Boze Geesten | Open Geesten

PATREON 👉 https://www.patreon.com/bozegeestenpodcast In de jaren zestig en zeventig wist De Rode Jeugd in Eindhoven met hun radicale terreurdaden grip te krijgen op de regionale verbeelding. Omdat het grootste deel van de stad en haar inwoners op enigerlei wijze verbonden was aan het Phillips-infuus kon het monsterbedrijf perfect dienen als grote kwade antagonist waarop alle wrok over de ongelijke wereld kon worden geprojecteerd. Toch wist de terreurbeweging niet uit de kinderschoenen te groeien en stierft het een stille dood.  Scenarist en journalist Maurice van Turnhout schreef de graphic novel 'Lichtstadfamilie' over deze tragikomische geschiedenis. Naar aanleiding van het werk praten we over de verschillen en overeenkomsten tussen de Russische en Chinese revoluties en de parallellen met het heden, over de radicale strategieën van deze terreurgroepen en over de algehele ommezwaai van de wereldrevolutie die dit soort activisten doorgaans voor ogen hadden.  Hoe hebben de Boze Geesten van Dostojevski steeds weer hun weg gevonden in al deze tijdvlakken, of we het nu hebben over het pre-revolutionaire Rusland, het Eindhoven van de jaren zestig of de huidige tijden, en hoe moeten we deze radicale ideeën in een historisch perspectief bekijken?  *** 👉 Steun het kanaal via Patreon: https://www.patreon.com/bozegeestenpodcast 👉 Steun het kanaal via Petje af: https://petje.af/bozegeestenpodcast  👉 Volg het debat op Instagram: https://www.instagram.com/michiellieuwma/ 👉 SUBSCRIBE op het YouTube-kanaal en krijg notificaties van de nieuwste aflevering: https://www.youtube.com/channel/UC7NxD1gugqog0fzMOAflOKA?sub_confirmation=1 *** De website van Maurice van Turnhout: https://mauricevanturnhout.nl Lichststadfamilie: https://lichtstadfamilie.nl/tag/maurice-van-turnhout/

PATREON 👉 https://www.patreon.com/bozegeestenpodcast Vorige maand kwam ik collega Erik Vlasblom tegen bij het humorfestival The Funniest Festival Ever. Als componist, arrangeur en pianist, onder andere van Toon Hermans en Robert Long, heeft hij de rol van humor in de wereld van de kleinkunst de afgelopen decennia van binnenuit zien veranderen.  We kwamen te spreken over het recensenten-debat - een van de geprogrammeerde festival-onderdelen. Onderling waren er wel degelijk verschillen tussen de recensenten die op het podium vertegenwoordigd werden, toch leken ze stuk voor stuk te spreken vanuit dezelfde specifieke taartpunt binnen het cabaretlandschap. Allemaal beoogden ze een weging in termen van maatschappelijke relevantie en moraliteit. 'Wij zijn opiniemakers,' zei een van hen waarmee de sturende rol van recensenten met een gevoel van urgentie, belang en relevantie naar voren werd gebracht. Het leek wel een blinde vlek waarbij niemand de kunstwerken nog langer leek te kunnen bekijken op basis van wat die kunstwerken zijn, alleen vanuit wat die werken zouden moeten zijn.  Die strikte weging in termen van moraliteit wordt gerechtvaardigd met allerlei nieuwe emancipatoire stormen zoals het racisme-debat, het seksisme-debat en de lgbtq-beweging. De ironie is, dat diezelfde vrijheden decennialang werden uitgevochten door juist gebruik te maken van het vrije woord en de vrijheid van de kunstenaar, en niet door hem te beknotten. 'Toen Robert Long openlijk over homoseksualiteit ging zingen in "Vroeger of later" (1974) werden er kamervragen gesteld, omdat zijn teksten kwetsend waren voor het streng gelovige deel van Nederland. Gelukkig oordeelde men toen al: wie er zich ook gekwetst voelt, de tekst, grap, roman, cartoon moet altijd gemaakt kunnen worden. Het probleem ligt mijns inziens altijd bij de "gekwetsten" en niet bij de maker.' In het gesprek bespreken we hoe recensenten destijds ook Toon Hermans altijd weer hard bleven aanpakken, en zijn bijdrage aan deze specifieke kunstvorm stelselmatig