Ze verschijnen zodra verkiezingen in aantocht zijn: boeken van lijsttrekkers. En los van verkiezingen: portretten van leiders in spe of van afgezwaaide nestors. Wat staat daar eigenlijk in? Hoe leerzaam zijn ze, wat vertellen ze ons over visie, stijl en kwaliteiten?

Jaap Jansen en PG Kroeger lezen in Rob Jettens boek en Johan Remkes' herinneringen. En in het werk van vele anderen.

***

Deze aflevering is mede mogelijk gemaakt met donaties van luisteraars die we hiervoor hartelijk danken. Word ook vriend van de show!

Op 21 september: Betrouwbare Bronnen in het Concertgebouw: Muziek en tirannie. Met het Arethusa Quartet en Daniel Rowland. Er zijn nog enkele tickets verkrijgbaar!

Ben je vriend, dan kun je meedingen naar het boek over Johan Remkes of het boek van Rob Jetten!

Heb je belangstelling om in onze podcast te adverteren of ons te sponsoren? Zend een mailtje en wij zoeken contact.

***

Er vijf soorten boeken van politici. Allereerst memoires en herinneringen. Soms zijn die erg boeiend en de receptuur voor zulk succes is verfijnd. De opmerkelijk hoge verkoopcijfers van Vrijheid door Angela Merkel laten zien dat het kan. Op dag 1 verkocht de uitgever één exemplaar per seconde.

Afgelopen week verscheen Het kon minder, een boek over Johan Remkes. Het is genieten van de ‘woordkarige’ liberaal die veel meemaakte en dat broodnuchter analyseert. Zijn belevenissen met de LPF in 2002 waren afdoende om in 2024 te bedanken voor het premierschap.

Tweede genre is de 'ideologische preekbeurt'. Die kent in ons land een grote traditie. Henri Bontenbal durft een nieuwe poging en een doortimmerd betoog over zijn visie is zeker welkom. Maar het zijn grote schoenen die hij heeft te vullen: Kuyper, Alexander de Savornin Lohman, paus Leo XIII en Sybrand Buma.

Collega-leiders die zulke preekbeurten schreven waren Vladimir Lenin, Pieter Jelles Troelstra, Michail Gorbatsjov en Frits Bolkestein. En ook Pim Fortuyn en later Martin Bosma.

Het derde boekengenre is 'testimonium van onafhankelijk denken'. Toen hij nog net CDA’er was gaf Pieter Omtzigt dat af. Vervolgens noemde hij zijn eigen nieuwe partij naar de titel van het boek.

Zulke boeken verschijnen vaker. Van Bij1-ideoloog Willem Schinkel tot communistische rivaal van Stalin, Leon Trotski. En Barack Obama die in 'Dromen van mijn vader' schetste hoe anders hij was en toch oer-Amerikaans.

Het vierde genre is: boeken die 'eigenaarschap claimen'. Voor velen werd Pim Fortuyn ziener en profeet toen hij vanaf 1997 begon te publiceren over 'de islamisering'. Dit thema werd voor altijd het zijne. Caroline van der Plas claimde met haar boek 'gezond verstand', gewoonheid en ruraal sentiment. Silvio Berlusconi werd fameus door een gratis full colour feestboek dat zijn successen in zaken, sport, liefde en politiek lef als vanzelfsprekendheid claimde.

Het vijfde genre? Het door en door politieke boek van een politiek leider die over iets totaal on-politieks schrijft. Oud-premier Dries van Agt en zijn liefde voor Japanse finesse. Voormalig EU-president Herman van Rompuy als dichter in het middeleeuwse genre van de oosterse Haiku. Valéry Giscard d'Estaing met die novelle over zijn liefdesaffaire met Lady Di.

En Rob Jettens Hoe het wel kan is een wat poëtische bundel van jeugddromen en grote ambities – hij wil de Cornelis Lely van de 21e eeuw zijn. Een aanstekelijk droombeeld na de ‘slappe hap’ van Geert Wilders en Dick Schoof.