Christus kwam niet verder dan Eboli

In 'Christus kwam niet verder dan Eboli' beschrijft Carlo Levi zijn ervaringen als een politieke balling in een afgelegen dorp in de regio Basilicata, Zuid-Italië, tijdens het fascistische regime.

Het boek biedt een diepgaand inzicht in het leven van de straatarme boeren, hun gebruiken en hun overtuigingen, die grotendeels losstaan van de georganiseerde religie en de moderne wereld.

Levi, zelf een arts en intellectueel, observeert en documenteert hun dagelijks leven, hun strijd tegen malaria en armoede, en hun wantrouwen tegenover de autoriteiten.

Hij beschrijft de lokale cultuur, tradities en gebruiken, en de relaties tussen de dorpelingen onderling.

Het boek is een krachtig portret van een vergeten hoek van Italië en een kritiek op het fascisme en de sociale ongelijkheid.