hebben onderschat. Ook bespreken we de controversiële werkwijzen van onder andere Robert Long en Gerard Reve in de jaren zestig en zeventig, en hoe zij de vrijheid van de kunstenaar optimaal hebben gebruikt om de beklemmende morele kaders waarbinnen zij dienden te functioneren juist te doorbreken. *** 👉 Steun het kanaal via Patreon:   https://www.patreon.com/bozegeestenpodcast 👉 Steun het kanaal via Petje af:   https://petje.af/bozegeestenpodcast  👉 Volg het debat op Instagram: https://www.instagram.com/michiellieuwma/ 👉 SUBSCRIBE op het YouTube-kanaal en krijg notificaties van de nieuwste aflevering: https://www.youtube.com/channel/UC7NxD1gugqog0fzMOAflOKA?sub_confirmation=1 *** De website van Erik Vlasblom: https://musicproductions.nl Erik Vlasblom op Facebook: https://www.facebook.com/erik.vlasblom.7 ***

PATREON 👉 https://www.patreon.com/bozegeestenpodcast In de afgelopen weken belandde ik in een aantal felle discussies op social media naar aanleiding van de laatste twee afleveringen van deze podcast en een performance op een festival. Hoewel ik weet dat de onderwerpen die ik wil bespreken discussie oproepen, dat de meningen niet sterker uiteen kunnen lopen en dat je op social media geen echt gesprek kan voeren (alleen de illusie van een gesprek), besloot ik mij te mengen. Dit deed ik mede omdat ik merkte dat mensen mij vanwege deze gesprekken opeens zagen als iemand die pretendeerde met iedereen te kunnen praten. Het voorspelbare effect ervan was, dat ik die dagen rondliep met een knoop in mijn maag en een miserabel en somber rotgevoel.    Opeens had ik de onbedwingbare behoefte om te praten met de ziener.    Al heel lang stond de afspraak om eens een bezoek af te leggen aan toneelschrijver Lot Vekemans. Zij schreef het prachtige toneelstuk 'Gif' (2007) over het verlies van een kind en hoe ouders daarmee omgaan, hoe zij omgaan met het gif in hun lichaam en via zichzelf met de wereld. Vekemans is van het zeldzame type zorgvuldig wikkende en wegende schrijvers, iemand die jarenlang wacht en nadenkt, wandelt en klusjes opknapt, peinst en piekert over haar toneelstuk om uiteindelijk naar buiten te komen met een klokwerkje waarin personages met zo min mogelijk woorden zoveel mogelijk zeggen. In mijn verbeelding zit zij in een hoge boom middenin de wereld en kijkt met scherpte, en zonder oordeel, naar de wereld daar beneden.      Omdat ze me deze week na de online brandjes aansprak met hoopvolle en bemoedigende woorden - om een hart onder de riem te steken, om moed in te praten, om aan te moedigen door te zetten - wist ik dat de tijd daar was om eindelijk mijn bezoek af te leggen. Ik wist nog niet hoe ze mij zou helpen. Wat ik wel wist was dat het goed zou komen als ik met haar van gedachten zou wisselen. Het enige dat je namelijk kan plaatsen tegenover zoveel verbaal geweld is een radicale mildheid en nuance. *** 👉 Steun het kanaal via Patreon: https://www.patreon.com/bozegeestenpodcast 👉 Steun het kanaal via Petje af: https://petje.af/bozegeestenpodcast  👉 Volg het debat op Instagram: https://www.instagram.com/michiellieuwma/ 👉 SUBSCRIBE op het YouTube-kanaal en krijg notificaties van nieuwste afl: https://www.youtube.com/channel/UC7NxD1gugqog0fzMOAflOKA?sub_confirmation=1 *** Lot Vekemans: Instagram: https://www.instagram.com/lotvekemans/?hl=en Twitter: https://twitter.com/lotvekemans?lang=en https://www.uitgeverijcossee.nl/auteur/Lot-Vekemans-A129.php https://www.lotvekemans.nl ***

