑人的警察卻沒有受到應得的懲罰。我們難以想像，還有多少類似的事件沒被拍下來，或沒被人看到的？我身邊的黑人，每天都得面對這樣的殘酷現實。您或許在想：我們也是少數民族，我們也曾一無所有來到美國，儘管受到歧視，還是能為自己建立一個美好的未來。他們為什麼做不到呢？我想誠懇地與您分享我的看法，因為我希望我們彼此都能夠多盡一份心力。我們走在街上時，別人通常不會把我們視為威脅。我們出門時，不用擔心因為自己的膚色而再也回不了家。被警察攔檢時，我們也不會擔心有生命危險。但對於我的黑人朋友們而言，現實卻截然不同。絕大多數黑人的祖先是被販賣當奴隸，強迫帶到美國的。幾百年來，他們的家園與身體被別人當成財產來剝削利用。即使奴隸制度廢除了，政府並沒有改善黑人的生活。當時的黑人無權投票，不得受教育，更不能置產或創業。實行這不平等制度的左右手，就是警察和監獄。這可追溯到當初由白人組成的奴隸巡邏隊和白人業主的種植園。長年至今，黑人仍舊受暴力威脅。壓迫他們的行為並沒有終止，只是換了一種方式。在這種環境下，黑人仍然堅強的克服了無數困難。黑人從發起民權運動至今，長期被毆打、關押、甚至失去性命，才爭取到我們今天共同享有的權益。在這個「鶴蚌相爭、漁翁得利」的不公正體制下，我們不能、也不該與他們對立。我們應該感謝黑人民權鬥士幫所有人終止不平等的移民法和種族隔離的制度。幾百年來，雖然社會進展了許多，但這不平等的制度依舊存在。我們的政府仍然不斷殺害黑人並且逃脫罪責。我想最近的暴亂和打劫一定讓您非常緊張、害怕，但請您將心比心：如果別人把壞了可以替換的東西，看得比您所失去親人的命還重要，您會多麼傷心？只有錐心刺骨的痛才會讓這麼多人在疫情肆虐時，還走上街頭抗議。再請您設身處地，要是您祖宗世世代代所對抗的國家暴力，到了您這一代依然持續，您會多麼的無助？因此，我支持Black Lives Matter「黑人的命也是命」維權運動。我支持的方式之一就是勇敢發聲，當我身邊的人說出貶低黑人的話，或做出歧視黑人的事，即使是我自己的家人，我也一定會阻止。我們必須打破沉默，因為我們的沈默等同默許，是要付出代價的。我由衷感激您，在一個人生地不熟的地方為我千辛萬苦地奮鬥。雖然這個國家並不總是那麼友善，有些人還把疾病、貧窮、犯罪等國家管理不當的問題都怪到華人身上，但為了栽培我讓我過更好的生活，您在充滿偏見的美國承受了許多不為人知的辛苦。相信以您過去所經歷過的苦，更能讓您明白我們為何必須與黑人站在同一陣線。直到我們身邊的黑人親友與鄰居都能安全生活在社會上，我們才能安心。人人平等，大家毫無恐懼地一起生活，這是我所嚮往的未來，我相信這也是您想要的。滿懷希望的我 敬上//Mom, Dad, Uncle, Auntie, Grandfather, Grandmother, Family:We need to talk. You may not have many Black friends, colleagues, or acquaintances, but I do. Black people are a fundamental part of my life: they are my friends, my neighbors, my family. I am scared for them.Recently, in Minnesota, a white police officer killed a Black man named George Floyd by kneeling on his neck for almost 9 minutes—ignoring his repeated cries that he was unable to breathe. Two more police officers helped pin Floyd down, while a fourth, Asian officer stood guard and didn't intervene. Floyd is not alone: Already this year, police officers killed Dreasjon Reed in Indiana and Tony McDade in Florida in May, and Breonna Taylor in Kentucky in March. An ex-detective killed Ahmaud Arbery in Georgia in February. Overwhelmingly, the police haven’t faced consequences for murdering Black people, even when there’s been extensive media coverage. Imagine how many more incidents go unrecorded or unseen.This is a terrifying reality that the Black people I care about live with every day.You might be thinking: We are also a minority. We’ve managed to come to America with nothing and built good lives for ourselves despite discrimination, so why can’t they?I want to share with you how I see things. I am telling you this out of love, because I want all of us, including myself, to do better.For the most part, when we walk down the street, people do not view us