Intro

Vandaag bespreken we het boek Borderline Times van Dirk de Wachter. Ondertitel: Het einde van de normaliteit Dirk de Wachter is psychiater-psychotherapeut en diensthoofd systeem- en gezinstherapie aan het Universitair Psychiatrisch Centrum van de KU Leuven. Een interessant boek dat ik zelf niet zou hebben uitgezocht. Het boek geeft veel van onze mentale, maatschappelijke, onze relationele problemen en onze drang naar maakbaarheid van het leven en succes weer. Het laatste hoofdstuk, hoop, gaf mij zicht op de mogelijkheden om het te doorbreken, na ruim 10 jaar nog steeds passend en waardevol. De hoofdstukken: Criterium 1: Verlatingsangst Criterium 2: instabiele en intense relaties Criterium 3: Onaangepaste agressie Criterium 4: Indentiteitsstoornissen Criterium 5: Affectlabiliteit Criterium 6: Impulsvitieit Criterium 7: Voorbijgaande, stressgebonden paranoide / dissociatiesymptomen Criterium 8: automutilatie en suicidaliteit Criterium 9: Zinloosheid en leegte Hoop Epiloog: ‘La petite Bonté van Emmanuel Levinas In de proloog beschrijft De Wachter vijf of meer situaties waaruit blijkt dat je een borderline personality disorder hebt. Volgens De Wachter lijden we allemaal in meerdere of mindere mate aan BPD. De sociale angst in het Westen is enorm gestegen, terwijl we in het veiligste gebied op aarde leven. - Verhaeghe. Psychiatrie is de spiegel van de wereld waarin we leven. Criterium 1: Verlatingsangst We hebben allemaal verlatingsangst. Het continu in contact blijven en delen via social media. De individuele beslissingsvrijheid en de druk die dat met zich meebrengt. Als het je niet lukt om succesvol te worden, dan is dat je eigen schuld. We leven met steeds meer mensen dicht op elkaar (steden), en vereenzamen. Wat scheiden doet met de verlatingsangst van kinderen. Hechting is het probleem van onze samenleving op dit moment. (Alles moet leuk zijn, als iets niet leuk is snel verder naar iets dat wel leuk is) Criterium 2: instabiele en intense relaties We hebben allemaal instabiele en intense relaties. Een huwelijk duurt gemiddeld 12,5 jaar, niet door huwelijk gebonden relaties houden het minder lang vol, stedelingen ook (7,5 jaar). De consumtiemaatschappij draagt hier aan bij. Als een relatie niet leuk is gaan we op zoek naar iets nieuws in plaats van samen er doorheen komen, trager of minder. Het neoliberalisme zit diep in onze hersenen. Alles is een investering (Lieven de Cauter). Zo ook de farma-industrie die iedereen ziek probeert te verklaren om zo meer medicijnen te kunnenn verkopen, continue groei. Criterium 3: Onaangepaste agressie In dit hoofdstuk gaat het onder andere over de hoeveelheid geweld waar we mee in aanraking komen, al op jonge leeftijd via televisie en games. We kennen de beelden waarin vele mensen tegelijk worden vermoord, in de VS, en in Europa. Hier wordt ook gekeken naar dat er geen mannen meer op de basisschool zijn die jongens steviger kunnen aanpakken. Criterium 4: Indentiteitsstoornissen Op zoek naar de zin van het leven, naar je eigen identiteit. Je bent zelf verantwoordelijk voor je geluk en succes. In het verleden lag je identiteit grotendeels vast bij je geboorte. Je gaat doen wat je ouders deden. Via de (social) media krijgen we ook allerlei beelden voorgeschoteld hoe we zouden moeten zijn, welke kleding we moeten dragen en hoe we er uit moeten zien. Er is een illusie van vrijheid zolang je kunt consumeren en meegaan met de trends. Criterium 5: Affectlabiliteit Wanneer er geen diepte is in je leven, geen fundament waar je op terug kunt vallen, en alles gericht op onmiddelijk genot dan lijden we aan affectlabiliteit. De hang naar het vluchtig, naar het nieuwe. Het moet steeds extremer. Heb jeen marathon gelopen, dan moet het verder of sneller. Eerst was genot zondig, toen werd het toegelaten, en nu is het verplicht. Criterium 6: Impulsvitieit We leven op de top van onze driften.