2min chapter

How I Built This with Guy Raz cover image

WordPress & Automattic: Matt Mullenweg

How I Built This with Guy Raz

CHAPTER

Word Press - Is That a Business Story?

The two of you were just starting a project to make blogging like easier, more fun, cooler for everybody to contribute to. This is not in two thousand three. Mike little had a normal job. I was going to school, making web howd how old was mike? You were like 19 or 18. And i guess eventually, michel, the original be too creator, also joined the two of you in this project.

00:00
Speaker 2
Maar de bedoeling van de groene is ook niet om een massablad te worden.
Speaker 1
Nee, ik bedoel misschien als we nog heel veel groter worden en rijker worden. Ik heb soms op avonden, dan wordt aangesproken door mensen... die zeggen van... kunnen jullie niet nog een vertaalslag maken... voor middelbare scholieren... of voor mensen voor wie jullie stukken te moeilijk zijn. En dat zou misschien best een uitdaging zijn. Maar ja, daar heb je eigenlijk... een hele aparte afdeling voor nodig. En dat is natuurlijk heel moeilijk om dat goed te doen.
Speaker 2
Ja, dus er ligt nog wel een mogelijke toekomst. Oh
Speaker 1
ja, maar ik heb altijd ideeën. Dit wordt dan aangereikt. En soms denk ik van ja, we zouden ook Groene Amsterdammer colleges kunnen gaan maken. Die mensen dan ook online kunnen bekijken. Want wat je ook ziet in het publieke debat... is dat soms is er gewoon de basale kennis er niet. Je ziet het natuurlijk heel sterk bij het conflict... Israël-Gaza, de vreselijke oorlog. Op zich is er niet veel kennis nodig om die oorlog vreselijk te vinden en de daden van Israël daar te veroordelen. maar tegelijkertijd... denk ik dat het ook wel heel goed zou zijn... als mensen... beter de geschiedenis... van het conflict kennen. Dus daar denk ik soms ook... daar zou best nog een taak... voor ons kunnen liggen.
Speaker 2
Ja, nou nu je dat zegt, dat is ook een... conflict naar aanleiding waarvan... de berichtgeving daarover in de Groene... naar aanleiding waarvan een aantal opzeggingen binnengekomen zijn... en een aantal complimenten van allebei de kanten. Itaï van der Wal, citeer ik, die schrijft... Mijn klomp brak definitief toen er een aantal weken geleden... een onversneden reisverslag van een CD-reis werd gepubliceerd in de Groene. De enige stukken die het waard waren om te lezen over Gaza... was de rubriek van Marianne Donne... en de enkele onderzoeken die samen met Investigo zijn uitgevoerd. Bijvoorbeeld over de F35. Hij, ik denk dat het een hij is, dat weet ik niet zeker... zegt zijn abonnementen op. De eenzijdige berichtgeving over Israël.
Speaker 1
Ja, hier word ik altijd een beetje treurig van. En denk ik van, moet ik zo'n abonnee nou schrijven? Want ik denk dat hij de Groene dan het jaar voor de bijdrage van Jessica Deurlager niet gelezen heeft. We hebben ongelooflijk kritisch over Israël geschreven. We hebben een essay, dat vonden we best spannend om te publiceren... begin dit jaar, van Pankai Mishra. Dat is een Indiaas-Britse intellectueel... die altijd hele scherpe kritiek op het Westen heeft. Van hem hebben we een essay overgenomen. De Holocaust Gaza. En dat essay laat zien hoe Israël, de Israëlische politiek, vooral de rechtse politiek, maar ook al langer, de Holocaust instrumenteel inzet om niet aangesproken te worden op onmenselijke dingen die gebeuren. We hebben berichten van schrijvers. Wij zijn het enige medium, dat heeft onze redacteur Jagoub gedaan... die vloeiend Arabisch spreekt. We hebben schrijvers in Gaza benaderd... die dagboeken en persoonlijke essays hebben geschreven. We hebben heel, heel, heel kritisch over Israël geschreven. Zelfs zo dat Jessica Deurlacher mij benaderde... of wij eventueel belangstelling hadden voor haar stuk. Ze zeiden van, ja, maar ik pas eigenlijk niet in de groene met mijn verhaal. Maar dan denk ik van, ja, eigenlijk juist wel. Want zij praat in dat verhaal niet de politiek van Netanjahu en de zijne goed. Maar ze verwoordt eigenlijk ook een pijn die er heel erg leeft bij Joden in Nederland. Bij Israëli's in Israël zelf. En die is er ook. Dus wat wij altijd proberen is meerdere stemmen aan het woord laten. Maar dat kan natuurlijk nooit allemaal in één nummer. En dat zou ik ook een beetje kinderachtig vinden. Dat als je iets publiceert... dat je dan meteen het nuanceert door iets ernaast te publiceren. Maar als je ons volgt, dan zie je dat we dat doen.