as a threat. We do not leave our homes, wondering whether or not we will return that day. We don't fear that we may die if we're pulled over by the police.This is not the case for our Black friends.The vast majority of Black Americans are descendants of people who were sold into slavery and brought here against their will. For centuries, their communities, families, and bodies were abused as property for profit. Even after slavery, the government has not allowed them to build their lives—it has legally denied them the right to vote, get an education, or own homes and businesses. These inequalities are enforced by police and prisons—which can be directly traced back to white slave patrols and plantations. Black people are under a constant threat of violence that continues today. Their oppression has not ended; it has only changed form. Black people have not only persisted but also persevered against all odds. They’ve been beaten by police, jailed, and killed while fighting for many of the rights that we all enjoy today. Even in an unfair system that pits us against each other, Black organizers helped to end ...

A reading of the Letters for Black Lives translated into Chinese Mandarin. Written and edited by the Letters For Black Lives Team. Translated by the #Translation-Burmese Team. Read by Chloe Gong.Video available on: Instagram: www.instagram.com/dearasianamericans Facebook: www.facebook.com/dearasianamericans YouTube: www.youtube.com/dearasianamericans Transcripts of the letter below and also available at: https://lettersforblacklives.com/ //亲爱的爸爸妈妈、叔叔阿姨、爷爷奶奶、外公外婆、家人们：我们需要谈一谈。在您认识的人当中，黑人可能很少，但在我的身边并不少。他们是我生活中很重要的一部分：有我尊敬的师长，和我一起同甘共苦的朋友，还有与我一起成长的同学和同事。我为他们的处境感到很害怕。最近，在美国明尼苏达州，一名白人警察杀害了一名叫乔治·弗洛伊德（George Floyd）的黑人。在将近9分钟的暴行中，警员用膝盖跪压着弗洛伊德的颈部，完全不顾弗洛伊德“我无法呼吸”的求救，导致他窒息而亡。在场其他三位警员当中，有两位帮助强制按下弗洛伊德 , 还有一位亚裔警察没有介入，只在旁边站岗。弗洛伊德之死不是一件孤立的事件，仅在2020年因警察暴力致死的事件就有数起：上个月印第安纳州的德里肖恩·理德（Dreasjon Reed）和佛罗里达州的托尼·麦克达德（Tony McDade），三月份肯塔基州的布里安娜·泰勒（Breonna Taylor），还有在二月份在佐治亚州被一位前警探杀害的艾哈迈德·阿尔伯里（Ahmaud Arbery）。尽管媒体有广泛报导，但是压倒性的事实表明：那些滥用暴力杀死黑人的警察们几乎没有受到任何惩罚，警察局也没有对警员的武力使用加强监控。我难以想象没有被媒体曝光的案例还有多少。这是我身边每一个黑人每天都要面对的恐怖现实。您可能在想：我们也是少数族裔，我们也曾一无所有地来到美国，尽管遭受歧视，还是创造了自己的美好生活。 他们为什么就做不到呢？我想诚恳地和您分享我的看法，因为我希望我们彼此都能够多尽一份心力。我们走在街上时，通常不会被人视为威胁。我们出门在外时，无需顾虑是否会因为自己的肤色而再也回不了家。我们被警察拦截时，也不会为自己的性命担忧。但我的黑人朋友们却面对着截然相反的现实。绝大多数美国黑人的祖先是被強迫贩卖到美国做奴隶的。自那时起，他们的身体、家庭和社区就不再属于自己，几百年来被不断地剥削和利用。即使在奴隶制度废除之后，黑人的境遇仍未改善。政府甚至否认他们的投票权，阻止他们接受教育，不准他们拥有房产、创业经营。维护这些不平等制度的警察与监狱系统可以追溯到美国曾经的奴隶监工和奴隶庄园。直到今天，黑人群体依旧承受着常年不变的暴力。政府对他们的压迫从未终止，只是改变了方式。黑人在这种恶劣的环境下克服了无数困难才支撑到今天。