Het is een historisch feit dat weinigen meekregen: vorig jaar gaf een Nederlandse koe voor het eerst 200.000 kilo melk. De gulle gever was Big Boukje 192: het paradepaardje van boer Knoef in Geesteren. Boukje (19 jr) is een vriendelijke, wat afstandelijke koe met een kleine uier, beste heupen en een grote muil.
Hoe kreeg de mens de koe zo ver? Is dit een eindpunt van schandalige exploitatie van het beest? Een melkkoe avant la lettre? Of hebben we eindelijk door hoe we de koe zo op haar gemak kunnen stellen dat ze de melk vanzelf laat stromen? Net zoals een poes die bij liefdevolle benadering gaat spinnen? In de radiodocumentaire ‘Big Boukje 192’ van Jan Maarten Deurvorst, vliegen kenners elkaar flink in de haren over deze controversiële kwestie. Zo beweert een high tech boer dat de koe zich het liefst 5 keer per dag laat melken door een robot en dat de stal veel fijner is dan de weide, terwijl volgens de boswachter van de Oostvaarderplassen het rund juist het best gedijt wanneer het elk weertype, honger en epische gevechten doorstaat. Bij het kunstmatige inseminatie station van Grashoek ontdekten ze hoe het niet moest. Na een verbouwing, die nogal wat geluidsoverlast opleverde, konden ze al het stierensperma weggooien -een schadepost van enkele tonnen- omdat de runderen totaal van slag waren. Volgens een dierenwelzijnsdeskundige valt een koe gewoon moeilijk te lezen, maar heeft ze in elk geval behoefte aan veiligheid, een kudde, herkauw-uren en een beetje liefde.
Een ding is zeker: Boer Knoef heeft de record-melkafgifte vooral bereikt door een grenzeloze koeienliefde. 's Avonds, als heel Nederland achter de televisie zit, neemt boer Knoef plaats op een kruk in de stal en aait Big Boukje 192 op haar pleasure spot onder de hals.