Speaker 2
Oké, lijkt me een afdoende antwoord. Overigens waren er ook opzeggingen. Of in elk geval één heb ik er gezien binnengekomen... dat er gewoon veel te kritisch was over Israël. Dat paste ook niet.
Speaker 1
Dat zegt de NOS natuurlijk altijd. Die staat natuurlijk met hun berichtgeving helemaal in de frontlinie. Dat vinden wij niet dat ze dan de stapeltjes brieven bewaren. Dus kritiek dat het de pro of de anti is. En als die stapeltjes zo ongeveer even groot zijn, dan doe je het goed. Wat
Speaker 2
ik ook tegenkwam is. Dit wordt een gewone leesadvies. Hoe moet je de groene eigenlijk lezen? Xandra, lees jij de groene altijd van kaf tot kaf elke week?
Speaker 1
Nee. Maar ik ben natuurlijk een rare lezer. Want we maken de groene in allerlei. Het ritme is heel wisselend. Dus ik vertelde, we kunnen soms in het weekend contact hebben. Zoals bij de val van Assad. En dan zeg je, Jacob, op zondagochtend... Ja, ik schrijf een stuk voor morgen. Dus dat is dan heel kort. Maar aan sommige stukken werken we weken. Soms maanden zelfs met onderzoeksjournalistiek. Ik lees verschillende versies, geef ook commentaar. Ik heb stukken soms weken gelezen voordat ze in het blad komen. En ik heb bijna alles gelezen voordat het in het blad komt. Niet boeken en kunst, want daar zitten aparte redacties op. En dan lees ik mee als vragen erover hebben of over iets twijfelen.
Speaker 2
Dus daar loop ik soms een beetje achter. Dat moet ik inhalen. Maar de achtergrond bij deze vraag is... Ik hoor het ook wel eens andersom. Anders geformuleerd moet ik zeggen. Dat mensen zeggen, de groene is vooral goed voor mijn schuldgevoel. Want ik heb altijd het gevoel dat ik te weinig uit gelezen heb. Ja,
Speaker 1
maar... Je hebt ook van die mensen die dan als ze ergens in een restaurant eten... denken, ik moet wel mijn bord leeg eten. Want het is betaald. Maar dat hoeft toch niet? Het spreekt ook erg... Je kan zeggen, een schuldgevoel. Er zit ook een soort Calvinistische geest in van als ik het krijg dan moet ik het ook allemaal lezen. Terwijl ik zou denken dat als je per week een paar stukken leest die je verrijken. Of die je aan het denken zitten, dat dat toch mooi genoeg is. Dan laat je de rest toch lezen.
Speaker 2
Dan mag je best bij het oud papier daarna. Ja. Goed, nog eentje. Melvin Boekholt uit Leiden. Die reageerde op de donatiebrief die eind van het jaar weer gestuurd is. Levert dat eigenlijk, trouwens dat is een vraag van mij, levert dat veel geld op, zo'n donatiebrief?
Speaker 1
Ja, ruim een ton. Ja. En we doen daar dus allemaal goede dingen mee. Naar freelancers voor onderzoeksjournalistiek, fellowships. Dus we zijn er heel blij mee.
Speaker 2
Melvin Boekels geeft daarover complimenten. En een vraag, kan er niet wat meer debat in de groene? Bijvoorbeeld, heet maar een voorbeeld. Dirk Bezema, de columnist, met Klaas Knot. Dus meer andere stemmen die door groene
Speaker 1
