In a Zoom meeting with Ramana Kendra, Delhi, on 14th May 2023 Michael James concludes to discuss the meaning and implications of verse 1 of Āṉma-Viddai and begins to discuss verse 2:

----more----

Verse 1:

மெய்யாய் நிரந்தரந்தா னையா திருந்திடவும் பொய்யா முடம்புலக மெய்யா முளைத்தெழும்பொய் மையார் நினைவணுவு முய்யா தொடுக்கிடவே மெய்யா ரிதயவெளி வெய்யோன் சுயமான்மா — விளங்குமே; இரு ளடங்குமே; இட ரொடுங்குமே; இன்பம் பொங்குமே. (ஐயே)

meyyāy nirantarandā ṉaiyā dirundiḍavum poyyā muḍambulaha meyyā muḷaitteṙumpoy maiyār niṉaivaṇuvu muyyā doḍukkiḍavē meyyā ridayaveḷi veyyōṉ suyamāṉmā — viḷaṅgumē; iru ḷaḍaṅgumē; iḍa roḍuṅgumē; iṉbam poṅgumē. (aiyē)

பதச்சேதம்: மெய் ஆய் நிரந்தரம் தான் ஐயாது [அல்லது: நையாது] இருந்திடவும், பொய் ஆம் உடம்பு உலகம் மெய் ஆ முளைத்து எழும். பொய் மை ஆர் நினைவு அணுவும் உய்யாது ஒடுக்கிடவே, மெய் ஆர் இதய வெளி வெய்யோன் சுயம் ஆன்மா விளங்குமே; இருள் அடங்குமே; இடர் ஒடுங்குமே; இன்பம் பொங்குமே. (ஐயே, அதி சுலபம், ...)

Padacchēdam (word-separation): mey āy nirantaram tāṉ aiyādu [or: naiyādu] irundiḍavum, poy ām uḍambu ulaham mey ā muḷaittu eṙum. poy mai ār niṉaivu aṇuvum uyyādu oḍukkiḍavē, mey ār idaya veḷi veyyōṉ suyam āṉmā viḷaṅgumē; iruḷ aḍaṅgumē; iḍar oḍuṅgumē; iṉbam poṅgumē. (aiyē, ati sulabham, ...)

English translation: Though oneself exists incessantly and indubitably as real, the body and world, which are unreal, arise sprouting as real. When unreal darkness-pervaded thought is dissolved without reviving even an iota, in the reality-pervaded heart-space oneself, the sun, will certainly shine by oneself; darkness will cease; suffering will end; happiness will surge forth. (Ah, extremely easy, ...)

Explanatory paraphrase: Though oneself exists incessantly and indubitably [or imperishably] as real, the body and world, which are unreal, arise sprouting as [if] real. When thought, which is pervaded by [or full of] unreal darkness [the darkness of self-ignorance, namely ego, which is the cause for the appearance of the body and world], is dissolved without reviving even an iota [in other words, when it is dissolved in such a manner that it does not ever revive even an iota], in the heart-space, which [alone] is real, oneself, [who is] the sun [of pure awareness], will certainly shine by oneself [spontaneously or of one’s own accord]; darkness [self-ignorance in the form of ego] will cease; suffering will end; happiness will surge forth. ([Therefore] ah, extremely easy, ātma-vidyā, ah, extremely easy!)

Verse 2:

ஊனா ருடலிதுவே நானா மெனுநினைவே நானா நினைவுகள்சே ரோர்நா ரெனுமதனா னானா ரிடமெதென்றுட் போனா னினைவுகள்போய் நானா னெனக்குகையுட் டானாய்த் திகழுமான்ம — ஞானமே; இதுவே மோனமே; ஏக வானமே; இன்பத் தானமே. (ஐயே) ūṉā ruḍaliduvē nāṉā meṉuniṉaivē nāṉā niṉaivugaḷsē rōrnā reṉumadaṉā ṉāṉā riḍamedeṉḏṟuṭ pōṉā ṉiṉaivugaḷpōy nāṉā ṉeṉakkuhaiyuṭ ṭāṉāyt tikaṙumāṉma — ñāṉamē; iduvē mōṉamē; ēka vāṉamē; iṉbat tāṉamē. (aiyē)

