Waarom doet de Amerikaanse economie het zoveel beter dan de Europese?

Waarom doet de Amerikaanse economie het zoveel beter dan de Europese? 

Dit thema is al vaker besproken, maar volgens macro-econoom Edin Mujagić kun je deze vraag ‘niet vaak genoeg’ behandelen. Er zijn al veel verklaringen voor gegeven, maar het IMF (Internationaal Monetair Fonds) is met een nieuw inzicht gekomen. Namelijk dat ondanks de rentestijgingen door de Fed, de nettorentelasten van Amerikaanse bedrijven zijn gedaald. "Dat is een additionele verklaring voor dat grote verschil." 

Terug naar het begin: wat zijn de bekende verklaringen? 

Daarvoor moeten we onder meer kijken naar de steun voor bedrijven tijdens de covidpandemie. Die was in de VS net iets anders, waardoor de productiviteit na de lockdowns sneller op gang kwam. Daarnaast komen vrijwel alle grote technologiebedrijven uit Amerika, en bedrijven in de VS hebben doorgaans met minder regels te maken. Zeker als het gaat om milieu en klimaat, daar is Europa toch een beetje 'roomser dan de paus'. 

Wat hebben de rentelasten er volgens het IMF mee te maken? 

Het IMF heeft gekeken naar de balansen van Amerikaanse niet-financiële bedrijven, oftewel allesbehalve banken en verzekeraars. Hoe staan deze bedrijven er financieel voor? Hoeveel liquide middelen – cash – hebben ze? 

Wat blijkt, is dat bij veel Amerikaanse bedrijven de nettorentelasten de afgelopen jaren zijn gedaald, ondanks het feit dat de Fed de rente van nul naar ruim 5 procent heeft verhoogd. En ondanks het feit dat de kapitaalmarktrentes, oftewel de rente die bedrijven betalen, ook zijn opgelopen. 

Renteverhogingen remmen normaal gesproken een economie af, zeker als de rente van nul naar 5 procent stijgt. Maar dat hebben we in de VS dus niet gezien. Als bedrijven last krijgen van hogere rentes, worden investeringen vaak uitgesteld of afgesteld, en worden er minder mensen aangenomen of juist ontslagen. 

Hoe kan dat? 

Het blijkt dat bedrijven in de periode waarin de rente abnormaal laag was, anticipeerden op een mogelijke stijging. Net zoals een consument met een hypotheekrente van anderhalf procent probeert deze zo lang mogelijk vast te zetten, hebben bedrijven dit ook gedaan. Zij realiseerden zich dat een extreem lage rente vandaag, een extreem hoge rente morgen kan betekenen. 

Denken Amerikaanse bestuurders dan beter na dan Europese? 

Dat wil ik niet direct zeggen, maar dit is wel iets wat een CEO of CFO voortdurend moet doen. Het is misschien ingewikkeld en saai, maar een bedrijf kan het zich niet veroorloven níet na te denken over de macro-economische omgeving. Die luxe hebben ze niet, want een bedrijf heeft misschien geen invloed op de externe omgeving, maar wat zich daar afspeelt, heeft wel degelijk invloed op het bedrijf. 

Amerikaanse bedrijven hebben dit ingezien en daarnaast ook veel geld opzijgezet, waardoor ze zelfs profijt hebben gehad van de hoge rentes. Hun rente-inkomsten zijn juist gestegen. 

Het gevolg daarvan is dat er nauwelijks bedrijven waren die investeringen uitstelden door de hoge rentes. Alles ging door. Als je dat vergelijkt met Europa, is dat een wereld van verschil. Anticiperen kan enorm veel opleveren. En dat betekent dat macro-economie en geopolitiek steeds meer de boardroom binnensluipen. 

CEO's moeten continu de vertaalslag maken en nadenken over hoe hun onderneming immuun kan worden voor problemen zoals energievoorziening of oplopende rentes. De verhouding tussen vreemd en eigen vermogen moet daarbij goed in de gaten worden gehouden, want hoe meer vreemd vermogen, des te minder immuun je bent voor ontwikkelingen in de omgeving. 

 

 

See omnystudio.com/listener for privacy information.