De Wereld | BNR

Donald Show De Democraten vertrouwen de Amerikaanse minister van Justitie Barr niet meer vanwege de gang van zaken rondom het Mueller rapport. Onze correspondent Jan Postma vanuit Washington over of dit wel zo'n slimme zet is van de Democraten. Blik op Europa En Polen weigert migranten op te nemen die via de Middellandse Zee naar Europa komen, maar voor andere groepen staat de Poolse grens gewoon open. Een verslag van Jesse Pinster vanaf de Oekraïense grens over wie dan wel wordt toegelaten,See omnystudio.com/listener for privacy information.

De essentie in het Verenigd Koninkrijk is de onmacht om coalities te sluiten. Het Engelse parlement bestaat sinds 1215 en het Britse sinds 1707, en al die eeuwen is het gedomineerd door twee partijen, met nog wat klein grut in de marge. En die twee partijen zien elkaar als bittere vijanden. Wat Theresa May, de Tory-premier, nu probeert om de Brexit-deal te redden is onderhandelen met Labourleider Jeremy Corbyn. Je zou zeggen: als ze dat twee jaar geleden hadden gedaan, waren ze er allang uit. Maar voor een Tory-leider is praten met Corbyn zoiets als het omarmen van Kim Jong-un, en andersom. Tenminste, als je de reacties hoort. Een potentiële ramp', noemen de Brexiteers in Mays partij het. En Labour-partijbonzen over Jeremy Corbyn: De man die de geschiedenis in gaat als de leider die de partij in stukken brak. In de stokoude Britse traditie is de tegenpartij niets meer of minder dan de aartsvijand. Als je daarmee zaken doet, ben je een verrader. Het meest opmerkelijke land met een tweepartijenstelsel is natuurlijk Amerika, waar Democraten en Republikeinen in een soort permanente staat van oorlog verkeren. In de periode-Obama had de Republikeinse meerderheid maar één doel: het saboteren van de Democratische agenda, en in de periode-Trump is het precies andersom. Voor elk onderwerp immigratie, medische zorg, defensie, inkomensverschillen, belasting duiken politici in een soort permanente razernij in hun loopgraven. Het is oorlog zonder krijgsgevangenen. In Amerika vinden Democraten en Republikeinen dat de migratiecrisis aan de Mexicaanse grens acuut is. Dus je zou zeggen: Trump en Pelosi, ga om tafel zitten en los het op. Maar dat is vloeken in de kerk. Net zoals Theresa Mays terechte poging om een Brexitramp te voorkomen door met Corbyn te praten. Het stuit op een muur van haat. Wat hebben wij het, met al die kleine partijtjes Partij voor de Dieren, 50Plus, SGP, ChristenUnie, PVV, DENK, en die iets minder kleine, VVD, CDA, D66, PvdA, SP, GroenLinks en Forum toch mooi voor elkaar. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Blik op Europa In Oostenrijk pakt premier Kurz de controle over de veiligheidsdiensten. En dat terwijl de diensten eigenlijk aan zijn FPÖ-ministers moeten rapporteren. Europaverslaggever Jesse Pinster over wat daar achter zit. See omnystudio.com/listener for privacy information.

