De ethiek van technologie in eenzaamheid

De spreker reflecteert op de implementatie van technologie, zoals knuffels met AI, voor eenzame ouderen. Ze voelt een dubbel gevoel; aan de ene kant verdriet en pijn omdat ze vindt dat mensen slecht voor elkaar zorgen, en aan de andere kant een oordeel dat er altijd een betere manier zou zijn dan technologie. Ze overweegt of in een ideale wereld, zonder wachtlijsten, deze technologie nog steeds nodig zou zijn. De spreker realiseert zich dat niet iedereen een passend persoon kan vinden om de eenzaamheid te verlichten. Ze visualiseert een utopische wereld waarin technologie niet nodig is door meer liefdevol en beschikbaar te zijn voor elkaar, maar erkent dat zelfs in die wereld ruimte kan zijn voor technologische oplossingen zoals chatbots.