Zozeer als Obama en Trump van elkaar mogen verschillen, over het spelen van de politieagent van de wereld dachten ze er hetzelfde over. Het lukte Obama niet om uit de Afghanistan-draaikolk te komen die hij van George Bush had geërfd sterker nog, geen enkele president was ooit zo lang in oorlog als Obama. Trump worstelt op zijn beurt met de erfenis van Obama, waarvan hij dolgraag af wil, maar ook bij hem wil het maar niet lukken. 'Totale geldverspilling, en we verliezen sowieso', was al jaren zijn mantra.
In plaats van inpakken en wegwezen, heeft hij nu naar zijn generaals geluisterd en besloten de Amerikaanse troepenmacht in Afghanistan juist uit te breiden. Hij heeft niet de illusie dat de Taliban, die ongeveer de helft van het land in handen hebben, kunnen worden verslagen, maar wil twee dingen: het dwarsliggende Pakistan dwingen om harder tegen de Taliban op te treden, en de verdere opmars van Al Qaeda en IS in Afghanistan belemmeren.
De oorlog is in zijn zestiende jaar, de langste waarin Amerika ooit is betrokken. De kosten gaan het menselijke voorstellingsvermogen te boven. De Amerikaanse teller staat op 2.400 gesneuvelde soldaten, en aan uitgaven op ruim één biljoen dollar, dat is gerekend vanaf 2001 180 miljoen dollar per dag. Dat is een hoop geld voor een niet gewonnen en dus verloren oorlog.
De ironie ontgaat Trump niet, en hij geeft toe dat de beslissing tegen zijn instinct ingaat. Want hoeveel banen zou hij met dat geld wel niet kunnen creëren, en wat zou hij zoal vrij kunnen maken voor belastingverlaging en verbetering van de infrastructuur. Het moet een bitter besluit zijn geweest. 'America first', had hij beloofd. Niet 'Afghanistan first'.
See omnystudio.com/listener for privacy information.