PATREON 👉 https://www.patreon.com/bozegeestenpodcast In 2016 verricht de klinisch psycholoog en professor Jordan B. Peterson een moderne heldendaad door op het schoolplein van zijn universiteit in een open debat met zijn studenten, en tegenover een woedende horde lgbtq-activisten, een symbolische en visionaire streep te trekken. Ik vind het in principe goed, stelt hij (geparafraseerd), om iedereen hier persoonlijk aan te spreken met zelfgekozen voornaamwoorden, tenminste als die in samenspraak en met wederzijds respect zijn onderhandeld, maar we moeten wel oppassen dat die nieuwe woorden op het niveau van de wetgeving worden afgedwongen. Immers: mijn eigen taal moet vrij kunnen zijn, wil ik met jullie kunnen praten, ik denk namelijk in mijn taal, en als ik niet kan denken kan ik me niet meer goed uitdrukken en kunnen we niet meer praten; als mijn taal door de wetgeving wordt afgedwongen is dat de eerste stap richting de orwelliaanse dictatuur (newspeak) die we allemaal zo vrezen.  Deze uitspraken komen niet uit de lucht vallen; hij baseert ze op meer dan vier decennia onderzoek naar totalitair denken op zowel de rechter- als de linkerzijde van het totalitaire spectrum, dit om grip te krijgen op de psychologische bedrading van de mens. Hij doet zijn uitspraken kortom niet om de activisten te kwellen, maar juist uit een diepgewortelde bezorgdheid voor de totalitaire nachtmerrie die ook de activisten zullen vrezen. Hij doet een poging kortom om het totalitaire denken juist in de kiem te herkennen. Het is ironisch (als het niet ook tragisch zou zijn) dat hij in de jaren die volgen door de linkse progressieve elite als extreem rechts wordt weggezet. Dit frame wordt blind en zonder checken door de mainstream-mediakanalen overgenomen. ‘De extreem rechtse Jordan Peterson’, schreef Asha ten Broeke bijvoorbeeld deze zomer nog in De Volkskrant. Ook werd Peterson inmiddels in een comic door Marvel vereeuwigd als Evil Super Nazi.  In haar documentaire over mannen uit 2019 probeert Sunny Bergman dit frame te koppelen aan wat het woke-discours inmiddels breder geformuleerd ‘giftige mannelijkheid’ noemt. Hiervoor installeert zij een clichébeeld van mannen waarin niet veel mannen zich zullen herkennen. Het is opvallend niet in de minste plaats omdat juist deze documentairemaker in haar werk zo ageert tegen schadelijke karikaturen. Als Berend (The Sounds of One Hand Clapping) naar een lezing gaat van Jordan Peterson in Amsterdam komt hij oog in oog te staan met het camerateam van Sunny Bergman. Al snel realiseert hij zich dat hij binnen haar vooraf bepaalde frame overkomt als het tegendeel van wat hij is: een overgevoelige, hypersensitieve, getraumatiseerde jongeling die in het werk van Peterson nieuwe handvatten heeft gevonden om zijn leven op de rails te krijgen. De hele maand heeft hij last van huilbuien en paniekaanvallen. Uiteindelijk besluit hij een uitgebreide brief te schrijven aan Sunny Vanwege onuitgesproken verwachtingen heeft dit gesprek een welhaast Shakespeariaanse lengte gekregen alsmede een klassieke spanningsboog in vijf bedrijven met meerdere cuts en plaspauzes, één valse start en een verrassende finale. In de bijlage vind je de brief die Berend schreef aan Sunny Bergman waarin hij in zijn eigen woorden uiting geeft aan deze verbazing (15 min) *** 👉 Steun het kanaal via Patreon: https://www.patreon.com/bozegeestenpodcast 👉 Steun het kanaal via Petje af: https://petje.af/bozegeestenpodcast  *** The Sounds of One Hand Clapping:   https://www.instagram.com/thesoundsofonehandclapping/

PATREON 👉 https://www.patreon.com/bozegeestenpodcast Als Berend (The Sounds of One Hand Clapping) naar een lezing gaat van Jordan Peterson in Amsterdam komt hij oog in oog te staan met het camerateam van Sunny Bergman. Al snel realiseert hij zich dat hij binnen haar vooraf bepaalde frame overkomt als het tegendeel van wat hij is: een overgevoelige, hypersensitieve, getraumatiseerde jongeling die in het werk van Peterson nieuwe handvatten heeft gevonden om zijn leven op de rails te krijgen. De hele maand heeft hij last van huilbuien en paniekaanvallen. Uiteindelijk besluit hij een uitgebreide brief te schrijven aan Sunny  In de bijgeleverde aflevering vindt je het gesprek met Berend over deze casus in Boze Geesten Podcast #15 – Jordan Peterson, Sunny Bergman en de witte giftige man  *** 👉 Steun het kanaal via Patreon: https://www.patreon.com/bozegeestenpodcast 👉 Steun het kanaal via Petje af: https://petje.af/bozegeestenpodcast  👉 Volg het debat op Instagram: https://www.instagram.com/michiellieuwma/ 👉 SUBSCRIBE op het YouTube-kanaal en krijg notificaties van nieuwste afl: https://www.youtube.com/channel/UC7NxD1gugqog0fzMOAflOKA?sub_confirmation=1 *** The Sounds of One Hand Clapping: https://www.instagram.com/thesoundsofonehandclapping/ ***

