Po tym, jak prawie pół roku temu omówiliśmy w Podcasteksie książkę “Jak podrywać dziewczyny” Erica Webera, dostaliśmy mnóstwo maili, w których proszono nas o więcej porad dla uwodzicieli, bo te z omawianej pozycji z jakiegoś powodu nie działają! (tak naprawdę to nie dostaliśmy żadnego takiego maila, i całe szczęście, bo książka Webera to toksyczne gówno; ale mniejsza o to) Dziś chcielibyśmy przedstawić Wam polską próbę stworzenia kompendium w temacie, czyli “Poradnik podrywacza” autorstwa Łukasza Kuncewicza i Bartłomieja Cieniewskiego z roku 2001. Rodzima pozycja już na samym początku przedstawia typologię kobiet (romantyczka, idealistka, businesswoman, kumpela i… najczęściej spotykany rodzaj, czyli MIX), a chwilę później przechodzi do tematów tak ważkich, jak prowadzenie rozmów czy kupowanie biletów w kinie. Jest też rozdział o tym, co na randce jeść i co pić pod tytułem – tu niespodzianka – “Co jeść, co pić”. Ale najciekawsze jest w “Poradniku podrywacza” to, co nie zostało wypowiedziane wprost. Czyli zapis polskiego przełomu wieków, gdy zakochani musieli tak aranżować spotkania, by przy okazji nie dostać w trąbę w jakiejś melinie i nie skończyć rendez-vous bez butów i nowiutkiej Nokii 3210. Zapraszamy do 55. odcinka Podcastexu!

Pamiętasz te czasy, gdy przychodziłeś do szkoły, co nie, miałeś dwie Pumby i jednego Aladyna, koleżanka miała Spajsetki, ale takie, co już ci kolega wcześniej dał, więc przed dyskoteką szedłeś kupić Sailorki, żeby podzielić się z nimi z sympatią. Nie, nie mamy tu na myśli dopalaczy.  Piszemy o karteczkach - dziwacznym i chyba dosyć specyficznym fenomenie kulturowym, który w Polsce lat dziewięćdziesiątych i dwutysięcznych podbił nadwiślańskie podbazy i gimbazy. Karteczki - czyli po prostu produkty papiernicze z nadrukami - okazały się być modą zupełnie nieoczekiwaną, oddolną, niemal niewspieraną przez oficjalne kanały marketingowe. W przeciwieństwie do tazosów, które były już po prostu produktem o zastrzeżonej nazwie, ktorą dało się usłyszeć w telewizji i wyczytać z opakowania czipsów. Były też albumy z naklejkami, a także pokemony, które postanowiliśmy na potrzeby tego odcinka potraktować przede wszystkim jako starannie naoliwioną machinę marketingową, napędzającą dziesiątki różnych kolekcji - papierowych, plastikowych, naklejanych i jakie tam się komu w okolicach roku dwutysięcznego wymarzyły. Bo w 53. odcinku Podcastexu pochylamy się właśnie nad kolekcjami - tymi sprzed 15-30 lat. Skąd brały się te dziecięce zajawki? Dlaczego pewne rzeczy w Polsce ładnie chwyciły, a inne zupełnie nie? No i za ile możecie spylić swoje karteczki, jeśli jeszcze jakieś macie w domu? ( ͡° ͜ʖ ͡°) Zapraszamy do nowego odcinka Podcastexu! Partnerem epizodu jest Allegro, dzięki któremu nie tylko będziecie w stanie kupić czyjeś archiwalne karty z pokemonami, ale też i inne fanty od wielu sprawdzonych marek. Allegro dysponuje też własną siecią punktów odbioru i nadań – Allegro One Punkt oraz automatami paczkowymi Allegro One Box, które zwiększą twoją wygodę. Zajrzyjcie do nich po odcinku!

