MC 13 - Absence of proof is not proof of absence. Het is een bekende leus die ons scherp moet houden binnen de evidencebasedmedicine-religie die heersend is in de zorg. Vrijwel iedereen is het erover eens dat idealiter behandeling A in een gerandomiseerd onderzoek wordt vergeleken met behandeling B en dat dan de beste/meest doelmatige/meest veilige behandeling superieur wordt verklaard. Maar wat doen we totdat die studies er zijn? Per definitie niet toepassen, het aan de dokter overlaten of wellicht zelfs aan de patiënt als het in de categorie ‘baat het niet, dan schaadt het niet’ valt?
