Weetikveel

Frankenstein is helemaal niet zo'n verschrikkelijk monster als je dacht. Integendeel. Victor Frankenstein was een intelligente wetenschapper die enkel een artificiële vriend voor zichzelf wou creëren. Frankenstein is niet de naam van het monster, maar de naam van zijn verwekker. De ontstaansgeschiedenis van de roman is trouwens zo mogelijk nog monsterlijker dan het verhaal dat erin staat. Vitalski vertelt misschien niet álles, maar toch wel heel veel over het wereldberoemde creatuur.

Kobe Ilsen vroeg aan muggenexpert Isra Deblauwe wat je kan doen aan die vreselijk irritante beestjes.

Op fragmenten van potscherven van 7.500 jaar oud, hebben wetenschappers sporen van kaas gevonden. Kaas is dus een van onze oudste bereide voedingsmiddelen, én het is een blijver. Ondertussen is het aantal soorten wereldwijd niet meer te tellen. In Frankrijk alleen al zouden er een 500-tal soorten bestaan. En of die nu lekker ruikt of niet, of ronduit stinkt, altijd is er wel een liefhebber voor te vinden. Hoe dat komt, vertelt gerenommeerd kaasaffineur Frederic van Tricht.

Sommige mensen kunnen zonder verpinken een kastanje smaak herkennen in een glas witte wijn. Of een hint van vlierbloesem. Of een vleugje framboos. Bob Minnekeer zou dat ook kunnen, maar dan met whisky. Hij baatte jarenlang een beroemde whisky pub uit in Gent, en vertrekt straks voor de 127ste keer naar Schotland.

Je had als negentiende-eeuwer maar beter geen bloedtransfusie nodig. De kans dat je er levend vanaf kwam, was ongeveer vijftig procent. Tot de Oostenrijkse arts Karl Landsteiner ontdekte dat er bloedgroepen zijn. Als je patiënten bloed geeft dat niet matcht met hun bloedgroep, treedt er een vaak fatale afweerreactie op. Wie iets meer dan een eeuw later haar eigen steentje bijdraagt aan de medische vooruitgang rond bloed, is topdokter Tessa Kerre.

Ann Vansteenkiste drinkt ongeveer anderhalve liter thee per dag. Logisch, voor een theesommelier. Maar Ann is er ook van overtuigd dat thee erg gezond is. En dan heeft ze het niet over de builtjesthee die de meeste mensen drinken. Dat was een manier voor een slimme Schot, meneer Thomas Lipton, om snel veel geld te verdienen.

Hij heeft zijn imago wat tegen, de mot. Grijs en bruin en harig, zo wordt hij gepercipieerd. En bovenal vies en gevaarlijk. Wie wil nu zijn buxus zien sterven, of gaten vinden in een wollen trui. Maar, heel weinig motten eten kleren. De meeste soorten zijn gewoon nuttig voor de natuur. En er zijn heel veel soorten. Met vlinderspecialist Wim Veraghtert.

Sommige slingeren brokstukken 9 kilometer de lucht in, zoals de Kilauea op Hawaii. Andere verstoren dagenlang het luchtruim, zoals de IJslandse Eyjafjallajökull in 2010. Die heeft zo’n onuitspreekbare naam dat hij nieuwslezers overal op het continent kopzorgen bezorgde. IJsland is natuurlijk één lange keten van vulkanen. Maar ook in andere delen van de wereld barsten tal van vulkanen uit.

Amerika, China, privéspelers als Jeff Bezos (Amazon) en Richard Branson (Virgin Galactic), Elon Musk (Tesla) … allemaal zetten ze in op reizen in de ruimte. Is er een ratrace aan de gang? En wordt iemand daar beter van? Astrofysicus en pilote Nancy Vermeulen, is een vurig pleitbezorgster van de ruimtevaart.

Kompaskwal, Portugees oorlogsschip, Oorkwal, Lampenkapjes, Schijfkwallen, Nutricula, Amerikaanse ribkwal… variatie troef in de kwallenwereld. Monotonie kun je die zeker niet verwijten. Saaiheid evenmin. De populatie telt roofdieren, giftige exemplaren, en zelfs kannibalen. Als het van Hans De Blauwe - groot kwallenkenner - afhangt, is kwal toch eerder een compliment dan een scheldwoord.