PATREON 👉 https://www.patreon.com/bozegeestenpodcast Richard Cameron (Arling & Cameron) heeft mij in deze maanden met serieuze bronnen goed geholpen om tijdens de pandemie de zin van de onzin te scheiden. Hij behoort tot een zeldzame groep dissidente geluiden in het publieke debat die niet zomaar meegaat in het complotdenken, maar ook niet meebuigt met de publieke consensus. Het is allemaal 'hidden in plain sight', is zijn ontnuchterende antwoord, 'je moet het alleen wel willen zien.' Cameron is van zijn persoonlijke kring de eerste geweest die het virus in Wuhan zag aankomen en maakte zich van het begin af aan ernstige zorgen; niet alleen over het virus, maar vooral over hoe er op het virus werd gereageerd. Wat hem opviel was dat hoopvolle berichten in de media geen ruimte kregen en mensen vooral bang werden gemaakt.  De mainstream-media dient zich te houden aan een integriteitscode. Die journalisitieke integriteit wordt alleen dan opengebroken als men ervan overtuigd is dat er een hoger ideaal gediend wordt. Omdat veel journalisten in de blinde overtuiging verkeerden dat Donald Trump 'de nieuwe Hitler' was kon de journalistieke integriteit tijdelijk worden opgeschort om Donald Trump te verwijderen. Dit wordt The Noble Lie genoemd. Maar wat nou, als men ondanks de beste intenties daarmee zelf het tuinhekje heeft geopend naar het totalitaire denken dat men zo krampachtig probeert te voorkomen? Deze aflevering is een poging om met elkaar tot een dieper niveau te komen van wat ons rondom de pandemie verbaast en frustreert en ernstige zorgen baart: een manier van groepsdenken en eindtijddenken die vooral doet denken aan hoe streng-gelovigen altijd hebben geprobeerd om één waarheid te laten prevaleren boven alle andere.   *** 👉 Steun het kanaal via Patreon: https://www.patreon.com/bozegeestenpodcast 👉 Steun het kanaal via Petje af: https://petje.af/bozegeestenpodcast  👉 Volg het debat op Instagram: https://www.instagram.com/michiellieuwma/ 👉 SUBSCRIBE op het YouTube-kanaal en krijg notificaties van nieuwste afl: https://www.youtube.com/channel/UC7NxD1gugqog0fzMOAflOKA?sub_confirmation=1 *** Richard Cameron:  http://www.arlingandcameron.com https://twitter.com/RCameronBerlin https://www.instagram.com/richardcameronberlin/  *** 

PATREON 👉 https://www.patreon.com/bozegeestenpodcast Al sinds het begin van de pandemie heb ik via dm regelmatig gedachtewisselingen met rapper Sticks over de huidige situatie en de absurditeiten die daarbij komen kijken. Hoog tijd om ook de luisteraar eens deelgenoot te maken van deze uitwisseling. In deze aflevering borduren we voort op allerlei onderwerpen die in de publieke ruimte in de taboesfeer terecht lijken te komen: van de manier waarop artiesten op de pandemie reageren, tot hoe de woke-cultuur razendsnel om zich heen begint te grijpen, hoe zelfcensuur werkt en hoe gevaccineerden en ongevaccineerden tegen elkaar worden uitgespeeld. Ook maken we ons gaandeweg het gesprek opeens ernstig zorgen over wat we allemaal zeggen en of we dat eigenlijk nog wel mogen zeggen. *** 👉 Steun het kanaal via Patreon: https://www.patreon.com/bozegeestenpodcast 👉 Steun het kanaal via Petje af: https://petje.af/bozegeestenpodcast  👉 Volg het debat op Instagram: https://www.instagram.com/michiellieuwma/ 👉 SUBSCRIBE op het YouTube-kanaal en krijg notificaties van nieuwste afl: https://www.youtube.com/channel/UC7NxD1gugqog0fzMOAflOKA?sub_confirmation=1 *** Sticks: Spotify: https://open.spotify.com/artist/0DnbOatBnP7UDkeiQACgxd Instagram: https://www.instagram.com/sticks_insta/?hl=en Website: https://top-notch.nl/artiesten/rico-sticks ***

