Met Dilara hadden we het over emoties en de behoeftes die daar onder zitten, over polarisering en hoe we ze moeten bestrijden, over het labelen van mensen en onze feilbare hersenen, over preken voor eigen kerk of op de brug blijven staan.
Lees hier meer over het gesprek: https://zwijgenisgeenoptie.be/dilara-bilgic/
Hoofdstukken
(2:15) Hoofdstuk 1: Emotie en behoefte
Over het wegdrukken van emotie en onze collectieve incapaciteit om te vatten wat er onder onze emoties zit. Over een andere manier van praten die dat probleem zou kunnen fixen.
(8:12) Hoofdstuk 2: De brug
Over moeite in mensen steken terwijl zij dat niet voor jou doen. Over ergens bijhoren of je diffuse identiteit omarmen. Over begrip voor zelfs die mensen die 5 straten van de brug wonen.
(15:59) Hoofdstuk 3: Impliciet racisme
Over taal en labels en over ons feilbare denken. Dilara vertelt over enkele onderzoeken die aantonen dat er veel impliciet racisme is, maar ze verbindt daar optimistische conclusies aan, want als het impliciet is, dan is het gewoon kwestie van ander gedrag aan te leren.
(28:30) Hoofdstuk 4: Slachtoffer impliceert dader
Over Dilara's onverbeterlijk optimisme en haar weigering om in de slachtofferrol te kruipen. Over je moreel gedragen los van het nut ervan. Over in gesprek gaan met 'de andere kant' en het belang van proberen begrijpen. Over de steeds grimmiger wordende politiek in het Westen en de parallellen met het Turkije waaruit haar vader is gevlucht.
(39:34) Hoofdstuk 5: Preken voor eigen kerk
Even een uitstap langs het andere pad, namelijk het pad van de focus op gelijkgestemden en hoe dat ook tot verbetering zou kunnen leiden. Een analyse van de situatie tijdens Corona en de verschillende kampen die ontstaan zijn. En een mogelijk idee om uit die polarisering te geraken.
(50:05) Hoofdstuk 6: Panopticon
Over de onmogelijkheid om ervaringen te vergelijken. Dilara demonstreert haar oprechte empathie voor jongeren én ouderen in het lockdowndebat. Over plaats maken voor je eigen behoeftes en emoties en wat dat met je doet. Over het ressentiment dat je zou kunnen voelen voor iemand die een duidelijk moreel kompas heeft en over de bevrijding die Dilara voelde toen ze het wij-zij denken losliet.