De redenering is ongeveer zo: de gevestigde orde houdt krampachtig vast aan zijn eigen macht, en verwaarloost het belang van de burger. Drain the swamp, bagger het moeras leeg, was de strijdkreet van outsider Donald Trump. En zo koos Frankrijk Emmanuel Macron, Canada Justin Trudeau, Slowakije Zuzana Caputova en Oekraïne in elk geval in de eerste ronde de komiek Volodymyr Zelensky. Maar klopt die redenering ook? Ik geloof er niets van. Trump ruimt geen moeras op, maar creëert er een, Trudeau is verwikkeld in een corruptieschandaal, Macron is erin geslaagd ruzie te krijgen met links, rechts en het midden. En bovendien: niemand wordt als politicus geboren, en als hij het eenmaal is, wordt hij per definitie onderdeel van de gevestigde orde. Je bent eigenlijk alleen outsider tijdens je campagne, daarna wordt je net zon insider als alle anderen. Wat is er eigenlijk mis met die gevestigde orde? Waarom heet een politicus die zijn werk goed en graag doet een plucheklever? Ik draai het liever om: niks mis met een ervaren politicus die wordt herkozen. Het is ook hip om te fantaseren over een zakenkabinet. Die gedachte is gebaseerd op de onbewezen veronderstelling dat het land langs de afgrond marcheert en beter af is met een generaal als minister van Defensie, een arts op Volksgezondheid, een rechter op Justitie, en een boer op Landbouw. Nederland heeft het in de 19de en 20ste Eeuw enkele keren geprobeerd, en dat werden catastrofes in onze parlementaire geschiedenis. Het vijfdekabinet-Colijn viel in1939 al na drie dagen, tijdens het eerste Kamerdebat. Dat is ook logisch, want moderne democratieën kiezen volksvertegenwoordigers en daarmee ministers uit hun midden, gewone burgers dus die, net als de kiezers, leken zijn. Een échte outsider zou zeggen: ik doe het voor één termijn, schud de politiek eens lekker op, en ben dan weg. Maar zulke outsiders die bestaan niet. Het zijn gewoon aspirant-plucheklevers. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Vijf jaar na de annexatie van de Krim zijn de verhoudingen tussen Rusland en het Westen sterk verzuurd. Hoe staat dat land ervoor en willen de Russen zich nog verder gaan mengen in de aangelegenheden van landen als Oekraïne? En hoe moet de EU zich opstellen tegenover Rusland, zeker nu Amerika niet meer de partner is die het ooit was? Kijk De Grote Ruslandshow terugSee omnystudio.com/listener for privacy information.

Op FoxNews, de roeptoeter van de president, na, hing over bijna alle media een grauwsluier. Urenlang mopperden deskundigen en commentatoren dat Mueller niet duidelijk was over de verdenking van machtsmisbruik, en dat minister Barr van justitie, die geen aanwijzingen ziet voor machtsmisbruik, simpelweg niet deugt omdat hij door Trump is benoemd. Democraten kraaiden al vóór de publicatie dat zij het volledige rapport eisen waar de meeste Republikeinen het trouwens roerend mee eens zijn zonder dat er aanwijzingen zijn dat de minister dat wil tegenhouden. De boodschap is: we laten Trump niet met deze schijnoverwinning wegkomen. Nu is dat de manier waarop het spel in de VS wordt gespeeld. Tijdens de regering-Obama hebben de Republikeinen de president acht jaar lang systematisch getreiterd, geblokkeerd en verdacht gemaakt. Nu komt de wraak. De vraag is wat het de kiezer kan schelen? Bijna niets, zeggen de peilingen. De gemiddelde Amerikaan vindt al dat onderzoek oninteressant. Daar is niets nieuws aan. Richard Nixon werd in 1972, op het hoogst van het Watergate-schandaal, met overweldigende meerderheid herkozen. Bill Clinton zat middenin de Whitewater-vastgoedaffaire, toen hij in 1996 werd herkozen. Voor de rechtbank in New York loopt een ander onderzoek, wegens fraude, belastingontduiking en misschien corruptie. Dat is veel gevaarlijker voor Trump dan dat hele Mueller-onderzoek. Maar zal het de verkiezingen van volgend jaar beïnvloeden? Ik geloof er niks van. Is er dan geen serieuze kritiek op Trump? Wis en waarachtig. Met zijn onophoudelijke stroom van verdachtmakingen, ordinaire scheldpartijen en klinkklare leugens stoot hij heel veel kiezers af. Zijn aanzienlijke achterban blijft hem trouw, maar om verkiezingen te winnen, heb je het politieke midden nodig, en dat jaagt hij de gordijnen in. Dus spannend genoeg allemaal. De anti-Trumpisten doen er beter aan hem aan te pakken op zijn politieke fouten dan collectief in de rouw te gaan over een rapport dat anders uitvalt dan ze hoopten. Want ze hoopten dat de man die Amerika zelf heeft gekozen, zou worden ontmaskerd als misdadiger.See omnystudio.com/listener for privacy information.

