De wimper van een zebra, een snotje in de slurf van een olifant of een ijsbeer die nét een beetje scheel kijkt. Normaal gesproken kom je nooit zo dichtbij om dat te zien. Behalve als het dier is opgezet en in een museum staat. Maar hoe krijgen musea dat eigenlijk voor elkaar?
Dat hoor je van Pepijn Kamminga, collectiebeheerder bij Naturalis. En curator Angelina Whalley vertelt je hoe het zit bij Body Worlds.
