“Er is een voortdurende dialectiek tussen de pure verwondering en de redenerende en systematiserende verwerking ervan. In deze dialectiek speelt het filosofisch denken zich af.”
Op deze manier drukte de Nederlandse filosoof Cornelis Verhoeven uit dat de verwondering over dát iets er is niet overschaduwd moet worden door de vraag naar wát en waarom iets is.
Waarom noemde hij de waaromvraag “de duivelsvraag”?
Op welke manier verzette hij zich tegen parmantig denken?
Waarom kunnen we hem met recht een filosoof noemen, in plaats van een filosofoloog?
Te gast is Wil Derkse
De denker die centraal staat is Cornelis Verhoeven