Podcastex wrócił – i to jak w Eos w lekkich jak motyl marzeniach! W pierwszym odcinku po wakacyjnej przerwie rozmawiamy o zespole Ich Troje. Zjawisku absolutnie wyjątkowym nie tylko na rodzimym rynku muzycznym, ale i w polskiej popkulturze. Pomyśle, który rodził się w bólach, ale gdy się już narodził, to szturmem wziął polskie miasta, miasteczka i wsie. Zespole, który tradycyjnie wywołał silne i intensywne bóle dup części środowiska opiniotwórczego, co nie przeszkodziło mu na przełomie wieków sprzedać grubo ponad półtora miliona płyt. O ludziach, których wybory artystyczne były momentami tak ekscentryczne i randomowe, że zbywanie ich hasłami typu “kicz” czy “tandeta” to skandaliczne marnowanie tematu. Uważamy, że nad Ich Troje warto się pochylić – i to cofając się do lat siedemdziesiątych – by poszukać odpowiedzi na pytanie: dlaczego to właśnie Łągwa, Wiśniewski i Majkowska (oraz w jakimś stopniu Femme) chwycili Polaków za serca i puścili dopiero w drugiej połowie lat zerowych? Zapraszamy do 53. odcinka Podcastexu, będącego zarazem pierwszą częścią naszej rozmowy o Ich Troje.

Partnerem odcinka jest Audioteka, w której znajdziecie m.in. powieść „Kult” Łukasza Orbitowskiego. Do 23 lipca Audioteka daje Wam 30-dniowy, bezpłatny dostęp do usługi Audioteka Klub, pełnej dobrze opowiedzianych historii. Aby otrzymać dostęp: 1. Wejdź w link: http://fn.audioteka.com/fb/go/podcastex 2. Zarejestruj lub zaloguj się w serwisie Audioteka i aktywuj dostęp. 3. Pobierz aplikację Audioteki, zaloguj się w niej i zyskaj 30-dniowy dostęp do 11 000 audiobooków. * W latach 90. szatan czaił się wszędzie. W muzyce – no wiadomo. Przy czym nie chodzi jedynie o epatujących pentagramami metalowców. Kościół ostrzegał też przed Duran Duran, Ringo Starrem czy Stingiem. Kreskówki? Oczywiście, choć nie miano na myśli tylko “South Parku”. Zagrożeń duchowych szukano również w “Pokemonach”, nad którymi ręce załamywał niejeden chrześcijański eseista. Gry wideo – no ba, “Diablo” czy “Doom” jawnie prowokowały osoby wierzące gęstym nagromadzeniem symboli satanistycznych. Jednocześnie jednak polscy duchowni rozpisywali się w swoich książkach o niebezpieczeństwach płynących z grania w “Heroes of Might and Magic III”. No i “papierowe” erpegi – jeżeli Twoje dziecko się nimi interesuje, to wiedz, że coś się dzieje. To powszechne poruszenie,  część zjawiska określanego jako SATANIC PANIC, przybyło do Polski z Zachodu jeszcze w latach 80., choć w nieco ograniczonym stopniu. Transformacja ustrojowa otworzyła na oścież nadwiślańskie wrota zachodniej popkulturze, a wraz z nią na całego przypełzły narracje amerykańskich protestantów i katolików, które uczulały zatroskanych rodziców na niebezpieczeństwa satanizmu. A później do akcji wkroczyły media z lubością informujące widzów, słuchaczy i czytelników o kolejnych RYTUALNYCH morderstwach, okaleczeniach i zbezczeszczeniach… z których tylko niektóre miały rzeczywiście cokolwiek wspólnego z jakkolwiek rozumianym satanizmem. Mało tego: tylko niektóre rzeczywiście się wydarzyły. Jakie wydarzenia miały wpływ na powstanie Satanic Panic na Zachodzie? Co o satanizmie mówiło się w PRL-u? Do jakich zbrodni rzeczywiście doszło w Polsce? I dlaczego najbardziej satanistycznym pokemonem jest niewinny na pierwszy rzut oka Bellsprout? Zapraszamy do ostatniego w tym sezonie, 52. odcinka Podcastexu, w którym gościnnie wystąpili Łukasz Orbitowski oraz Olga Drenda. Z drugim sezonem Podcastexu wracamy w sierpniu!