PATREON 👉 https://www.patreon.com/bozegeestenpodcast Als sociaal geëngageerde documentairemaker worstelt Marijn Poels voortdurend met de dunne lijn tussen inhoudelijke bemoeienis van geldschieters en zijn nieuwsgierigheid. Als hij in 2010 de vluchtelingencrisis ziet aankomen en nergens geld kan loskrijgen om hiervan verslag te leggen omdat geldschieters de relevantie niet voelen, besluit hij zijn volgende film over Duitse boeren in het voormalige DDR onafhankelijk te financieren. Al snel komt hij erachter dat zijn vragen over het klimaat op grote weerstand stuit. Hoe simpeler de vragen, des te ontwijkender de antwoorden. Poels stuit op een papieren werkelijkheid die in niets de belangen lijkt te dienen van juist de progressive links-geëngageerde betrokkenen bij de ecologische vraagstukken - mensen kortom zoals hijzelf. Met het bos als metafoor, een zelfregulerend systeem, kan Poels uitstekend uitleggen hoe een overwegend holistische kijk op ecologie misschien juist beter de doelen dient die worden nagestreefd. Deze zienswijze kan evenwel worden toegepast op de andere grote vraagstukken van deze tijd  *** 👉 Steun het kanaal via Patreon: https://www.patreon.com/bozegeestenpodcast 👉 Steun het kanaal via Petje af: https://petje.af/bozegeestenpodcast  👉 Volg het debat op Instagram: https://www.instagram.com/michiellieuwma/ 👉 SUBSCRIBE op het YouTube-kanaal en krijg notificaties van nieuwste afl: https://www.youtube.com/channel/UC7NxD1gugqog0fzMOAflOKA?sub_confirmation=1 *** HET GOEDE DOEL HEILIGT DE MIDDELEN: https://www.youtube.com/watch?v=NV0Lln1fFsw   Meer films van Marijn Poels: https://www.youtube.com/user/inspirerend   Twitter: https://twitter.com/marijn_poels?ref_src=twsrc%5Egoogle%7Ctwcamp%5Eserp%7Ctwgr%5Eauthor Instagram: https://www.instagram.com/marijnpoels/?hl=en    https://www.marijnpoels.com   ***

PATREON 👉 https://www.patreon.com/bozegeestenpodcast De debuutroman 'Ik ga leven' van Lale Gül roept al sinds het verschijnen zeer uiteenlopende reacties op. De kernmededeling, die ook de titel is, kan niet ondubbelzinniger worden geformuleerd. Het is de wens om zoals andere vrouwen in Nederland in vrijheid te leven en zelf beslissingen te maken. Met die mededeling, waarmee haar werk en haar persoonlijke leven in één actie samenvallen (het afwerpen van een hoofddoek, het tonen van een gezicht) ontketent ze een storm, van doodsbedreigingen tot hartstochtelijke uitingen van herkenbaarheid en inspiratie. Opvallend genoeg veroorzaakt ze juist onder progressieve ruimdenkende en overwegend linkse Nederlanders ideologische kortsluiting. Zo trekt recensent van De Groene Amsterdammer Warda El-Kaddouri haar recensie woedend terug, en laat zij een emotionele reactie achter op haar Facebook-pagina. 'Ik heb zitten janken,' schrijft zij, 'en niet door ontroering. De gedachten dat dit is wat Nederland zo graag wil lezen (hallo bestseller) in een politiek klimaat zoals deze (hallo extreem rechts) maakt me belachelijk cynisch.' De onderliggende angst is de groeiende kloof tussen links en extreem rechts. Voor deze ideologische strijd moet de eigen ervaring wijken. In zeker opzicht maakt de recensent daarmee een vergelijkbare onderdrukkende beweging en zegt tegen de auteur: dat kan je wel meegemaakt hebben, maar jij mag dat niet opschrijven. Nu de Taliban in Afghanistan rap aan terrein wint begrijpen progressieve media in Nederland onmiddellijk de implicaties daarvan voor vrouwen en meisjes. Maar als een Nederlandse jonge vrouw met een Turkse achtergrond een roman schrijft gebaseerd op haar persoonlijke ervaringen uit haar jeugd, ervaringen die in zekere zin in dezelfde religieuze grondslag wortelen, stuit zij bij de progressieve media op ongeloof en wordt ze verdacht van opportunisme. Alles wordt uit de kast getrokken om maar niet de waarheid onder ogen te hoeven zien die inmiddels zo zichtbaar is geworden: dat de basale wens van een jonge Turks-Nederlandse vrouw om over haar eigen leven te beschikken in Nederland anno 2021 een controversiële mededeling is.  