Pedro De Bruyckere over digitale geletterdheid en pedagogiek

De discussies over technologische toepassingen in de klas gaan volgens pedagoog Pedro de Bruyckere niet zozeer over techniek als wel over pedagogiek. “Het gaat eerder over vragen als ‘Hoe kun je een kind meer zeggingskracht geven?’ en ‘Hoe kun je een leerling meer autonoom laten werken?’,” legt hij uit in de Kennisnet podcast over digitale geletterdheid.

 Pedro De Bruyckere ( http://xyofeinstein.be/) is pedagoog en jongerenonderzoeker aan de Arteveldehogeschool in Gent. Hij schreef diverse boeken over de jongerencultuur, waaronder ‘Jongens zijn slimmer dan meisjes’ (2013) en ‘Meisjes kijken – meisjescultuur in de spiegel’ (2013).

Zijn boek Ik was 10 in 2015 publiceerde hij samen met collega Bert Smits. Hierin beschrijven zij de tendensen die invloed hebben op de levens van kinderen en jongeren.

Voor technologie in het onderwijs ziet De Bruyckere vooral een ondersteunende rol, legt hij in de podcast uit. De discussies over technologische toepassingen in de klas gaan volgens hem niet zozeer over techniek als wel over de manier van lesgeven: “Als je er op een afstand naar kijkt, merk je dat het eerder gaat over vragen als ‘Hoe kun je een kind meer zeggingskracht geven?’ en ‘Hoe kun je een leerling meer autonoom laten werken?’,” legt hij uit. Pedagogische discussies, noemt hij dit, waarbij het in feite gaat over ervoor zorgen dat kinderen zijn voorbereid op de toekomst. ”Je kunt ook werken met moderne technologie en  toch compleet ouderwets lesgeven, zonder dat er iets van gepersonaliseerd werken bij komt.”

Zo is hij ook niet onverdeeld positief over programmeren als vak in het onderwijs. “Volgens mij is er verwarring over of het een doel is of een middel,” zegt hij. Zolang het bedoeld is om kennis te maken met programmeren als vak, staat De Bruyckere erachter. Dat verandert zodra het een middel wordt om vaardigheden als probleemoplossend vermogen te verwerven, omdat daar meerdere methoden voor zijn.

Veel relevanter vindt hij het dat kinderen andere dingen leren. In de podcast gaat De Bruyckere in op het model van Unesco, met vaardigheden die leerlingen moeten leren voor de wereld van morgen. Samengevat gaat het om leren weten, leren ageren, leren samenleven en leren jezelf te zijn. De Bruyckere voegde daar ‘leren kiezen’ aan toe. Hij denkt dat dit nodig is vanwege de overvloed aan keuzemogelijkheden die kinderen hebben terwijl hun tijd beperkt is. “Hoe geef je aan kinderen mee dat niet alles kan? En hoe maak je goede afwegingen?”

Hij verwacht dat pedagogische discussies in de komende jaren gaan over de vraag hoe we jongeren de drie ingrediënten kunnen geven die zij nodig hebben voor hun ontwikkeling: ruimte, tijd en vergeten. ”Vroeger was de school de plek van de vrije tijd, de vrije ruimte,” zegt De Bruyckere. Vandaag de dag staan deze onder druk, constateert hij, bijvoorbeeld vanwege prestatiedruk.