Dat machtsverhoudingen in de wereld verschuiven, betekent niet dat we acute dreiging uit China hoeven te voelen. In de nazit stelt dr Kelder aan dr. Friso Stevens de hamvraag: is er een nieuwe wereldoorlog aanstaande? De parallellen met 1913 vallen volgens Stevens wel degelijk te trekken. Een cursusje Chinees voor gevorderden.
-----
Lijst met namen (toelichting van dr. Friso Stevens)
Deng Xiaoping: de tweede 'paramount leader' (de de facto dominante leider nadat hij de interne partij struggle won van de door Mao's benoemde opvolger, Hua Guofeng -- eind jaren 70 tot midden jaren 90).
Li Peng: conservatieve hardliner die premier was en de opdracht van Deng uitvoer om de protesten op het Plein van de Hemelse Vrede neer te slaan.
Jiang Zemin: sociaal-conservatief en partij loyalist. Werd na de Tiananmen Square Massacre haastig benoemd als opvolger van de sociaal-liberale algemeen secretaris Zao Ziyang (die samen met Wen Jiabao naar de studenten op het plein ging om ze tot een compromis te brengen).
Het zijn Jiang and Li geweest die beslissend zijn geweest in het in het 17e Staand Committee van het Politburo (2007-2012) brengen van conservatieven, waaronder Xi Jinping and Zhou Yonkang. Assertief nationalisme in het buitenland beleid is de andere kant van diezelfde conservatieve munt.
Zeng Qinghong -- zat in het Politburo en lange tijd op het Organisatie Departement, dat verantwoordelijk is voor de benoemingen van het Centraal Commiteé (200+ leden, waar de 7 leden van het Staand Commiteé en de overige 18 leden van het Politburo ook deel van uitmaken). Hij was liberal-leaning maar ook de rechterhand van Jiang.
Met andere woorden: het pad naar Chinese assertiviteit, dat startte in 2009-2010 toen Hu Jintao en zijn rechterhand Wen Jiabao samen met Xi Jinping en Zhou Yongkang in het hoogste beslisorgaan van het land zaten, de Staand Commiteé van het Politburo.