In deze aflevering van Boze Geesten Podcast praten we verder over de stormachtige en soms ronduit tegenstrijdige reacties die ze met haar debuutroman veroorzaakte.  *** 👉 Steun het kanaal via Patreon: https://www.patreon.com/bozegeestenpodcast 👉 Steun het kanaal via Petje af: https://petje.af/bozegeestenpodcast  👉 Volg het debat op Instagram: https://www.instagram.com/michiellieuwma/ 👉 SUBSCRIBE op het YouTube-kanaal en krijg notificaties van nieuwste afl: https://www.youtube.com/channel/UC7NxD1gugqog0fzMOAflOKA?sub_confirmation=1 ***     Lale Gül    Twitter: https://twitter.com/amsterdamlale?lang=en Instagram: https://www.instagram.com/laaalegul/?hl=en Prometheus: https://uitgeverijprometheus.nl/auteurs/lale-gul.html   ***

PATREON 👉 https://www.patreon.com/bozegeestenpodcast 'Mijn hele leven ben ik tegengewerkt door witte progressieve Nederlanders', schrijft Zihni Özdil in De Volkskrant. Linkse progressieve mensen zien allochtonen in het beste geval als handige hulpjes die ze kunnen gebruiken. Het is echter niet de bedoeling dat ze zelf ambitieus worden; dan krijgen ze de wind van voren.  'Weet je nog dat beroemde debat in De Balie voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2018, toen iedereen het over Baudet had inzake Yernaz en zijn uitspraken over IQ? Ik had front row seats. Een dag daarvoor word ik gebeld door de assistent van Klaver. Hij zegt: "Wij willen morgen Baudet aanpakken op die apps, en het gaat om het beeld, dus Jesse wil een zwart iemand in de zaal hebben om die aan te kunnen wijzen in het debat en te zeggen: 'leg dan aan hém uit hoe het zit!' Dus wil jij je plek opgeven? Dan gaan wij een zwart iemand zoeken om daar te 'planten'." Dus je vraagt aan een Turks-Nederlands kamerlid om zijn plek op te geven om een zwarte te vinden? What the fuck. Ik hoorde van de Amsterdamse afdeling dat ze in paniek nog hebben gebeld van: hebben jullie nog een zwarte? Ze konden geen zwarten vinden, ze kennen geen zwarten. In het debat zegt Baudet tegen Yernaz: "kom het podium op." Yernaz is zelf zwart hè, hij heeft een zwarte moeder. Baudet had een échte zwarte, een vriend van hem! Een oprechte zwarte vriend, om wie het ook ging. En de linkse leider moest een aapje planten. Wie is nou de racist? Voor linkse mensen zijn allochtonen aapjes die je instrumentaliseert voor je eigen deugen. Hoe duidelijk wil je het hebben? Moet je je voorstellen: je hebt een kleurtje, je bent kamerlid, trots, GroenLinks... en dan moet jij je plek afstaan omdat ze een zwarte gaan vinden voor een trucje? Omdat ze tegen racisme zijn?' *** 👉 Steun het kanaal via Patreon: https://www.patreon.com/bozegeestenpodcast 👉 Steun het kanaal via Petje af: https://petje.af/bozegeestenpodcast  👉 Volg het debat op Instagram: https://www.instagram.com/michiellieuwma/ 👉 SUBSCRIBE op het YouTube-kanaal en krijg notificaties van nieuwste afl: https://www.youtube.com/channel/UC7NxD1gugqog0fzMOAflOKA?sub_confirmation=1 *** Zihni Özdil: YouTube: https://www.youtube.com/channel/UCfXzMFVwDdlvhnbarZxXkyQ Twitter: https://twitter.com/ZihniOzdil?ref_src=twsrc%5Egoogle%7Ctwcamp%5Eserp%7Ctwgr%5Eauthor De Bezige Bij: https://www.debezigebij.nl/auteur/zihni-ozdil/ Artikel Volkskrant: https://www.volkskrant.nl/columns-opinie/mijn-hele-leven-ben-ik-tegengewerkt-door-witte-progressieve-nederlanders~bc009649/ ***