Przez większą część lat 90. polska publiczność była umiarkowanie zainteresowana kupowaniem biletów na polskie filmy. Nawet głośne przeboje, takie jak “Psy” czy “Młode wilki”, sprzedawały po plus-minus pół miliona biletów i w box office ulegały amerykańskim produkcjom. A potem w 1997 roku przyszedł “Kiler” i rozdupcył konkurencję zarówno lokalną, jak i zagraniczną - na film sprzedano 2,2 miliona (!) biletów. W latach 90. przebój Machulskiego udało się przebić jedynie “Panu Tadeuszowi” i “Ogniem i mieczem”, które weszły na ekrany 2 lata później. Ale liczb, które zrobiły superprodukcje Wajdy i Hoffmana (odpowiednio: 6 i 7 milionów widzów), nie udało się później pobić żadnemu innemu filmowi, czy z Polski, czy z zagranicy. To były kosmicznie (jak na polskie warunki) drogie projekty zrealizowane po to, by zarobić kosmiczne (jak na polskie warunki) pieniądze, również na uczniach szkół podstawowych i średnich. “Kiler” w tym towarzystwie prezentuje się jak ubogi krewny - zrealizowany za śmieszne (nawet jak na polskie warunki) 1,5 miliona złotych, nakręcony ekspresowo w 30 dni. A jednak pykło - i więcej polskich widzów było zainteresowanych opowieścią o taksówkarzu omyłkowo wziętym za mafijnego asasyna niż “Kosmicznym meczem” czy sequelem “Parku Jurajskiego”. Czemu Polacy tak pokochali “Kilera”? Jak wyglądała pierwsza wersja scenariusza? Którym aktorom i aktorkom Machulski rozruszał w 1997 karierę? I jak to było z tymi hollywoodzkimi planami na stworzenie remake’u? Zapraszamy do 51. odcinka Podcastexu, w którym gościnnie wystąpił krytyk filmowy Michał Piepiórka, autor książki "Rockefellerowie i Marks nad Warszawą. Polskie filmy fabularne wobec transformacji gospodarczej".

Dlaczego szkalujemy papieża? Czy mieliśmy w domu boazerię?  Czy pamiętamy naszą pierwszą wizytę w McDonaldzie? Czy Podcastex gumę Turbo żuł? Jaki był nasz ulubiony gadżet z "Kaczora Donalda"? I wreszcie: truskawki z ryżem czy z makaronem? Na te i inne pytania odpowiadamy w drugim Q&A Podcastexu nagranym po pierwsze z okazji 50. epizodu, po drugie z powodu stukniętego nam właśnie roku. Zapraszamy!

Jeśli Wasi starzy chodzili trochę wk*rwieni w maju i czerwcu 1992 roku, jeśli rzucali wtedy kurwami i kapciami w telewizor, a Wy musieliście trzy razy częściej sprzątać swoje pokoje, to opcji jest kilka. Mogło chodzić o czterdziestoprocentową inflację. Mogło chodzić o polską reprezentację piłkarską, która pod wodzą Andrzeja Strejlaua wdupiła ze Szwecją zero do pięciu. I mogło chodzić o noc teczek oraz odwołanie rządu Jana Olszewskiego - jedno z najgłośniejszych wydarzeń w polskiej polityce lat 90. Cóż, nie ukrywamy, że to lekko eksperymentalny odcinek. Chociaż nigdy w Podcasteksie nie unikaliśmy tematów politycznych, to zawsze komentowaliśmy je niejako “przy okazji” - a to wtedy, gdy na warsztat wzięliśmy książkę Janusza Korwin-Mikkego o wychowaniu dzieci, a to wtedy gdy trzeba było poopowiadać o Pawle Kukizie. Odcinek 49. jest natomiast poświęcony w całości konkretnemu wydarzeniu politycznemu, od którego mija właśnie 30 lat. Jak do niego doszło? Jakie mity wokół niego narosły? Jakie były konsekwencje tych mitów? Zapraszamy do 49. odcinka Podcastexu! 