为了争取到我们如今都享有的权益，他们遭受了警察的殴打、关押，甚至付出了生命。即使不公平的体制诱使各族移民相互对立、“鹬蚌相争”，但黑人人权运动组织者的工作仍帮助了所有人，结束了不公正的移民法和种族隔离的制度。虽然黑人运动使现状得到了一定改善，但不平等的体制依旧存在。数百年来，美国政府仍然在杀害黑人并且屡屡逃脱罪责。我理解近来的暴乱和财产破坏让您感到担心和害怕。但想象一下：假如他人把那些可取代的物品看得比您自己亲人的生命更珍贵，您会是多么心痛。想象一下：即便疫情盛行还坚持上街抗议，他们到底有多难过。再想象一下：若干年后，您要是和祖辈一样依然还在对抗政府的暴力，那会是多么地筋疲力尽。正因如此，我支持 “黑人的命也是命”（Black Lives Matter）维权运动。任何人都不应该因为自己的肤色而活在恐惧之中。所以当我看到身边的人—即使是我的家人—做出侮辱黑人、贬低黑人人性的事，我一定会毫不犹豫地阻止。我们的沉默就是对黑人的压迫。这样的沉默不能再继续下去了。我非常感激您为了我在这个并不总是友善的国家里所经历的艰辛、付出的努力和坚持不懈的奋斗。我们亚裔人曾被指责带来了贫困、疾病、恐怖主义和罪行。 为了让我们可以过上更好的生活，您在充满偏见的美国承受了太多。但也正是因为这些困难，我们才更应当站在一起！只有当我们身边的黑人邻居、朋友和亲人感到安全，我们才能真正感到安心。我们所追求的是一个无需恐惧的世界。这是我所向往的未来，也希望这是您所向往的未来。满怀着爱和希望,               您的孩子敬上这封《为黑人生命致信》（Letters for Black Lives）的简体中文版(繁體版在此），是一个持续进行的项目，将与#BlackLivesMatter 携手为各自的社区提供一个创作和翻译的平台和应对反黑人的资源。这封信是由数百人协作撰写和翻译的，参与者希望能与他们的家人就此重要社会议题进行诚恳的对话。//Mom, Dad, Uncle, Auntie, Grandfather, Grandmother, Family:We need to talk. You may not have many Black friends, colleagues, or acquaintances, but I do. Black people are a fundamental part of my life: they are my friends, my neighbors, my family. I am scared for them.Recently, in Minnesota, a white police officer killed a Black man named George Floyd by kneeling on his neck for almost 9 minutes—ignoring his repeated cries that he was unable to breathe. Two more police officers helped pin Floyd down, while a fourth, Asian officer stood guard and didn't intervene. Floyd is not alone: Already this year, police officers killed Dreasjon Reed in Indiana and Tony McDade in Florida in May, and Breonna Taylor in Kentucky in March. An ex-detective killed Ahmaud Arbery in Georgia in February. Overwhelmingly, the police haven’t faced consequences for murdering Black people, even when there’s been extensive media coverage. Imagine how many more incidents go unrecorded or unseen.This is a terrifying reality that the Black people I care about live with every day.You might be thinking: We are also a minority. We’ve managed to come to America with nothing and built good lives for ourselves despite discrimination, so why can’t they?I want to share with you how I see things. I am telling you this out of love, because I want all of us, including myself, to do better.For the most part, when we walk down the street, people do not view us as a threat. We do not leave our homes, wondering whether or not we will return that day. We don't fear that we may die if we're pulled over by the police.This is not the case for our Black friends.The vast majority of Black Americans are descendants of people who were sold into slavery and brought here against