Polityka o książkach: Katarzyna Kasia – książki mojego życia: Marek Aureliusz, Gianni Vattimo i Wicha

W podkaście „Polityka o książkach” Justyna Sobolewska rozmawia z Katarzyną Kasią o jej najważniejszych lekturach oraz o związkach filozofii i życia. Zaczynamy od wspomnienia zmarłego, ważnego dla nas pisarza Marcina Wichy, którego książki stały się bliskie wielu czytelnikom. Dlaczego warto czytać Marka Aureliusza, zwłaszcza w nowym tłumaczeniu? Jego „Rozmyślania” mogą nam towarzyszyć w trudnych momentach życia. Rozmawiamy też o miłości, którą bell hooks odziera z romantycznego mitu. I o książkach, przy których się płacze.

Katarzyna Kasia opowiada o lekturach, które były dla niej jak trzęsienie ziemi, a także o takich książkach, które na nowo oświetlają nasze myślenie o demokracji i wspólnocie. Rozmawiamy też o wojnie i podtrzymywaniu ducha przez Serhija Żadana. A jaka książka przeczytana w dzieciństwie wpłynęła najbardziej na Katarzynę Kasię? Odpowiedź jest zaskakująca, proszę sprawdzić.

Marek Aureliusz, „Rozmyślania”, przeł. Krzysztof Łapiński, Czarna Owca
Krzysztof Bogusław Grabowski, „Przyjeżdżajcie, będzie super!”, Antena Krzyku
bell hooks, „Wszystko o miłości”, przeł. Karolina Iwaszkiewicz, Filtry
Gianni Vattimo, „Nie być bogiem”, przeł. Katarzyna Kasia, Krytyka Polityczna
Julia Fiedorczuk, „Dom Oriona”, Wydawnictwo Literackie
Achille Mbembe, „Polityka wrogości”, przeł. Katarzyna Bojarska, Urszula Kropiwiec, Karakter
Thomas Mann, „Buddenbrookowie. Upadek pewnej rodziny”, przeł. Jerzy Koch, WAB
Serhij Żadan, „Arabeski”, przeł. Michał Petryk, Czarne
Maciej Siembieda, „Gołoborze”, Znak Literanova
Marcin Wicha, „Rzeczy, których nie wyrzuciłem”, „Kamionek”, „nic drobniej nie będzie”, „Jak przestałem kochać design”