„Która godzina? - pyta rodzina - Jak kraj jest wielki wszerz i wzdłuż” Tak, młodzież już nie pamięta, ale w latach 90. w Polsce nie było zegarków, czas odmierzaliśmy przy pomocy patyków wbitych w ziemię, zdani na łaskę światła słonecznego. NO DOBRZE, ALE TAK SERIO: historia „Tik-Taka” sięga jeszcze lat 80., a kwestie związane z czasem odgrywały w programie marginalną rolę. Chodziło o edukację, o rysowanie, o jajcowanie i, może przede wszystkim, muzykę! To z „Tik-Takiem” związane są narodziny słynnych Fasolek, to z „Tik-Taka” dowiadywaliśmy się, że każdy ma jakiegoś bzika, a mydło lubi zabawę. To „Tik-Tak” straszył nas „zmorą z telewizora” i mocno duchologiczną czołówką. W najnowszym odcinku nie tylko zachwycamy się piosenkami Fasolek, ale szukamy też odpowiedzi na pewne fundamentalne pytania: czy „Tik-Tak” zainspirował twórców Krainy Grzybów? Czy Jarosław Jakimowicz i Magdalena Ogórek to tak naprawdę Krzyś i Ciotka Klotka? Czy Jan Borysewicz myślał podczas występu w programie o alkoholu? Oraz: gdzie pracuje dziś Zając Poziomka? Naszą gadaninę wzbogacą wspomnienia Krzysztofa Marca, czyli samego PANA TIK-TAKA – dziękujemy za przyjęcie zaproszenia <3 Wszyscy gotowi? Można zaczynać? W takim razie zapraszamy serdecznie do odsłuchania 48. odcinka Podcastexu!

Droga Kasiu! Od roku wspólnie z moim kolegą prowadzę podcast. Opowiada on o latach 90. i omawiamy w nim różne zjawiska z tamtej dekady. Teraz wzięliśmy na warsztat czasopismo “Popcorn”, na łamach którego doradzałaś nastolatkom w kwestiach seksualnych i związkowych. Zdaniem polskiej prawicy Ty i Tobie podobne osoby z polskich czasopism dla młodzieży robiliście szatańską robotę - namawialiście polskie dzieciaki do używania antykoncepcji, do przedmałżeńskiego ślubu, do swobodnego decydowania się na aborcję. Jednak w wyniku researchu dowiedzieliśmy się, że to opinie mocno na wyrost, a “Popcorn” w kwestiach obyczajowych nie stronił od ZChN-owskiego wręcz konserwatyzmu. O prowadzonym przez Ciebie dziale “Listy do Kasi” rozmawiamy w 47. odcinku Podcastexu. Pozdrawiamy, Bartek z Warszawy i Mateusz z Krakowa. PS: Chętnie wymienimy się informacjami na temat zespołu De Mono. Zapraszamy do kontaktu!

Bohaterka dzisiejszego odcinka twierdzi, że Jenny, ma na imię Jenny, ALE TO NIEPRAWDA, bo tak naprawdę nazywa się Edyta Bartosiewicz i jest jedną z najlepszych polskich wokalistek lat 90. Są takie tematy, do których research idzie szybko i sprawnie, bo źródeł jest mnóstwo i jest z czego wybierać. O Edycie Bartosiewicz wiadomo niespecjalnie dużo – ślady informacji na temat jej dzieciństwa i młodości da się wyłuskać z wywiadów i artykułów prasowych z lat 90. Próżno szukać książek poświęconych jej czy jej twórczości. Nawet gdy zniknęła ze sceny po roku 2004, to było to zniknięcie tajemnicze, przez lata szczegółów nie udało się ustalić ani kolorowym magazynom, ani serwisom plotkarskim. Jednak wiele na temat jej przeszłości – i w jakiś sposób również przyszłości – znaleźć możemy w tekstach Bartosiewicz, zwłaszcza tych z jej polskojęzycznych płyt z lat 1994-98. Gdzieś tam pojawiają się wątki związane z dzieciństwem, skomplikowanym życiem uczuciowym, bulgoczącymi emocjami. Skąd wzięła się Edyta Bartosiewicz? Dlaczego malowała sobie podwójne brwi? Czemu zniknęła ze sceny? Co się z nią dzieje dziś? O tym rozmawiamy w 46. odcinku Podcastexu. Zapraszamy!