their will. For centuries, their communities, families, and bodies were abused as property for profit. Even after slavery, the government has not allowed them to build their lives—it has legally denied them the right to vote, get an education, or own homes and businesses. These inequalities are enforced by police and prisons—which can be directly traced back to white slave patrols and plantations. Black people are under a constant threat of violence that continues today. Their oppression has not ended; it has only changed form. Black people have not only persisted but also persevered against all odds. They’ve been beaten by police, jailed, and killed while fighting for many of the rights that we all enjoy today. Even in an unfair system that pits us against each other, Black organiz...

A reading of the Letters for Black Lives translated into Tamil. Written and edited by the Letters For Black Lives Team. Translated by the #Translation-Burmese Team. Read by Nantha Rajendran.Video available on: Instagram: www.instagram.com/dearasianamericans Facebook: www.facebook.com/dearasianamericans YouTube: www.youtube.com/dearasianamericans Transcripts of the letter below and also available at: https://lettersforblacklives.com/ //Mom, Dad, Uncle, Auntie, Grandfather, Grandmotherஅன்புள்ள நண்பர்களே, குடும்பத்தினர்களே: We need to talk.  நாம் பேசியே ஆக வேண்டும்.You may not have many Black friends, colleagues, or acquaintances, but I do. Black people are a fundamental part of my life: they are my friends, my neighbors, my family. I am scared for them.உங்களுக்கு கறுப்பு இனத்தை சேர்ந்த நண்பர்களோ, சக ஊழியர்களோ, தெரிந்தவர்களோ இல்லாமல் இருக்கலாம். ஆனால், எனக்கு உள்ளனர். எனது வாழ்வின் முக்கிய அங்கம் வகிக்கின்றனர்: எனது நண்பர்களாக, அயலவர்களாக,  குடும்பத்தினராக. நான் அவர்களின் நிலை கண்டு அஞ்சுகிறேன்.Recently, in Minnesota, a white police officer killed a Black man named George Floyd by kneeling on his neck for almost 9 minutes—ignoring his repeated cries that he was unable to breathe. Two more police officers helped pin Floyd down, while a fourth, Asian officer stood guard and didn't intervene. Floyd is not alone: Already this year, police officers killed Dreasjon Reed in Indiana and Tony McDade in Florida in May, and Breonna Taylor in Kentucky in March. An ex-detective killed Ahmaud Arbery in Georgia in February. சமீபத்தில், Minnesota மாநிலத்தில் ஒரு வெள்ளை இனத்தை சேர்ந்த காவல் துறை அதிகாரி ஒருவர்  (George Floyd) என்ற பெயர் கொண்ட கறுப்பு இனத்தவரின் கழுத்தின் மீது 9 நிமிடம்  முட்டியிட்டார்.  