Student Jason Bhugwandass over zijn strijd tegen de gesloten jeugdzorg | Het Uur
Jan 31, 2025
auto_awesome
Jason Bhugwandass, onderwijzer en ervaringsdeskundige, deelt zijn strijd tegen de gesloten jeugdzorg waar hij zelf als tiener verbleef. Hij bespreekt zijn persoonlijke trauma's en de aanhoudende dilemma's binnen dit systeem. Bhugwandass pleit voor blijvende veranderingen en betere geestelijke gezondheidszorg. Zijn ervaringen met prestatiedruk en de impact van social media op jongeren komen aan bod. Ook reflecteert hij op zijn studie psychologie en de tekortkomingen van mentale gezondheidsdiagnoses.
Jason Bhugwandass deelt zijn traumatische ervaringen in de gesloten jeugdzorg, die hem motiveerden om voor verandering te vechten.
De podcast benadrukt de ernstige misstanden binnen de gesloten jeugdzorg, waaronder geweld en gebrek aan gespecialiseerde hulp voor jongeren.
Bhugwandass pleit voor een empathische aanpak in de geestelijke gezondheidszorg, waarin jongeren niet worden gelabeld maar gehoord worden in hun behoeften.
Deep dives
De Overgang van Gesloten Jeugdzorg naar Onderzoek
Jason Bougwandas, een voormalig inwoner van een gesloten jeugdzorginstelling, heeft de afgelopen jaren gestreden voor de afschaffing ervan. Zijn eigen traumatische ervaringen hebben hem gemotiveerd om veranderingen te eisen en een rapport te schrijven dat de misstanden in deze instellingen blootlegt. Bougwandas benadrukt dat, hoewel de gesloten jeugdzorg nu stopt, de problemen nog lang niet zijn opgelost. De overheid heeft tot nu toe niet adequaat gereageerd, en de benodigde nazorg voor voormalige bewoners blijft ontbreken.
Trauma en PTSS door Opsluiting
Bougwandas spreekt openhartig over de psychologische gevolgen van zijn tijd in gesloten jeugdzorg, waaronder posttraumatische stressstoornis (PTSS). Hij legt uit dat de langdurige opsluiting en isolatie niet alleen trauma's veroorzaken, maar ook een gevoel van onvrijheid, zelfs nadat iemand vrijkomt. De conditionering die plaatsvindt in een instelling, waar alles moet worden gevraagd en waar men constant in een gecontroleerde omgeving verkeert, leidt tot blijvende gevolgen. Bougwandas benadrukt dat de ervaring van opsluiting een diepe impact heeft op jongeren, die vaak niet weten hoe ze hun nieuwe vrijheid moeten begrijpen en beleven.
Misstanden binnen de Gesloten Jeugdzorg
In het gesprek komen de ernstige misstanden binnen de gesloten jeugdzorg aan bod, waaronder geweld, vernedering en ongelijke behandeling van jongeren. Bougwandas stelt dat de gesloten jeugdzorg niet de gespecialiseerde zorg biedt die wordt beloofd, en dat de medewerkers in deze instellingen vaak niet opgeleid zijn voor het bieden van hulp. Er worden schokkende voorbeelden gegeven van de behandeling van jongeren, zoals extreem lange perioden van opsluiting en gebrek aan persoonlijke aandacht. Deze ernstige tekortkomingen staan in schril contrast met de intentie om jongeren te helpen.
De Rol van Labels en Diagnoses
Bougwandas bespreekt hoe diagnoses en labels in de psychiatrie jongeren kunnen schaden in plaats van helpen. Door meerdere diagnoses op basis van symptomen te plakken, wordt het voor jongeren moeilijker om toegang te krijgen tot effectieve zorg. Hij pleit voor een meer empathische benadering, waarbij hulpverleners daadwerkelijk luisteren naar wat jongeren nodig hebben in plaats van hen te categoriseren. Dit zal niet alleen de kwaliteit van zorg verbeteren, maar ook de ervaringen van jongeren positief veranderen.
Veranderende Perceptie van Jeugdzorg
Het verhaal van Bougwandas benadrukt de noodzaak om de jeugdzorg en de samenleving te heroverwegen. Hij argumenteert dat de huidige systemen geen recht doen aan de behoeften van kwetsbare jongeren en dat er een fundamentele verandering nodig is. Bougwandas ziet de drukte en prestatiedrang van de moderne samenleving als bijdragend aan de problemen die jongeren ervaren. Omdat hij nu studeert en kennis vergaart, hoopt hij een rol te spelen in het verbeteren van de geestelijke gezondheidszorg voor toekomstige generaties.
Op zijn zestiende belandde Jason Bhugwandass in de gesloten jeugdzorg. Waar hij hulp en warmte zocht, kreeg hij een koude isolatiecel. Toen de deur van die cel weer openging, begon zijn missie: het sluiten van de zwaarste vorm van gesloten jeugdzorg. En dat is hem gelukt.
In gesprek met Pieter van der Wielen vertelt hij hoe de trauma’s uit die periode nog steeds doorwerken, hoe hij onderzoek deed naar de gesloten jeugdzorg en hoe hij verandering wist te realiseren. Daarnaast vertelt hij over zijn leven ‘buiten’: zijn studie, zijn toekomstplannen en zijn streven om te leven zonder opgelegde labels.
Heeft u vragen, suggesties of ideeën over onze journalistiek? Mail dan naar onze ombudsman via ombudsman@nrc.nl.
