Wat wil May? Een overeenkomst met Brussel om de douane-unie en het verkeer van goederen in gewone taal: vrijhandel voort te zetten. De feitelijk allang vleugellamme Brexit-onderhandelaar David Davis en de bombastische blaaskaak Boris Johnson konden daar niet mee leven. Dan wordt Groot-Brittannië een soort kolonie van Europa, vinden zij, en dat blokkeert Britse handelsverdragen met bijvoorbeeld de VS en China. Ook twee vicevoorzitters van Mays Conservatieve Partij traden gisteren af.
De Brusselse gevestigde orde morde al meteen, want Mays plan zou betekenen dat de Britten de krenten uit de pap halen, de lusten van het EU-lidmaatschap behouden en de lasten ontlopen. Het zou een zachte Brexit worden, en niet een harde Brexit, dus de opgestoken middelvinger naar Brussel van Boris Johnson en consorten. De EU zou kolossale concessies moeten doen, want als de Britten mee blijven doen zonder mee te doen, is dat voor Brussel heel moeilijk verteerbaar.
Maar nu even praktisch. Voor de Europese landen, en in elk geval voor het bedrijfsleven, is een voortgezette douane-unie zeer wenselijk. Voor een land als Nederland, dat zich enorme zorgen maakt over de dreiging van verstoorde handel met het Verenigde Koninkrijk, is het even slikken, maar uiteindelijk gunstig. Eurosceptici, die de EU hooguit willen zien als een groep landen met goede economische banden, krijgen in feite hun zin, en kunnen zon Brexit-model kopiëren voor hun populistische campagnes in eigen land. Al spreekt Thierry Baudet, die ik erover belde, mij tegen. Hij blijft een Johnson-fan en ziet Theresa May in het ravijn tuimelen. Een harde Brexit dus.
Hoe dan ook: alles staat of valt met de reactie van de 27 EU-landen op het voorstel van May. Zegt Brussel keihard nee, of bijt het door de zure appel heen en zegt iets waarop we al bijna twee jaar wachten: laten we praten?
See omnystudio.com/listener for privacy information.