Floyd “என்னால் முச்சுவிட முடியவில்லை” என்ற ஓலக்குரலையும் பொருட்படுத்தாமல் அழுத்திக்கொன்றார்.  மேலும் இரண்டு காவல் துறையினர் அவரை கட்டுப்படுத்தினர். நாலாவது ஆசிய காவல் துறையினர், நடப்பதை தடுக்காமல், காவலாக நின்றார்.இது தனிப்பட்ட நிகழ்வு கிடையாது: இந்த வருடம் மட்டும், காவல் துறையினர் Dreasjon Reed (Indiana), Tony McDade (Florida), Breonna Taylor (Kentucky), Ahmaud Arbery (Georgia), என்றவர்களை கொன்றனர்.Overwhelmingly, the police haven’t faced consequences for murdering Black people, even when there’s been extensive media coverage. Imagine how many more incidents go unrecorded or unseen.மேலும் வேதனையை அளிக்கும் விதமாக, இது போன்ற நிகழ்வுகளைப்பற்றிய செய்திகள்  பரவலாக ஊடகங்களில் இடம் பெற்றும்,  காவல் துறையினர் மீது எந்த விதமான ஒழுக்காற்று நடவடிக்கைகளும் எடுக்கவில்லை. இது போன்ற இன்னும் எத்தனையோ நிகழ்வுகள் வெளிவராமல் இருக்கலாம்.This is a terrifying reality that the Black people I care about live with every day.என்னுடன் வாழும் கறுப்பின மக்கள் அன்றாடம் சந்திக்கும் அச்சுறுத்தும் நிலமை இதுவே.You might be thinking: We are also a minority. We’ve managed to come to America with nothing and built good lives for ourselves despite discrimination, so why can’t they?நீங்கள் நினைத்துக் கொண்டிருக்கலாம்: நாங்களும் ஒரு சிறுபான்மையினர் தானே,  நாங்கள் ஒன்றுமில்லாமல் அமெரிக்காவிற்கு வந்து வாழ்வைத் தொடங்கினோம், பாகுபாடு இருந்தபோதிலும் எங்களுக்கு நல்ல வாழ்க்கையை கட்டியெழுப்பினோம், எனவே அவர்களால் ஏன் முடியாது?I want to share with you how I see things. I am telling you this out of love, because I want all of us, including myself, to do better.நான் விஷயங்களை எப்படிப் பார்க்கின்றேன் என்பதை உங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்ள விரும்புகிறேன். இதை நான் அன்பினால் சொல்கிறேன், ஏனென்றால் நான் உட்பட நாம் அனைவரின் வாழ்வும் மேம்பட விரும்புகிறேன்.For the most part, when we walk down the street, people do not view us as a threat. We do not leave our homes, wondering whether or not we will return that day. We don't fear that we may die if we're pulled over by the police.பெரும்பாலும், நாம் தெருவில் நடக்கும்போது, ​​மக்கள் நம்மை அச்சுறுத்தலாக பார்க்க மாட்டார்கள். அன்று நாம் திரும்பி வருவோமா இல்லையா என்று யோசித்து நாம் நம் வீடுகளை விட்டு வெளியேறுவதில்லை. நாம் காவல்துறையினரால் இழுத்துச் செல்லப்பட்டால் நாம் இறந்துவிடுவோம் என்று நாம் பயப்பட மாட்டோம்.This is not the case for our Black friends.