mensen ondervraagd worden. Nou ja, we willen dat eigenlijk vooral voor een deel op de site gaan doen. We doen het soms ook wel in het blad. Maar wij proberen in onze stukken en in de genre... ons ook van de kranten te onderscheiden. Dus we doen eigenlijk weinig interviews. En als we interviews doen, dan moet dat of een heel oeuvre-interview... en heel veel dieper gaan. Of het is in een serie, dan telt het op. Dus we hebben net een serie over angst als emotie van deze tijd afgesloten. We hebben een serie gemaakt over hoe de democratie onder druk staat. Dat is dan vooral met denkers. Dus eigenlijk deden we dat vroeger, ook met ronde tafelgesprekken. Maar we zijn daar ook wel een beetje mee opgehouden. Omdat we het journalistiek niet altijd zo sterk vonden om te doen. En wat we wel soms doen is, als we een essay hebben, essayisten uitnodigen. Om een tegen-essay te schrijven of om erop te reageren. Soms gaat dat vanzelf. En we willen het meer op de site gaan organiseren... dat we daar discussies voeren. Oké,
Speaker 2
we zitten alweer bijna in onze tijd. Dus ik ga nog twee vragen stellen, denk ik. Eén is, waar is de Groene het afgelopen jaar in tekort geschoten?
Speaker 1
Kan je deze vraag niet? Nou ja, dat vind ik een heel moeilijk antwoord. Want ik hou de redactie altijd voor... wij worden beoordeeld op wat we publiceren... en niet op wat we niet publiceren... want niemand verwacht van ons volledigheid. Tegelijkertijd laten we daarmee natuurlijk... omdat we toch klein zijn in vergelijking met belangrijke thema's... daar zou ik eigenlijk wel meer over willen publiceren. Door ons? Nou ja, onderwijs, dat is toch een beetje toeval. Universiteiten, nu de bezuinigingen. Maar ook. Een groot thema. Als de zorg. Dus ik vind dat we dat. Er zijn eigenlijk altijd wel dingen. Die we ook laten liggen. Omdat we niet alles. Kunnen doen. Dus ik denk dat het voornaamste is. Het kan altijd weer beter. Waar ik trots op ben... is dat het goed met de groene gaat... maar dat wij tegelijkertijd wel een heel erg kritische redactie houden. Dus we kijken kritisch naar onszelf. Eigenlijk zou ik de notities van onze evaluaties erbij moeten hebben... waarin
Speaker 2
kritiek geformuleerd wordt. Maar dat is niet iets wat in je opkomt waarvan je zegt... dat hadden we het afgelopen jaar beter echt anders aan moeten doen... of daar hebben we echt iets gemist waar ik spijt van heb.
Speaker 1
Nee, nee. Het zal er ongetwijfeld zijn, hoor. Meer dan genoeg, maar dat schikt nu niet
Speaker 2
meteen naar boven. Oké, dan gaan we naar de toekomst. Heeft de Groene nog goede voornemens voor het komend jaar? Nou,
Speaker 1
we praten eigenlijk ook over... wat worden onze bijzondere projecten? We zijn langer... Ik ben begonnen met drie weken aan stukken werk. Met onderzoek journalistiek is het drie maanden. En nu proberen we ook echt... grote producties te maken... die niet zomaar voor elkaar komen. Dus dat is een goed voornemen. En wat eigenlijk altijd... of wat zeker nu een goed voornemen is... is toch dat evenwicht blijven behouden... in de gepolariseerde tijd waar we in leven. En dat zie je ook met Israël, Gaza. Wij vallen niet samen met de pro-Palestina demonstranten. Hoe kritisch we ook over Israël schrijven willen. We willen ook kritisch schrijven over de leuzen en de argumentatie die zij soms gebruiken. En bij dat evenwicht hoort ook het tegen jezelf in kunnen denken. Mensen het woord geven waar je het niet onmiddellijk mee eens bent. Binnen een bandbreedte. Want we zullen radicaal rechts geen podium bieden. Maar anders, we moeten met elkaar in gesprek zijn en proberen niet ons te laten verleiden, naar één kant over te hellen in die polarisatie. Ja.

Get the Snipd
podcast app

Unlock the knowledge in podcasts with the podcast player of the future.
App store bannerPlay store banner

AI-powered
podcast player

Listen to all your favourite podcasts with AI-powered features

Discover
highlights

Listen to the best highlights from the podcasts you love and dive into the full episode

Save any
moment

Hear something you like? Tap your headphones to save it with AI-generated key takeaways

Share
& Export

Send highlights to Twitter, WhatsApp or export them to Notion, Readwise & more

AI-powered
podcast player

Listen to all your favourite podcasts with AI-powered features

Discover
highlights

Listen to the best highlights from the podcasts you love and dive into the full episode