Op de Nationale Feestdag hebben gewone stervelingen maar één keer in de vijf jaar vrij, maar ambtenaren mogen de vreugde van de vrijheid elk jaar vieren, 'met behoud van salaris', zoals het in hun cao en op hun website staat.
Vrijwel elk fatsoenlijk land heeft een nationale feestdag, meestal ter gelegenheid van het einde van de bezetting, zoals Frankrijk, België, Italië, Letland, Polen en andere Oost-Europese landen. Of ze vieren de overwinning op de vijand, zoals de Britten. Of het welslagen van een revolutie tegen een koloniale onderdrukker, zoals de Amerikanen met hun Vierde Juli.
Een toefje overdreven
Wij hebben elk jaar Bevrijdingsdag, ter viering van de Geallieerde overwinning op de meest brute bezetting en enige geïndustrialiseerde massamoord in de geschiedenis, maar vier van de vijf jaar werken we gewoon door. Want het moet niet te gek worden, vinden de werkgevers. Zon vrije dag kost, hebben organisaties als VNO-NCW uitgerekend, één tot anderhalf miljard euro. Geen idee hoe ze aan dat bedrag komen. Het lijkt me, met een bruto nationaal product van ruim 800 miljard, een toefje overdreven, maar niemand spreekt het tegen. Ja, zeggen de werkgevers, voor ons mág het, maar dan moeten de werknemers de vrije Tweede Pinksterdag inleveren.
Er is geen groter goed dan vrijheid, en de enige wijze om vrijheid te vieren is door feestelijk vrij te zijn. De regering maakt zich ervan af met de stelling dat het een kwestie is tussen werkgevers en werknemers. Behalve dan voor ambtenaren. Voor hen is het een vrije dag - een verplichte vrije dag.
Over Bernard Hammelburg
Buitenlandcommentator Bernard Hammelburg gaat in zijn column in op de zaken van wereldbelang en plaatst de internationale politiek in context. Luister live woensdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/bernard-hammelburg, Apple Podcast of Spotify.
See omnystudio.com/listener for privacy information.