எங்கள் கறுப்பு நண்பர்களுக்கு இது பொருந்தாது.The vast majority of Black Americans are descendants of people who were sold into slavery and brought here against their will. For centuries, their communities, families, and bodies were abused as property for profit. Even after slavery, the government has not allowed them to build their lives—it has legally denied them the right to vote, get an education, or own homes and businesses. These inequalities are enforced by police and prisons—which can be directly traced back to white slave patrols and plantations. Black people are under a constant threat of violence that continues today. Their oppression has not ended; it has only changed form. கறுப்பின அமெரிக்கர்களில் பெரும்பான்மையானவர்கள் அடிமைத்தனத்திற்கு விற்கப்பட்டு அவர்களின் விருப்பத்திற்கு எதிராக இங்கு கொண்டு வரப்பட்ட மக்களின் சந்ததியினர். பல நூற்றாண்டுகளாக, அவர்களின் சமூகங்கள், குடும்பங்கள் மற்றும் உடல்கள் லாபகரமான சொத்தாக துஷ்பிரயோகம் செய்யப்பட்டனர். அடிமைத்தனத்திற்குப் பிறகும், அரசாங்கம் அவர்களின் வாழ்க்கையை அவர்களே தனித்து மீண்டும் கட்டியெழுப்ப விட்டுவிட்டது -  அத்துடன் வாக்களிக்கும் உரிமையோ, கல்வி பெறவோ, சொந்த வீடுகள் மற்றும் வணிகங்களை செய்யும்  உரிமைகளோ இன்றி வாழ்ந்தனர். இன்றும் தொடரும் வன்முறை அச்சுறுத்தலின் கீழ். அவர்களின் அடக்குமுறை முடிவுக்கு வரவில்லை; அதன் வடிவம் மட்டுமே மாறியுள்ளது.Black people have not only persisted but also persevered against all odds. They’ve been beaten by police, jailed, and killed while fighting for many of the rights that we all enjoy today. Even in an unfair system that pits us against ...

A reading of the Letters for Black Lives translated into Burmese. Written and edited by the Letters For Black Lives Team. Translated by the #Translation-Burmese Team. Read by Waikhine Phu. Video available on: Instagram: www.instagram.com/dearasianamericans Facebook: www.facebook.com/dearasianamericans YouTube: www.youtube.com/dearasianamericans Transcripts of the letter below and also available at: https://lettersforblacklives.com/ //၂၀၂၀ ခုနှစ် ဇွန် လချစ်လှစွာသော မေမေ၊ ဖေဖေ၊ ဦးလေး၊ အဒေါ် ၊ ဘိုးဘိုး၊ ဘွားဘွား၊ ညီအစ်ကိုမောင်နှမ ဆွေမျိုးများသို့သမီးတို့ သားတို့နှင့် စကားပြောချိန် တန်ပါပြီ။လူကြီးမိဘတို့က အမည်းလူမျိုးတွေကြားမှာ ကြီးပြင်းမလာခဲ့ပေမဲ့ သား/သမီးတို့အနေနဲ့ကတော့ သူတို့တွေနှင့် ငယ်ပေါင်းကြီးဖော်တွေပါ။ အမည်းလူမျိုးတွေဟာ သား/သမီးတို့ရဲ့ဘဝမှာ အရေးပါ ပါတယ်။ သူတို့တွေဟာ သား/သမီးတို့ရဲ့ သူငယ်ချင်းအပေါင်းအသင်း၊ အိမ်နီးချင်းမိတ်ဆွေ၊ မိသားစုဝင်တွေပါ။ ယခုအချိန်ကာလမှာ သား/သမီးတို့လည်း သူတို့ရဲ့အသက်အန္တရာယ်အတွက် စိုးရိမ်ပြီးစိတ်ပူမိပါတယ်။မကြာသေးမီက Minnesota ပြည်နယ်မှာ လူဖြူရဲ တစ်ယောက်က George Floyd လို့ခေါ်တဲ့ အမည်းလူမျိုးတစ်ယောက်ရဲ့ လည်ပင်းကို ၉ မိနစ်နီးပါး ဒူးနှင့်ထောက်၍ အသေသတ်ခဲ့ပါတယ်။ သူ့အသက်မဆုံးရှုံးခင်မှာ Floyd ဟာ သူအသက်ရှူမရကြောင်း အကြိမ်ကြိမ်ငိုယိုပြီး တောင်းပန်ခဲ့တာတောင် မသိကျိုးကျွန်ပြုခံခဲ့ရပါတယ်။ အဲ့ဒီအချိန်တွင်းမှာ နောက်ထပ်ရဲနှစ်ယောက်ကလည်း Floyd ကို