De film 'Drie dagen vis' verkent de beladen emoties en ongemakkelijke stiltes tussen een vader en zoon tijdens jaarlijkse ontmoetingen.
Peter Hogendoorn baseert zijn script op persoonlijke ervaringen en legt de nadruk op de impact van onverwerkte emoties en rouw.
De authentieke locaties in de film versterken de emotionele diepgang, waardoor de verbinding tussen verleden en heden tastbaar wordt.
Deep dives
De complexe relatie tussen vader en zoon
De film 'Drie dagen vis' verkent de complexe dynamiek tussen de hoofdpersonages Dick en zijn vader Gerrie, die elkaar slechts één keer per jaar ontmoeten. Gerrie, die lijdt aan COPD en in Portugal woont, komt naar Nederland voor jaarlijkse medische afspraken, maar de ontmoetingen zijn beladen met ongemakkelijke stiltes en onverwoorde emoties. Tussen de glimlach en de praktische gesprekken door, schuilt er een diep verlangen naar herkenning en verbinding. Het ontbreken van communicatie benadrukt de liefde en de gemiste kansen in hun relatie, wat resulteert in een ontroerende en dramatische weergave van vader-zonbanden die niet in woorden zijn te vangen.
Inspiratie vanuit het persoonlijke leven
Peter Hogendoor, de regisseur van de film, put uit zijn eigen ervaringen en schreef het script als reactie op de momenten van afscheid en de relatie met zijn eigen vader. Een cruciale inspiratiebron blijkt de opmerking van zijn producent te zijn, die opmerkte hoe ontroerend het is om te zien hoe Hogendoor en zijn vader elkaar begroeten op het station, met veel onuitgesproken woorden. Dit leidde tot de ontwikkeling van een scène waarin twee mensen tegenover elkaar staan en ondanks hun fysieke nabijheid emotioneel op afstand blijven. De film tracht de essentie van menselijke interactie vast te leggen zonder expliciete dialoog, wat de kracht van lichaamstaal en subtiele nuanceringen benadrukt.
Situaties zonder duidelijke plots
De film kenmerkt zich niet door een traditioneel plot, maar door een reeks gebeurtenissen die samen de onderliggende thema's van rouw en verbinding blootleggen. De hoofdpersonages ondernemen alledaagse activiteiten, zoals bezoeken aan artsen en het eten bij familie, die verwikkeld zijn met gevoelens van verlies en verlangen. Dit geeft de film een realistische kwaliteit, waardoor kijkers zich kunnen identificeren met de uitdagingen van de karakters en de moeilijkheden die voortkomen uit onverwerkte emoties. De eenvoud van de scènes zorgt ervoor dat de intenser aanvoelt, terwijl ze verder gaan dan oppervlakkige interacties.
Generatiekloof en communicatieproblemen
De film onderzoekt ook de generatiekloof tussen Dick en Gerrie, met verschillende benaderingen van emoties en communicatie. Gerrie, als vertegenwoordiger van een oudere generatie, heeft moeite om gevoelens en kwetsbaarheden te uiten, terwijl Dick zich in een andere, meer emotioneel bewuste wereld bevindt. Dit resulteert in een spanningsveld waarin Dick verlangt naar diepere gesprekken, maar nog steeds vastloopt in de onvermijdelijke afstand die zijn opvoeding met zich meebrengt. Het karakter van Dick toont hoe onverwerkte rouw en opvoeding invloed hebben op zijn huidige leven en keuzes, wat de diepte van de personages verder versterkt.
Authenticiteit en locatie
Hogendoor benadrukt het belang van authenticiteit door locaties te gebruiken die resoneren met zijn persoonlijke verleden, zoals de kelder van zijn grootmoeder. Door echte, relevante settings te kiezen voor de film, stelt hij zich open voor de emotionele impact die deze ruimtes hebben op de karakters. Dit resulteert in een film die niet alleen de verhaallijnen van de personages laat zien, maar ook het culturele en emotionele gewicht van de plekken die ze bezoeken. De combinatie van een authentieke setting en de interpersoonlijke dynamiek laat de kijker meer inzicht krijgen in de diepten van het verleden en de complexiteit van menselijke relaties.
Peter Hogendoorn is scenarist en regisseur. Hij maakte korte films als ‘Wes’(2009) en ‘Show me Love’(2012). Zijn eerste lange speelfilm ‘Tussen 10 en 12’(2015) won op het Nederlands Film Festival het Gouden Kalf voor beste scenario. Zijn nieuwe film 'Drie dagen vis' is een zwart-wit tragikomedie over een vader-zoonrelatie van weinig woorden. De film ging na een internationale tour langs filmfestivals in Nederland in première tijdens IFFR 2025 en draait binnenkort in de bioscopen.
Lotje IJzermans gaat met Peter Hogendoorn in gesprek.
Remember Everything You Learn from Podcasts
Save insights instantly, chat with episodes, and build lasting knowledge - all powered by AI.
