Zoals Reuters terecht schrijft, staat Assad er beter voor dan vóór de represaille, al is het alleen door de twijfel in de westerse wereld over het Amerikaans-Frans-Britse bombardement. Want er zijn alleen maar een paar gebouwen geraakt, en wat kan dat Assad schelen, in een land waar de meeste gebouwen in puin liggen, en waar hij al zowat heeft gewonnen?
Van de westerse reactie druipt de twijfel over het bombardement af. De Grieken waren mordicus tegen, bijvoorbeeld. Maar ook Nederland worstelde ermee. De boodschap van het kabinet, verwoord door minister van Defensie Ank Bijleveld, was dat ons land begrip had voor de represaille. In gewone taal: we zijn eigenlijk tegen, maar als de Amerikanen, Fransen en Britten zo drammen, dan gooien wij de kont niet tegen de krib. En het moest proportioneel moest zijn. Wat is proportioneel in een land waar de massamoordteller op een half miljoen staat?
Intussen doet Nederland nog steeds met vier F16s mee aan de door Amerika geleide missie in Syrië. Op vrijdagmiddag om vier uur, vlak voor het bombardement, kwam Defensie nog met een door niemand opgemerkt persbericht waarin het succes van de Nederlandse deelname werd onderstreept, maar heel nadrukkelijk in de strijd tegen IS. Boodschap: ja, we vechten in Syrië, maar met dat gedoe met die kruisraketten hebben we helemaal niets te maken. Nederland loopt spitsroeden, door in de Veiligheidsraad mee te buigen met Amerika, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk, maar verder in woord en gedrag zijn snor te drukken.
Dat is heel verstandig, want de drie landen die de aanval uitvoerden hadden andere motieven. Theresa May moest wel, na de aanslag op de Russische spion Skripal. Trump moest wel, want anders werd hem Obama-slapte verweten, en hij wist dat het dodelijke boek van oud-FBI-directeur Comey een dag later zou verschijnen. En Macron moest wel, want die ziet zichzelf, bij ontstentenis van traditionele Amerikaanse regie, als de nieuwe wereldleider. Dan denk je als Nederland: je bent wel bondgenoot, maar je bent niet gek. Of anders gezegd: we zijn bondgenoot, maar proportioneel. Deeltijdbondgenoot, dus.
In De Wereld volgens Hammelburg beantwoordt Bernard Hammelburg elke zaterdag vijf vragen over een internationaal thema. Heb je een onderwerp voor hem? Mail BNR: onlineredactie@bnr.nl
See omnystudio.com/listener for privacy information.