Stel je voor dat de wereld bij elkaar gehouden wordt door een paar mensen die liefhebben. Dat zegt James Baldwin, over wie deze aflevering gaat. En dat de wereld uit elkaar valt door mensen die haten. Dat zie je gebeuren. In families, culturen, kerken, in de taal van politici: Haat is een uit-elkaar-trekkende-kracht. Maar dat moet je dus juist niet laten gebeuren: uit elkaar getrokken worden. Dat je gaat dat de ander anders is. Alles wat je in de ander haat, is op een bepaalde manier ook zelfhaat. Want jij bent niet anders.
Je moet zo naar een ander leren kijken dat je beseft dat je naar jezelf kijkt. Dat je in die ander iets ziet wat je ook zelf bent of kunt worden. En je kunt besluiten, zegt Baldwin, wanneer je haat in het gezicht kijkt om zelf niet zo te worden. Dan wordt je vrij. En dan kun de ander misschien helpen ook vrij te worden.
Baldwin is een stem die we nodig hebben in een tijd vol haters: mensen die de kracht van de haat proberen te ontkrachten en die een ander lied zingen.