பதச்சேதம்: ‘ஊன் ஆர் உடல் இதுவே நான் ஆம்’ எனும் நினைவே நானா நினைவுகள் சேர் ஓர் நார் எனும் அதனால், ‘நான் ஆர் இடம் எது?’ [அல்லது, ‘நான் ஆர்? இடம் எது?’] என்று உள் போனால், நினைவுகள் போய், ‘நான் நான்’ என குகை உள் தானாய் திகழும் ஆன்ம ஞானமே. இதுவே மோனமே, ஏக வானமே, இன்ப தானமே. (ஐயே, அதி சுலபம், ...)

Padacchēdam (word-separation): ‘ūṉ ār uḍal iduvē nāṉ ām’ eṉum niṉaivē nāṉā niṉaivugaḷ sēr ōr nār eṉum adaṉāl, nāṉ ār iḍam edu eṉḏṟu uḷ pōṉāl, niṉaivugaḷ pōy, ‘nāṉ nāṉ’ eṉa guhai uḷ tāṉāy tikaṙum āṉma-ñāṉamē. iduvē mōṉamē, ēka vāṉamē, iṉba-tāṉamē. (aiyē, ati sulabham, ...)

அன்வயம்: ‘ஊன் ஆர் உடல் இதுவே நான் ஆம்’ எனும் நினைவே நானா நினைவுகள் சேர் ஓர் நார் எனும் அதனால், ‘நான் ஆர் இடம் எது?’ (அல்லது, ‘நான் ஆர்? இடம் எது?’) என்று உள் போனால், நினைவுகள் போய், குகை உள் ‘நான் நான்’ என ஆன்ம ஞானமே தானாய் திகழும். இதுவே மோனமே, ஏக வானமே, இன்ப தானமே. (ஐயே, அதி சுலபம், ...)

Anvayam (words rearranged in natural prose order): ‘ūṉ ār uḍal iduvē nāṉ ām’ eṉum niṉaivē nāṉā niṉaivugaḷ sēr ōr nār eṉum adaṉāl, nāṉ ār iḍam edu eṉḏṟu uḷ pōṉāl, niṉaivugaḷ pōy, guhai uḷ ‘nāṉ nāṉ’ eṉa āṉma-ñāṉamē tāṉāy tihaṙum. iduvē mōṉamē, ēka vāṉamē, iṉba-tāṉamē. (aiyē, ati sulabham, ...)

English translation: Since the thought ‘this, the body composed of flesh, itself is I’ alone is the one thread on which the various thoughts are strung, if one goes within thus: what is the place from which I spread out, thoughts ceasing, in the cave ātma-jñāna alone will shine spontaneously as ‘I am I’. This alone is silence, the one space, the abode of bliss. (Ah, extremely easy, ...)

Explanatory paraphrase: Since the thought ‘this, the body composed of flesh, itself is I’ alone is the one thread on which [all] the various thoughts are strung, if one goes within [investigating] what is the place from which I spread out [or: who am I, what is [my] place], [all] thoughts [including the root thought, ‘I am this body’] will cease [or depart], and in the cave [of one’s heart] ātma-jñāna [pure self-awareness] alone will shine spontaneously [or as oneself] as ‘I am I’ [that is, as awareness of oneself as oneself alone]. This alone is silence, the one space [of pure awareness], the abode of bliss. ([Therefore] ah, extremely easy, ātma-vidyā, ah, extremely easy!).

This episode can also be watched as a video here, and a more compressed audio copy in Opus format (which can be listened to in the VLC media player and some other apps) can be downloaded from here.

Terrorismo: dimensiones geopolíticas y tendencias de futuro | Estrategia podcast 38