Het fossiele brandstof feest is voorbij – Ronald Rovers

Vandaag het gesprek met Ronald Rovers. Ronald heeft meer dan 35 jaar ervaring in duurzaam bouwen en stedelijke duurzaamheid, en rond 25 jaar in het internationale veld. De belangrijkste focus ligt op "Zero impact Built Environments", in onderzoek, onderwijs en als adviseur. Ronald heeft als professor aan verschillende universiteiten gewerkt en loopt sinds 30 jaar parallel aan zijn eigen onderzoeksbureau. Hij was actief in vele internationale projecten. en initiatiefnemer en organisator van de 1e Wereldconferentie Duurzaam Bouwen in 2000, in Maastricht. Momenteel runt hij zijn eigen onderzoeksbureau, geeft masterclasses en lezingen en publiceert, in 2018 verscheen het boek “Gebroken Kringlopen”, in 2019 gevolgd door de Engelse versie “People vs Resources”. Laten we beginnen… In gesprek met Ronald leerde ik: Een Duits architecten bureau die een kantoor en woonhuis heeft ontwikkeld en opgeleverd waar geen verwarmingsinstallatie in zit. We hebben de neiging om verwarming en lucht klimaat technisch op te lossen, maar het kan ook anders door dingen weg te halen. We leven op een eindige aarde, zegt Ronald Rovers in zijn boek Gebroken kringlopen. Ook wat grondstoffen betreft, of het nu gaat om zeldzame metalen of zand, raken de eindige voorraden uiteindelijk uitgeput. Als we op een volhoudbare, duurzame manier willen omgaan met grondstoffen, zullen we drastische keuzes moeten maken. Ook als dat een lager welvaartsniveau inhoudt. Een grachtenpand uit 1900 verbruikt evenveel energie als een huis uit 2000. Dat komt omdat we in 1900 maar een kamer verwarmden en alleen ‘s avonds, nu verwarmen we het hele huis voor een groot gedeelte van de dag. Technisch is het wel slim maar we zijn er in energieverbruik niet op vooruit gegaan ondanks alle energiebesparingscampagnes. We hebben ons comfort verhoogd. In deze tijd met de energie- en klimaatcrisis moeten we op koude dagen zoveel mogelijk in een kleine ruimte leven en alleen deze ruimte verwarmen. In de winter, als er gebrek aan hernieuwbare energie is, moet je niet willen leven als god in Frankrijk. Dus voor wonen, net als voor voedsel, rekening houden met de seizoenen. De bouw verandert traag, het helpt wanneer de overheid oplegt dat we alleen nog maar nul-energie woningen bouwen. De kern wordt geïsoleerd en niet de hele woning (bij bestaande woningen). In de winter als het echt koud is, het kantoor mijn huis ook niet verwarmen maar in de woonkamer of keuken gaan werken. We hebben vooral een materiaal probleem, meer nog dan een energieprobleem. We kunnen beter een houten lantaarnpaal gebruiken dan een van aluminium. De techno-optimisten - die technologie willen gebruiken om een probleem op te lossen, maar vermenigvuldig het eens met 8 miljard mensen. De IPCC zegt dat de 1,5 graad al niet meer haalbaar is, Ronald zegt dat de 2 graden ook niet meer mogelijk is. We redeneren vooral in reducties, dat een techniek de CO2 procenten omlaag brengen. Het lastige is dat het cumulatief is. Je moet de jaarlijkse uitstoot bij elkaar optellen, dan zie je dat we over een paar jaar al door het maximale plafond van de CO2 die de aarde kan verwerken. Over 8 jaar zitten we op dat 2 graden budget, dan moeten we dus op nul uitstoot zitten. Alles dat geprojecteerd wordt naar de toekomst, vertrouwd Ronald niet. Anders reken je je nu al rijk met iets waarvan je niet weet dat het in de toekomst werkelijk gebeurt. Wat echt helpt is dat de energieprijzen omhoog vliegen. Dat moet je dus niet generiek vanuit de overheid willen compenseren. Zo gaan mensen eerst investeren in de zomer/winterwoning in plaats van vliegen. De prikkels die verandering mogelijk maken. Die moet je ook laten gebeuren anders ben je aan het uitstellen en dan wordt de klap harder. Musk is een gewiekste autodealer. Nieuwe auto’s zijn onzin. Bouw bestaande auto’s om met een elektrische aandrijving. Amsterdam heeft 50.000 laadpalen nodig als iedereen een elektrische auto heeft....