ဝိုင်း၍ချုပ်နှောင်ထားခဲ့ပြီး အာရှတိုက်သားရဲတပ်ဖွဲ့ဝင်တစ်ယောက်ကတော့ ဘေးမှာ ဒီအတိုင်းအသာ ရပ်စောင့်ကြည်နေခဲ့ပါတယ်။ ယခုလို ရဲကြောင့်အသက်ဆုံးရှုံးခဲ့ရတာဟာ Floyd တစ်ယောက်တည်း မဟုတ်ပါဘူး။ Indiana ပြည်နယ်မှ Dreasjon Reed၊ မေလ၌ Florida ပြည်နယ်မှ Tony McDade၊ နှင့် မတ်လမှာ Kentucky ပြည်နယ်မှ Breonna Taylor တို့တွေလည်း ရဲသတ်မှုကြောင့်ဆုံးပါးသွားခဲ့ရပါတယ်။ ဖေဖေါ်ဝါရီလထဲမှာလည်း စုံထောက်ဟောင်းတစ်ယောက်ဟာ Georgia ပြည်နယ်၌ Ahmaud Arbery အမည်ရှိ အမည်းလူမျိုးတစ်ယောက်ကို သတ်ခဲ့ပါသေးတယ်။ယေဘုယျပြောရရင် ရဲများဟာ အမည်းလူမျိုးများကို သတ်တဲ့အကြောင်း သတင်းမီဒီယာပေါ်တွင်ပျံ့နှံ့နေလျှင်တောင်မှ အဲ့ဒီရဲတွေဟာ ဘာပြစ်မှုပြစ်ဒဏ်မှ မခံရတတ်ပါ။ ဒါဆိုရင် လူသိရှင်ကြားမဖြစ်ဘဲ အသက်ဆုံးပါးသွားတဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေ ဘယ်လောက်တောင်ရှိနေဦးမလဲလို့ စဥ်းစားကြည့်ပေါ့။ဒါဟာ သား/သမီးတို့ ချစ်ခင်ရင်းနှီးရတဲ့ အမည်းလူမျိုးမိတ်ဆွေများရဲ့ ကြောက်လန့်စရာကောင်းတဲ့ တကယ့်နေ့စဉ်လက်တွေ့ဘဝပါ။လူကြီးမိဘတို့လည်း တွေးကောင်းတွေးမိလိမ့်မယ်၊ "ငါတို့လည်းလူနည်းစုပဲ။ ငါတို့ဆိုရင် အဝတ်တစ်ထည် ကိုယ်တစ်ခုနဲ့ အမေရိကကို ရွှေ့ပြောင်းခဲ့ကြပြီး အောင်မြင်တဲ့ဘဝတွေကို ထူထောင်နိုင်ကြတာပဲ။ ငါတို့လည်း ခွဲခြားဆက်ဆံခြင်းခံခဲ့ရတာပဲလေ။ သူတို့ရောဘာကြောင့်ဒီအတိုင်း မလုပ်နိုင်တာလဲ" လို့ပေါ့။လူကြီးမိဘတို့တွေနှင့် သား/သမီးတို့ အမြင်တွေကို မျှဝေပါရစေ။ သား/သမီးတို့ အပါအဝင် လူသားအားလုံး ပိုကောင်းအောင် ပြုပြင်တိုးတက်စေချင်လို့ စိတ်စေတနာအပြည့်နှင့် ပြောပြနေတာပါ။များသောအားဖြင့် သား/သမီးတို့ နိစ္စဓူဝပုံမှန် လမ်းလျှောက်နေစဉ် တခြားသူများက သား/သမီးတို့ကို အန္တရာယ်ရှိတဲ့လူမျိုးလို့ သံသယစိတ်နှင့် မကြည့်ကြပါဘူး။ အိမ်ကထွက်တဲ့အခါမှာ ဒီနေ့အိမ်ပြန်လာနိုင်ပါ့မလားလို့ စိုးရိမ်မှုအမျိုးမျိုး သား/သမီးတို့ မခံစားမစဉ်းစားမိကြပါဘူး။ ရဲတွေစစ်ဆေးခံရတဲ့အချိန်မှာလည်း သား/သမီးတို့ ကိုယ့်အသက်ပျောက်ကွယ်နိုင်မလားလို့ ကြောက်ရွံ့စိတ်တွေလည်းမရှိပါဘူး။သား/သမီးတို့ရဲ့ အမည်းလူမျိုး သူငယ်ချင်းများအတွက်ကတော့ ဒီလိုအခြေအနေမျိုးမှာ မနေရရှာပါ။အမေရိကန် အမည်းလူမျိုးအများစုဟာ သူတို့ဆန္ဒမပါဘဲ ကျေးကျွန်အဆင့်အနေနဲ့ ရောင်းချခံခဲ့ရပြီး အမေရိကဆီ ခေါ်ဆောင်ခံခဲ့ရတဲ့ လူမျိုးနွယ်များမှ ဆင်းသက်လာသူများဖြစ်တယ်။ ရာစုနှစ်ပေါင်းများစွာချီပြီး အကျိုးအမြတ်ရဖို့အတွက် သူတို့အသိုက်အဝန်းတွေ မိသားစုတွေ ကိုယ်ခန္ဓာတွေကို ပစ္စည်းဥစ္စာသာသာ သတ်မှတ်ခံခဲ့ရပြီး အနှိပ်အစက်ခံခဲ့ကြရတယ်။ ကျွန်စနစ်ကို ဖျက်သိမ်းပြီးတဲ့နောက်ပိုင်းမှာလည်း အစိုးရက သူတို့ကို မဲပေးခွင့်၊ ပညာသင်ကြားခွင့်၊ အိမ်ပိုင်ဆိုင်မှု စီးပွားရေးပိုင်ဆိုင်မှု အခွင့်အရေးအမျိုးမျိုးတွေမပေးတဲ့အပြင် ကိုယ့်အားကိုယ်ကိုးပြီး ဘဝကို ပြန်လည်မတည်ဆောက်နိုင်ရန် နှိုပ်ကွပ်ခဲ့ကြတယ်။ ဒီလိုမတရားမှုမျိုးကို ရှေးယခင်က ကျွန်ထိန်းတဲ့အဖြူကင်းလှည့်တွေ၊ ကျွန်ခြံတွေက အားပေးအားမြှောက်လုပ်ခဲ့ကြပြီး ယခုခေတ်မှာတော့ ရဲတပ်ဖွဲ့တွေ၊ အကျဉ်းထောင်တွေမှ အနိုင်ကျင့်လုပ်ဆောင်နေကြပါတယ်။ အမည်းလူမျိုးတွေဟာ ယနေ့အထိတိုင်အောင် ဒီမတရားနှိပ်ကွပ်အကြမ်းဖက်မှုမျိုးတွေကြားမှာ အရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့ ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နေရစဲပါ။ သူတို့ခံစားရတဲ့ ဖိနှိပ်ညှင်းပန်းခံရမှုဟာ အဆုံးမသတ်သေးဘဲ အစိုးရရဲ့ လုပ်နည်းလုပ်ဟန်တွေပဲ ပြောင်းလဲသွားရုံသာပါ။ဖိနှိပ်မှုမြောက်များစွာ တွေ့ကြုံနေရတဲ့ကြားမှပင် အမည်းလူမျိုးတွေက လက်မလျော့ရုံသာမက ဇွဲလုံ့လအပြည့်နှင့် ခုခံလုပ်ဆောင်နေကြတာပါ။ အခုကာလမှာ သား/သမီးတို့ ခံစားနေရတဲ့ တန်းတူညီတူ လူ့အခွင့်အရေးတွေ ရနိုင်အောင် အမည်းလူမျိုးတွေဟာ ရဲတွေရဲ့အရိုက်အနှက်ခံ၊ ထောင်ဒဏ်ချခံ၊ အသတ်ခံကာ တိုက်ပွဲဝင်ပေးခဲ့ကြပါတယ်။ ဒီလိုတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ကို ရန်တိုက်ပေးနေတဲ့ မတရားစနစ်ကြားမှာတောင်မှ သား/သမီးတို့အားလုံးအတွက် မမျှတတဲ့ လူဝင်မှုဆိုင်ရာဥပဒေတွေ၊ လူမျိုးရေးခွဲခြားဆက်ဆံခံရမှုတွေရောကို နိဂုံးချုပ်ပေးခဲ့တာဟာ အမည်းလူမျိုး နိုင်ငံရေးလှုပ်ရှားသူတွေပါ။တိုးတက်မှုအချို့ရှိနေပေမဲ့ ဒီလိုမမျှတတဲ့စနစ်ဟာ ဆက်လက်နိုင်နင်းလွှမ်းမိုးနေတုန်းပါပဲ။ နှစ်ပေါင်းရာ​ကျော်ချီနေပေမဲ့လဲ ဒီအစိုးရက ယခုထက်ထိ အမည်းလူမျိုးတွေကိုသတ်ဖြတ်နေပြီး ဥပဒေဘောင် အပြင်မှာနေနိုင်တုန်းပဲလေ။ယခုလက်ၡိဖြစ်နေတဲ့ လုယက်ခြင်း၊ အဆောက်အအုံတွေကို ဖျက်ဆီးခြင်း ပုံရိပ်တွေကို မြင်ပြီး လူကြီးမိဘတို့ ကြောက်ရွံ့ တုန်လှုပ်နေမယ်ဆိုတာ သား/သမီးတို့ နားလည်သဘောပေါက်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ လူကြီးမိဘတို့ ကိုယ်ချင်းစာကြည့်ပါ။ အစားပြန်ထိုးနိုင်တဲ့ သက်မဲ့ပစ္စည်းတွေကို ကိုယ်တိုင်မွေးထားတဲ့ သားသမီးထက် ပိုတန်ဖိုးထားတဲ့ လူ့ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဘယ်လောက်ဒေါသထွက်မလဲ။ ကမ္ဘာအနှံ့ကပ်ရောဂါဖြစ်နေချိန် ဒီလို အရဲစွန့် သပိတ်မှောက်ဆန္ဒပြနေရလောက်အောင် သူတို့ ဘယ်လောက်ခံစားနေရမလဲ။ သမိုင်းနှင့်ချီပြီး ဘိုးစဉ်ဘောင်ဆက် ကိုယ့်အပေါ် မတရားခဲ့တဲ့ အစိုးရအကြမ်းဖက်မှုအပေါ် ယခုချိန်အထိ တိုက်ဖျက်နေရဦးမယ်ဆိုရင် ဘယ်လောက်ပင်ပန်းလိမ့်မလဲ။ဒါကြောင့် သား/သမီးတို့က အမည်းလူမျိုးတို့၏ အသက်များသည် တန်ဖိုးရှိပါသည် (Black Lives Matter) ဟူသော လှုပ်ရှားမှုကို အားပေးပြီးထောက်ခံပါတယ်။ဒီထောက်ခံမှုဆိုတာ ကိုယ့်အသိုက်အဝန်းမှာပဲဖြစ်ဖြစ် ကိုယ့်မိသားစုမှာပဲဖြစ်ဖြစ် ကြုံတွေ့တတ်တဲ့ အမည်းလူမျိုးတွေအပေါ် ကရုဏာကင်းစေတဲ့ ပြောဆို လုပ်ကိုင်ခြင်းတွေကို ခုခံကန့်ကွက်တာမျိုးလည်းပါဝင်တယ်။ သား/သမီးတို့နှုတ်ဆိပ်မှုကြောင့် ပေးဆပ်ရမဲ့ စရိတ်ကြီးမားလွန်းတဲ့အတွက် ဆွေးနွေးကြဖို့လိုအပ်ပါတယ်။လူကြီးမိဘတို့အပေါ် အမြဲတမ်း မျက်နှာသာမ​ပေးခဲ့တဲ့ ဒီနိုင်ငံမှာ နှစ်လချီ ရုန်းကန်နိုင်ခဲ့တာကို သား/သမီးတို့ ကျေးဇူးလည်းတင် ဂုဏ်လည်းဂုဏ်ယူလေးစားပါတယ်။ ဒီနိုင်ငံရဲ့ ဆင်းရဲခြင်းဒဏ်၊ ရောဂါကူးစက်ပြန့်ပွါးခြင်းဒဏ်၊ အကြမ်းဖက်ဝါဒီဒဏ်၊ ရာဇဝတ်မှုဒဏ်အားလုံး ကျွန်ုပ်တို့အပေါ် အကုန်အပြစ်တင် ပုံချခံခဲ့ရတယ် မဟုတ်လား။ သား/သမီးတို့ ဒီလိုတစ်ဖက်သတ် အမြင်ဆိုးဥပါဒါန်နှင့် ဝေးအောင် မရုန်းကန်ရအောင် လူကြီးမိဘတို့ ကြိုးစားခဲ့တာကြောင့် သား/သမီးတို့ အခု အမေရိကမှာ မျက်နှာသာရ နေပျော်ပါပြီ။