En de Israëlische premier Netanyahu wordt met de verkiezingen in zicht geteisterd door een corruptieschandaal. Of dat hem op gaat breken bespreken we met Paul Brill, columnist bij Het Parool. Blik op Europa De Europese liberale familie ALDE, waar ook D66 en VVD deel van uitmaken, schuift maar liefst zeven spitzenkandidaten naar voren voor de Europese verkiezingen. Daarover europaverslaggever Jesse Pinster. Donald Show En het zal momenteel niet zo gezellig zijn in huize Conway. President Trump haalde keihard uit naar George Conway, de man van Kellyanne Conway, die een medewerker en vertrouweling is van The Donald. Amerikacorrespondent Jan Postma vertelt erover. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Het kabinet steunt Ardern, maar het is nog maar helemaal de vraag of ze ook haar parlement meekrijgt,want Nieuw-Zeelanders doen aan ongeveer dezelfde, bijna religieuze wapenverheerlijking als Amerikanen en Canadezen. In onze ogen is dat verwerpelijk, en bestaat er geen twijfel dat het aantal moorden en zelfmoordenrecht evenredig is aan het aantal wapens. In Amerika zijn mass shootings, zoals maandag in Utrecht, aan de orde van de dag. Sterker nog: er zijn er bijna net zo veel als het jaar dagen heeft. De Amerikaanse definitie van zon mass shooting is vier of meer slachtoffers. Wat de strijd tegen terroristen en andere massamoordenaars in de Angelsaksische wereld extra moeilijk maakt, is dat ze geen bevolkingsregisters hebben, wat bij ons Basisregistratie heet. Wie woont waar, wie verhuist vanwaar naar waar dat soort informatie. Het Engelse recht gruwelt van het idee van persoonsregistratie, waardoor niet alleen in het Verenigd Koninkrijk, maar ook in de Angelsaksische landen Amerika, Australië, Canada en Nieuw-Zeeland, geen registers bestaan. Die landen weten dus niet waar hun inwoners verblijven, en ook niet precies hoeveel het er zijn. Helpt een strenge wapenwet en persoonsregistratie? Als je wereldwijd de statistiek bekijkt, bungelt Nederland, met zijn strenge wapenwet en zijn BSN-nummers, in aantallen slachtoffers bijna onderaan. En toch: de Utrechtse moordenaar had gewoon een wapen. En Tristan van der Vlis, een geesteszieke man die in 2011 in Alphen aan den Rijn vijf mensen doodschoot en zeventien verwondde, had zelfs een wapenvergunning. Noorwegen heeft ook een strenge wapenwet en een bevolkingsregister, en toch blies Anders Bleivik in 2011 in Oslo acht mensen op, en maaide er vervolgens 69 neer met een arsenaal aan automatische wapens. Premier Ardern heeft natuurlijk gelijk: het wapenbezit moet aan banden. Maar een gek weet altijd wel een pistool of machinegeweer te bemachtigen, en of het nou in Christchurch gebeurt of in Utrecht, en of het een totaal onbekende is, of iemand met een strafblad, of iemand op wie de diensten al een oog hadden maar geen bewijs tegen één zon gek kunnen we niet op. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Blik op Europa Ondanks al het Brexitnieuws is Europaverslaggever Jesse Pinster niet vergeten dat het continent uit meer landen en verhalen bestaat. In zijn Europatrein pakt hij er een aantal opvallende uit. Donald Show Donald Trump wil met de noodtoestand financiering voor zijn grensmuur loskrijgen. Maar stemmen het Huis van Afgevaardigden en de Senaat daarmee in? Daarover Amerikacorrespondent Jan Postma. See omnystudio.com/listener for privacy information.

Blik op Europa Het rommelt binnen de Europese Volkspartij. De christendemocraten hebben hun buik vol van Viktor Orbán. De partij van de Hongaarse premier en notoir dwarsligger dreigt uit de EVP gezet te worden. Maar de man die zichzelf een straatvechter noemt lijkt niet van plan te zijn te vertrekken. Daarover Europaverslaggever Jesse Pinster. Donald Show Het Trump-tribunaal, daar begint het Amerikaanse congres op te lijken, want de onderzoeken naar de president stapelen zich op. Amerikacorrespondent Jan Postma vertelt hoe het Witte Huis zich erop voorbereid. See omnystudio.com/listener for privacy information.